Deze morgen tijdens de treinrit tussen Gent en Brussel kwam er een meisje naast mij zitten en zei tegen de persoon die rechtover mij plaats genomen had:
“Hé, mag ik je eens iets vragen, ben jij soms Tony?”
“Ik ben dat ja”
“Wel dan, ken je mij niet meer?”
“Euh neen”
“Alé zeg, ik zag direct dat jij het was, van op school”
“Euh, sorry maar ik ken je niet” (schiet een beetje rood aan)
“Alé komaan, van op school zekers weten dat jij het bent”
“Err, tsja”
“Ja het is dan ook al lang geleden zeker, zo een 15-jaar”
“Ow, wacht eens, ben jij (heb de naam niet gehoord)”.
“Jaaaaah, natuurlijk”
“Amai gij zijt ook wel vervet”.
Kwestie van vriendelijk te zijn.
Sietoebie 