Na vriendin Dramoghe hebben we een 2de blogger die ons (al dan niet tijdelijk) verlaat.
Groot was mijn verbazing immers toen ik op een dead end terecht kwam na het aanklikken van deze hyperlink. Een nogal harde aanpak, zomaar je blog verwijderen dacht ik.
De postjes die de man schreef konden bij mij minstens een glimlach naar boven brengen. Of al eens een traan. Jammer dat ik nu niet naar bepaalde postjes kan linken.
Het on line leven is zeker niet altijd gemakkelijk en door te bloggen deel je toch een deel van je privé leven met mensen die je enkel kent omdat ze als bij toeval op jou blog terecht gekomen zijn. Een soort omgekeerde piramide als het ware. Je begint alleen te bloggen. Botst op enkele andere interessante blogjes en hop je bent in een web terecht gekomen. Een web waarin veel lieve spinnetjes zitten, maar waar ook valse spinnen zitten. Neen, er is heus geen verschil tussen de on line wereld en de wereld buiten dat web. In sommige postjes geef je jezelf al eens meer bloot dan anders en voor mij is het ook soms schrikken hoe sommige mensen (via google of een andere zoekrobot) bij mij terecht komen (en dan heb ik het niet over sex of porno of youporn of big boobs,…) Zelfs met wat je schrijft op twitter kan je tegenwoordig gevonden worden. Ook ik durf wel al eens iets te persoonlijk worden, of mijn werk erin betrekken. En daar kan ik ook wel eens van schrikken.
Ook ik ben al eens verweten en beklaagd geweest via mijn blogjes. Daarom dat ik steeds de moderatie ingeschakeld hou. Ook Smiling Cobra deed dat op het laatste, maar het heeft dus niet mogen baten. Ik hoop dat ik niet te weten krijg wie onze vriend met een giftige pijl uit roulatie bracht.
Imke blogt ook over deze vriend, misschien kunnen er nog een paar volgen?
Update :
Volgende bloggers geven door middel van een postje ook hen blijk van waardering voor de persoon van Smiling Cobra :
Dieu
sandrissimo
Andere geven vooral commentaar op de schrijfsels.
Sietoebie 
Ik ben van plan om vanavond hier ook een klein item aan te wijden, want het is een verlies voor bloggend internet.
LikeLike
Ikzelf heb rond het verdwijnen van Smiling Cobra geen bericht geplaatst maar heb wel her en der mijn mening gezegd, o.a. bij Dieu toch! en Sandrissimo… Ik ben nog altijd van mijn melk, er ontbreekt iets (en iemand!)! Nooit gedacht dat bloggen dergelijke gevoelens teweeg zou brengen…
LikeLike
Heb de blogjes van dieu en sandrissimo in mijn rolleke geplaatst.
LikeLike
Dat vind ik fijn, Christophe, ik heb ondertussen ook gereageerd bij Imke en zal haar ook opnemen in mijn blogroll… Samen zijn we sterk… 😉
LikeLike
Ik was er ook door verrast. En aangezien ik de laatste post gemist heb, vraag ik mij nog altijd af waarom. Ik begin mij eigenlijk af te vragen of ik beter ook niet zou stoppen, voor het te laat is, nu het nog leuk is. Voor er zo’n valse spin alles komt vergallen…
LikeLike
Bedankt voor je vermelding, ‘k ben blij dat ik niet de enige ben die zijn schrijfsels mist…
LikeLike
Ik las ook elke dag de schrijfsels van smiling cobra. En mis hem ook al…
LikeLike
Ik herhaal wat ik bij luisindepels ook reeds geschreven heb:
Heard about the guy who fell off a skyscraper?
On his way down past each floor, he kept saying to reassure himself:
So far so good… so far so good… so far so good.
How you fall doesn’t matter.
It’s how you land!
… and he’s landing on pillows full of beautiful feathers that fell out of birds and weren’t plucked.
LikeLike
Ik heb de toedracht gevonden maar ga hier geen polimiek maken hij is weg Jammer. En idd bloggen legt deel van je prive uit aan de wereld. soms word ik door vrienden aangespoken over iets dat ik schreef iets banaals maar toch sta ik telkens verbaast als iemand dat leest.
LikeLike
Ja, triest is het. Je kunt mij ook toevoegen aan het lijstje dat een ‘in memoriam’ voor Smiling Cobra heeft geschreven.
Hopelijk komt hij nog eens op zijn besluit terug.
LikeLike