Month: December 2012

Alzheimer

Studio Brussel heeft mij een dieper inzicht gegeven in Alzheimer dankzij hun Music for life actie van dit jaar. Ik wist niet dat het een zo vaak voorkomende ziekte was.
Als tiener werd ik er mee geconfronteerd maar ik denk dat ik toen niet echt een besef had van wat er aan de hand was.
Immers mijn overgrootvader zaliger, die lange tijd bij mijn grootouders inwoonde stierf in 1987 in het hospitaal. Doodsoorzaak was dementie.
Ik herinner mij evenwel nog dat ‘Ouwpépé’ ons de laatste maanden van zijn leven gewoon niet meer herkende en dat we daar nog moeilijk contact mee kregen. Het licht brandde maar er was niemand thuis hoorde ik deze week op de radio.
Het jaar daarvoor was mijn pépé gestorven en zo kwam het dat mijn mémé sindsdien een tijdlang alleen bleef. Tot ze ergens half de jaren negentig een man leerde kennen waarmee het klikte.
Wilfried, een gepensioneerde militair, kwam inwonen en samen beleefden ze een tiental mooie jaren. Zo bezochten ze bvb elk jaar voor drie maand Lanzarote.
Maar Wilfried werd ziek. Hij verdween beetje per beetje van deze wereld. Hij werd opgevangen in een tehuis in het Leuvense en drie maand later stierf hij aldaar.

En zo zou ik dan toch graag een liedje voor mijn grootmoeder, die er ondertussen 81 is en nog steeds alleen thuis woont, opdragen.

Advertisement

Ballon

Gisteren, woensdag 19/12 stak er een brief van stad Eeklo in de brievenbus.
Die brief was, eigenaardig, gericht aan de zoon.
Tot zijn grote verbazing overhandigde ik hem de brief en hij mocht hem open doen.

Het bleek een brief te zijn die verstuurd werd door de brandweer.

Tijdens de opendeurdagen van de brandweer te Eeklo hadden de kinderen de kans om een ballon met naamkaartje de lucht in te sturen. En blijkbaar werd Rune zijn kaartje teruggestuurd vanop de vindplaats. En dat bleek helemaal niet zo dicht bij de deur te zijn.

Beste,

….
Uw ballon werd gevonden in Neigem, een deelgemeente van Ninove.
..

U kan uw prijs komen afhalen bij de brandweer.

Al snel wou de zoon weten welke vlucht de ballon gedaan had, dus we keken samen op google maps.

Zo bleek de ballon toch een 50-tal km afgelegd te hebben. Ik had er geen idee van dat zo een ballonnetje zo een afstand kon afvliegen.

Tattoos? Bah!

Zonet las ik een interview met Niki Zimling. Voor de voetbalnoobs, Niki is een voetballer bij Club Brugge.
De speler was sinds eind Augustus geblesseerd en is pas vorige week – in de wedstrijd tegen Beerschot (die Club trouwens met 1 – 7 won) teruggekeerd in het eerste elftal.
Op de vraag wat hij deed tijdens de 3 maanden revalidatie was zijn antwoord dat hij een aantal tattoos heeft laten zetten.

Op een voetbalveld zie je ze wel heel veel lopen, zo van die beschilderde exemplaren. Volgens mij is er geen enkele speler die er geen heeft. Hoe voller hoe beter zo lijkt wel.

Ik ben daar echt niet voor, ik vind daar niets aan. Bah!

Ik geloof er zelfs in dat er op basis van tattoos gediscrimineerd wordt als je gaat solliciteren. Maar voor een vetbetaalde voetballer zal dat natuurlijk worst wezen.
O ja, hetzelfde geldt natuurlijk ook voor andere sporten.
Basket bvb.