Even schrikken was dat, vorige vrijdag. Ik diende een computerondereel af te leveren in een winkel. Ik stapte de winkel binnen maar kon daar niemand vinden. Even later ging de deur open en zag ik de persoon die de winkel openhoudt naar binnenkomen. “Hey, zei ik, een gezond 2008. Alles goed met jou?” “Niet echt”, zei de winkelbediende en ik zag dat hij medicamenten in zijn handen had. Hij ging achter de toonbank staan en vroeg wat hij voor mij kon betekenen. Ik gaf hem het onderdeel af en op dat moment zag ik hem wegdraaien. Een flinke bots met zijn hoofd op de grond later, begon die te ‘shaken’ en te spuwen. Ik stond even als aan de grond genageld en riep ‘wat doe jij nu?”, ik had nog nooit iemand met een epilepsie aanval.
Naast de winkel bevindt zich een apotheek. Al gauw liep ik naar daar en vroeg aan de apothekeres of ze eens wou komen kijken. Zij wist onmiddellijk hoe ze dat diende aan te pakken. Een klein kwartiertje later was de winkelbediende terug bij zijn positieven hoewel hij zich nogal suf voelde. Hij wist ook niets meer van het voorval en had er op dat moment geen idee van dat hij zich in de winkel waar hij werkte bevondt.
Ik verwittigde de uitbater van de zaak en die zou een tiental minuutjes later arriveren.
En zo was ik een twintig minuten te laat om de kinderen af te halen, maar ik kon die persoon echt niet alleen achter laten. Ook al beweerde hij dat alles oké was.
Dat deed me dus echt wel schrikken en nu vraag ik mij af of het opnieuw meemaken van een EHBO-cursus geen optie zou zijn. Neen ik moet het mij niet afvragen, we moeten dat gewoon terug doen. Want had ik daar bijvoorbeeld niet geweest in de winkel, wat kon er dan gebeurd zijn?
[tags]epilepsie, schrikken, ehbo[tags]
Sietoebie 