Gisterenavond laat zapte ik nog even naar Reyers laat. Er begon net een discussie tussen Herman Schuermans, de organisator van Rock Werchter, en minister Schauvliege, die de geluidsnormen naar 100 dba wenst te verlagen op festivals.
De Schuur kon daar helemaal niet akkoord mee gaan en stipte aan dat in de ons omringende landen de norm tot 107 dba kan oplopen.
Toen de minister op de proppen kwam met het feit dat het in Duitsland slechts 99 dba mag zijn wist de schuur erop te zeggen dat het typisch is voor zo een land.
Maar waar ik Herman toch absoluut moet gelijk geven is dat België steeds één van de eerste landen moet zijn om belachelijke wetten of reglementeringen op te stellen. Hierbij kijk ik neer op eigen ervaringen in een software pakket dat ik ontwikkelde.
Dat software pakket beheert al dan niet onbemande zonnestudio’s. Hierdoor heb ik ook klanten bij onze noorderburen en die staan echt versteld van hoe de reglementering inzake die studio’s hier de pan uitswingt.
Een referentiepunt, volgens onze wetgever, is hierbij een voorval in Groot Brittannië. Daar was er ooit eens een vrouw die vond dat haar baby maar bleekjes was van kleur. Hiertoe plaatste ze haar kind enkele minuten in een zonnebank met als gevolg dat het jonge lichaampje verbrand was tot in de 2de graad.
Hierdoor kwam onze wetgever met de verplichting op de proppen dat de lampen minder UV mogen afgeven en dat de maximum te zonnen tijd uitzonderlijk laag gehouden dient te worden.
Om maar één voorbeeld te noemen..
Ik moest dus spontaan aan mijn referentiepunt denken toen ik Herman gisterenavond bezig hoorde over onze Belgische wetgeving.
Sietoebie 