Kijk eens, op mijn bureau

Wie we daar hebben. Na meer dan 2 maanden zoeken heb ik hem eindelijk gevonden. Mario kart voor de wii.
Wie hem nog wil, mario kart is met hopen op stock in de mediamart.

Let the races begin.

[tags]wii, mariokart[/tags]

Advertisement

Gaat U ook Cuilen?

Cuil (spreek uit Cool) wil Google als zoekmachine van de troon stoten. 4 voormalige medewerkers van Google hebben de handen in elkaar geslagen en zo een nieuwe zoekmachine geïntroduceerd. Naar eigen zeggen beschikken ze over de grootste zoekmachine ter wereld. Zo beschikt de nieuwe zoekmachine met meer dan 120 miljard pagina’s over de allergrootste index, ruim 3 maal groter dan Google. Bovendien hanteert cuil een ander uitgangspunt om zoekresultaten te ordenen. Populariteit is niet langer het doorslaggevende criterium, maar wel de relevantie van de inhoud van de website. Cuil zou ook minder gegevens van zijn bezoekers opslaan en zo de zoekopdrachten anoniemer laten verlopen. Het ambitieuze viertal hoopt met de nieuwigheid het oppermachtige Google naar de troon te steken als meest gebruikte zoekmachine.

Gelezen in de Metro, deze morgen.

Ik vind het design strak en goed gedaan maar de zoekopdrachten verlopen toch moeilijk. Zoek maar eens naar de homepage van de metro, op cuil en op google.
De www.cuil.be wordt al omgeleid naar een andere promo site waardoor resultaat gericht zoeken toch moeilijker wordt. O ja, Cuil heeft ook een aantal suggesties van zodra je de zoekopdracht begint in te tikken. Ik snap het nut er nog altijd niet goed van.

[tags]cuil, google, zoekmachine[/tags]

Workshop pornofilm

Toen ik daarnet uit Brussel vertrok en naar Studio brussel kon luisteren, in plaats van naar nostalgie te moeten luisteren, hoorde ik net een gesprek over een workshop pornofilm maken.

Petra Joy, een feministische pornofilmmaaktster wil vrouwen inspireren om eens achter de camera te staan ipv ervoor.

Meer vind je op de website mail & female.

Het gesprek kan je via stu bru hierzo nog eens beluisteren.

[tags]porno, stubru, pornofilm[/tags]

Varken met apenkop

Zit ik zonet te lezen in de Morgen en zie ik daar een foto van een raar beest in staan. Het blijkt te gaan om een varkentje dat met een apenkop werd geboren.

Uit de Morgen:

Inwoners van een Chinees dorpje konden hun ogen niet geloven toen ze de nieuwe aanwinst van boer Feng zagen. De man heeft een biggetje met de kop van een aap. Het dier is een attractie geworden op de boerderij van Feng in Fengzhang. ‘Niemand zal het varken willen kopen, het ziet er gewoon angstaanjagend uit’, aldus Feng in de krant oriental today. De big ziet eruit als een aapje met twee dunne lippen, een kleine neus en twee grote ogen. De achterpoten zijn veel langer dan de voorpoten, waardoor het beestje eerder springt dan loopt. Het aapvarkentje is één van de vijf biggetjes van de zeug. De andere varkentjes zien er volkomen normaal uit.

Ik zou boer Feng wel eens willen zien. Zou die misschien een beetje op het big gelijken?

Varken met apenkop

[tags]aap, boer feng, oriental today, china, varken[/tags]

Grote naam

In de reeks ‘Legendarische doorbreekalbums’ van de Morgen heb ik mij zonet het album ‘Transformer’ van ene Lou Reed aangeschaft.
Als muziekliefhebber ken ik in feite bitter weinig van Lou Reed. Ook al is het een grote naam in de muziekgeschiedenis.
Maar als ik de kijk naar de nummers die op de cd staan valt me op dat ik er toch een aantal van ken.
– Vicious
– Perfect day
– Hangin’ around
– Walk on the wild side

Ben benieuwd naar de rest van de cd. Misschien word ik nog wel een Lou Reed fan.

[tags]music, de morgen, cd, lou reed[/tags]

Nonkel Marcel

Deze morgen, omstreeks tien uur. De GSM gaat over.
“Met Christophe, een goede morgen”.
“Aaaaah Christophe, goeie moornt, oe ist joone?”
“Goed hoor, met wie heb ik de eer?”
“Ewew benneketik”
“Wie zegt u?”
“Ewew nonkel Marcel uit Sente”
Ik vraag verbaasd: “Nonkel Marcel uit Sente?”
“Ja, Marcel, we zijme verleedn weeke toch nog bij awder geweest!”
“Sorry Marcel, maar ik heb geen nonkel Marcel”
“Ge zijt gij toch Christophe Bauters?”
“Euh sorry Marcel, dat is nen anderen”
“Dju toch, verkeerde numéro, sorry hoor”

Vissenhemel

Deze morgen merkten we op dat één van de visjes het hiernamaals boven het heden verkozen had. ‘Blob’, het visje van Zoon lag te drijven aan de wateroppervlakte. We hebben het samen in de tuin begraven. Natuurlijk werd er mij, door de 2 kinderen veel vragen gesteld over leven en dood. Het visje gaat naar de vissenhemel was de slotconclusie en iedereen was tevreden. Dochter stelde nog dat we dan maar gewoon een nieuw visje moesten gaan kopen waarop ik haar duidelijk maakte dat door iets anders te kopen, het vorige niet vervangen wordt. Dus een ander visje werd er niet gekocht.

[tags]vis, hiernamaals[/tags]

Mogen wij….

Hij pakte haar hand en hield die gewoon vast. Het duurde een tijdje voor hij sprak. ‘Zou je nog gelukkig worden met mij?’ Dat kon tellen als intro. Temeer daar hij het zei zonder haar aan te kijken. Ze knikte alleen maar. ‘We hebben problemen, maar toch ben ik blij dat we niet gekozen hebben om platgelopen paden te bewandelen’, zei hij nogal filosofisch. Deze keer keek hij haar wel aan. Het leek alsof zijn ogen een zachte gloed verspreidden. Ze zoende zijn hand.
‘Wat bedoel je?’
‘Wel je weet wel, huisje – tuintje – (kindje)’
‘Waarom durf je dan niet? Eerlijk. Wat gaan we doen als we met pensioen zijn? Dan gaan we alleen zijn. Ik toch in elk geval.’ Hij zweeg. In gedachten verzonken. Ze voelde de spanning en zei, ‘Zeg het maar. Ik wil alles met je delen. Alles. Dat is mijn bewuste keuze. Ook als het pijn doet, maar laat me niet in de kou staan.’
‘Weet je wat mijn dochter gevraagd heeft aan Sinterklaas?’ Ze schudde traag van nee. Ze vond zijn blik en kneep haar ogen dicht.
‘Een echte Mama en Papa.’
De woorden, bulkend van schuldgevoel, bleven secondenlang nazinderen. Ze voelde zich klein en machteloos. Ze had nochtans psychologie gestudeerd. En niet zo een beetje. Ze wist perfect wat er aan de hand was. Kon het mechanisme naadloos ontrafelen. Zijn liefde voor haar was echt. Tot op het wanhopige af. Dat voelde ze, aan zijn knijpende, zoekende vingers. Zijn kinderen, een jongen en een meisje, droegen hem op handen.Zijn intentie was het nooit om hen of hun moeder pijn te doen. Hij besefte ook wel dat het voor de kinderen niet beter was geweest indien hij niet was gescheiden. Hij veroordeelde zijn ex niet en zijn kinderen ook niet. Hij kon zijn ex gewoon niet gelukkig maken. Dat moest ze zelf doen. En toch was hij niet gelukkig. Wat ze hem ook gaf. Omdat hij zichzelf bleef veroordelen en met strengere ogen naar zichzelf keek dan naar zijn kinderen. En omdat hij niet in staat was zichzelf te vergeven en wel bereid was om te leren uit het verleden, maar dat alles niet wilde of kon loslaten en daardoor ook niet kon genieten van wat er nu gebeurde en daar later weemoedig op zou terugkijken.
Al deze dingen spookten door haar hoofd. En ook door het zijne, wist ze. Je kon hem veel verwijten maar geen domheid. Duizend keer, een miljoen keer hadden ze het erover gehad. Geduldig en oordeelkundig. Toch gunde hij zichzelf geen geluk. En wat kon zei daar aandoen? Niks. Helemaal niks. Gek werd ze ervan. En dan dat ex-wijf van hem. Die zich wentelde in zelfmedelijden en weigerde haar leven weer op de rails te krijgen. Dat wijf was er verantwoordelijk voor dat zij zelf kinderloos was en dat waarschijnlijk ook wel zou blijven. Razernij was haar antwoord op haar machteloosheid. En blinde haat. Ze wilde hem een keiharde klap in zijn gezicht geven. Zijn melancholische hondenogen uitkrabben. Ze walgde van de medelevende grijns van de patron van deze zaak. En hij, hij wist het. Daarom had hij haar hier binnengelokt. De lafaard. Om hem opnieuw op te sluiten. In haar hok. Razernij kolkte, borrelde over en ebde even snel weer weg. Wat achterbleef was een gigantisch vacuüm, ruim genoeg om de hele stad mee te verzwelgen. Hij voelde de impasse. Hij werd er ongemakkelijk van. Hij had zijn mond moeten houden en haar niet nog een keer opzadelen met zijn angsten en onvervulde verlangens. ‘Pensioen’, mompelde hij. ‘Dat is pas binnen een dikke twintig jaar. Dan zijn de nieuwe ukkies al weer het huis uit.’ Hij probeerde het luchtig te houden en glimlachte vaag. ‘Ik heb niemand anders dan jij. Nog niet. Als het dat is wat je wilt weten!’
Hij nipte van zijn glas wijn om tijd te winnen.
‘Ik ben een stomme klootzak, ik weet het. Waarom ben je, zo lang, ben je, eigenlijk nog altijd bij mij?’
‘Omdat ik je echt graag zie. Omdat jij de enige man bent bij wie ik mij echt vrouw voel.’
Nu kreeg hij een blos, die hij probeerde te verdoezelen door met het glas wijn te draaien.
‘Je had carrière kunnen maken. Een gezin hebben. Innerlijke rust. Geluk. Alles’
‘Ja, daar broed ik op. Zoals een wanhopige hen zonder ei.’
Hun vingers verstrengelden zich. Er zat iets wanhopigs in dat gebaar, maar de stilte was verschrikkelijk schoon.

…. een ijsje hebben papa. Papa, een ijsje alstublief! Papa?!

Om maar even te zeggen dat ik verdwaald was in Pitbull van Deflo.

[tags]deflo, pitbull, literatuur[/Tags]

Groene vlek

Kijk, als totale amateurfotograaf stel ik mij nu eens de vraag waar de groene vlek op onderstaande foto van komt.
Natuurlijk is de foto totaal tegen de zon getrokken maar kan dat voor zo een effect zorgen?

Any way, ik post dit enkel maar omdat ik het zo een schattige foto van de zoon vind.

[tags]foto, nikon40D[/tags]

SFW Porn

Van porno wordt weleens gezegd dat het nsfw is. Not safe (of suitable) for work.
Via een tweetje van bnox kwam ik echter op een site terecht waarvan de maker beweerd dat de porno wel safe for work (sfw) is.

Go check it out.

[tags]sfw porn[/tags]