Deze morgen tijdens de treinrit tussen Gent en Brussel kwam er een meisje naast mij zitten en zei tegen de persoon die rechtover mij plaats genomen had:
“Hé, mag ik je eens iets vragen, ben jij soms Tony?”
“Ik ben dat ja”
“Wel dan, ken je mij niet meer?”
“Euh neen”
“Alé zeg, ik zag direct dat jij het was, van op school”
“Euh, sorry maar ik ken je niet” (schiet een beetje rood aan)
“Alé komaan, van op school zekers weten dat jij het bent”
“Err, tsja”
“Ja het is dan ook al lang geleden zeker, zo een 15-jaar”
“Ow, wacht eens, ben jij (heb de naam niet gehoord)”.
“Jaaaaah, natuurlijk”
“Amai gij zijt ook wel vervet”.
Kwestie van vriendelijk te zijn.
Sietoebie 
eerlijkheid boven alles
LikeLike
Amai, zo grof zeg. 😀
LikeLike
Amai, die zal ook ineens minder enthousist geweest zijn!
Arm meiske!
Ofwel heeft zij ooit iets gedaan wat die kerel nooit heeft kunnen verkroppen, ofwel is dat gewoon een enorme klootzak!
tof verhaaltje, wel. Moet dringend eens wat meer met de trein naar ‘t werk gaan.
LikeLike
Schitterend, hij wou er waarschijnlijk snel vanaf zijn.
Was ze echt dik?
LikeLike
@Sven zo is het, maar ik schrok er toch even van want zoals @linn zegt, het is inderdaad nogal grof.
@Maajkel het viel nogal mee, ze zei dat het was door kindjes te krijgen enzo.
@wim, ik durfde niet goed te kijken maar toen ze eerder dan mij uitstapte waren de contouren toch redelijk rond. Maar dat is toch ook mooi zeker.
LikeLike
Awoe aan den Tony!
LikeLike
Een subtiele vrouw!
LikeLike
Ik had vorige week hetzelfde voor met een klasgenote die ik 28 jaar niet meer gezien had…ik heb wijselijk gezwegen dat ze ‘vervet’ was. Zij had 4 kinderen, ik 3 maar het verschil in kilo’s was gigantisch groot.
LikeLike
Dat meisje zal het haar alligt ook wel beklaagd hebben dat ze hem had aangesproken.
LikeLike