Gisteren eindelijk nog eens tot in de cinema geraakt.
‘s Morgens had ik op twitter navraag gedaan of ik zou kiezen voor Knight and Day, de nieuwe met Tom Cruise en Cameron Diaz of dat het Inception, de laatste met Leonardo di Caprio, zou worden.
Volmondig werd mij Inception aangeraden. (wat een score op IMDB!)
De laatste film die ik zag was Shutters Island, ook al met Leonardo di Caprio, en ik was daar redelijk van onder de indruk.
Laatstgenoemde acteur is de laatste tijd wel heel sterk bezig.
Omstreeks kwart na acht begon de film. De zaal was goed volgelopen. In het openingskwartier diende ik mijn weg te zoeken in de film maar eens ik mee had waarover het zou kunnen gaan was ik vertrokken. Samen met de rest van de mensen in de zaal, hoewel er een koppel na goed een half uur film zomaar de zaal verliet.
Not their cup op tea waarschijnlijk.
Leo speelt alweer een ijzersterke rol als persoon die door middel van dromen te manipuleren zijn eigen hachje moet redden.
Bij momenten deed het mij denken aan de Matrix, maar dat is vooral door de special effects die er in te zien zijn. Mensen die op muren lopen, door de lucht zweven en zoveel meer.
Laat het mij erbij houden dat Inception een aanrader is voor wie na de film nog graag eens bezig is met deze te proberen ontrafelen. Men pleegt zoiets wel eens een mindfuck movie te noemen. Want wat is er nu waar, en hoe zit het dan wel allemaal echt in elkaar.
Heb je de film reeds gezien? Lees dan vooral dit artikel eens. (Doe dit niet als je de film nog niet zag en hem toch wenst te zien). Buigt hiervoor naar appelogen.
En nu wil ik de film terug zien en de diepste geheimen eruit ontrafelen.
Sietoebie 