Ik blijf het gek vinden dat er reeds vanaf jonge leeftijd compassie ontstaat bij de mens voor dieren die aan het sterven zijn, terwijl oorlog enzomeer maar een fait divers lijkt te zijn.
Dixit mijn dochter, bij het zien van een paard dat in Zweden in een vijver gezakt was:
‘Och arme dat beestje, dat is toch zo jammer hé’.
Even later beelden over Korea:
‘Pff, ze zijn daar weeral de mensen aan het dooddoen hoor’.
Sietoebie 