Tranen heb ik al gelachen met het boek dat Dimitri Verhulst in 2006 schreef. Mensen op de trein beginnen spontaan mee te lachen als nog maar eens een nieuwe lachbui zich meester maakt over mij.
Akkoord, het gaat er nogal vettig aan toe maar de manier waarop alles geschreven is, is ronduit schitterend.
Het boek bestaat uit allemaal korte kronieken die zich afspelen in Reetveerdegem. Zuipen is al wat men daar kent en als er dan al iemand werkt is het als facteur. Zopas las ik de kroniek ‘de ronde van Frankrijk’. Hilarisch gewoon.
Of over het kokette meisje dat begint te zingen ‘Het wonder is geschiedt, mijn kut is nat maar het regent niet’.
[tags]dimitri verhulst, lezen, boek[/tags]
Sietoebie 