Terwijl ik op zaterdagmiddag de afwas aan het doen was, stond ik te denken aan een manier om de kinderen bepaalde dingen gewoon te maken.
Zo heb ik bvb graag dat de kinderen in huis de sloefjes (pantoffels) aan hebben, maar ik dien dat meestal eerst te zeggen vooraleer die sloefjes aangedaan worden.
Dus zaterdag na de afwas zei ik: ‘Wie er nu zijn sloefjes aanheeft die krijgt van mij één euro’.
Ik schrok er eerlijk gezegd van dat het de dochter was die haar sloefjes aan had. Ze kreeg dus, tegen de zin van de zoon in, één euro die ze in haar portemonneeke mocht steken.
Ik ga dit dus af en toe eens herhalen. Benieuwd of die sloefjes altijd aan zullen zijn in huis.
Zo ga ik het ook proberen met ‘wie uit zichzelf de vuile was in de wasmand gegooid heeft krijgt één euro’.
En wie is zijn tandjes uit zichzelf gaan poetsen?
En zo zijn er nog wel meer dingen die ik op die manier ga aanpakken.
Sietoebie 