Toen ik gisteren ergens op een parking stond, om mijn gps toestel in te stellen, stopte er een auto naast mij. De bestuurder van de firmawagen deed zijn venster open en deed een teken naar mij om dat ook te doen. Toen ik dat gedaan had vroeg die persoon ‘Meneer, kan je mij de weg naar Kaprijke zeggen’.
Ik heb hem de weg gezegd maar vroeg me toch af of het niet zo ‘jaren negentig’ is om de weg te moeten vragen.
[tags]Kaprijke, GPS[/tags]
Sietoebie 
Slechts 1 op de 10 personen heeft een gps, dus zo jaren 90 zal de weg vragen wel niet zijn zeker? 😉
LikeLike
Wacht maar eens tot Murphy uw GPS kapot maakt 😀
LikeLike
Dan ben ik volledig “jaren negentig”. Vind het wel leuk, de weg vragen. Hele uitleg krijgen, ja knikken, en goe weten da ge het waarschijnlijk na 500m opnieuw zult mogen gaan vragen (alé, bij mij is da toch zo). Maar als ge het dan vindt, …blij, blij en fier ook. Ik zeg wel als … è.
LikeLike
Inderdaad erg jaren 90, zeker als ge met een firmawagen rijdt.
LikeLike
Voor de bestuurder van een firmawagen is dat misschien wel een beetje jaren 90 ja. 🙂
Verder hebben wij bij ons thuis trouwens ook geen GPS. Mijn ouders moeten dan ook niet heel België af rijden voor hun werk. In het weekend gebruiken ze de auto wel vaak maar de mama moet nog geen gps hebben want ze vindt de weg zoeken wel iets hebben. 😀
LikeLike
Ah ik vind het heerlijk om met de kaart om mijn schoot de route uit te stippelen. Het geeft mij als passagier nog iets om handen en ik doe het echt graag.
LikeLike
Zonder GPS reed ik waarschijnlijk nu nog altijd rond. 😉 It’s so damned easy.
LikeLike