Bizar het ongeval dat mij deze middag overkwam te Sint Niklaas.
Laten we beginnen bij het begin, want zo hoort het natuurlijk bij een kroniek.
Deze morgen bij het opstaan voel ik mij niet zo goed. 2 Maal naar het toilet op korte tijd maar toch besluit ik om te vertrekken naar het werk.
Op weg naar het werk te Sint Niklaas bedenk ik mij of ik nu al dan niet een nieuwe auto zou kopen. De auto waar ik nu mee rijd is immers afgeschreven en voor een zelfstandige zoals mij is een auto één van de weinige dure aankopen die ik kan doen om in te brengen.
Of zou ik er nog een jaartje mee verder rijden, dan kan ik gedurende dat jaar enkele euroos aan de kant houden om dan volgend jaar de financiering minder zwaar te maken.
Plots zie ik een 100 tot 200 meter voor mij een vrachtwagen rijden. Ik maak mij klaar om hem op het tweede vak in te halen tot ik plots zijn bache zie openwaaien. Al snel valt vanuit de vrachtwagen een matras op het tweede rijvak en deels op het eerste rijvak. Gelukkig kwam er niemand anders achter mij af, kon ik een zwenk aan mijn stuur geven zodat ik terug op het eerste rijvak ging rijden en zo de
matras ontweek. Vervolgens kon ik de vrachtwagen voorbij steken op het tweede rijvak.
Ik rijd verder naar het werk, dit zonder nog verdere moeilijkheden.
Op het werk vertel ik het voorval aan de collega’s.
Onder de middag ga ik naar het Waasland shopping Center om een broodje in de Panos te halen. Tevens keek ik ook of er nog android tablets lagen in de sony winkel. Die winkel gaat daar stoppen en bood tablets aan 149 euro aan. Helaas, die waren uitverkocht.
Aan het WSC is er een car wash. Ik dacht, mijn auto die staat wit van al die vuiligheid op de baan, ik zou die beter eens door de car wash rijden. Maar ik bedacht me. Ik zou dat morgen wel doen, bij ons in Eeklo. De kinderen vinden het immers reuze plezant om door zo een wasstraat te rijden.
Ik stap in mijn auto en denk eraan om een blogpost over mijn voorval met de matras te schrijven. Ik zou beginnen met ‘Al enkele malen moest ik lachen toen de verkeersinformatie op de radio meldde – er ligt een matras op de rijweg …’ Dan dacht ik steevast aan het feit wie er daar nu zou op willen slapen.
Maar dan maak je zelf zoiets mee en dan schrik je toch.
Een beetje hongerig rijd ik naar het werk terug.
Tot plots een dame het nodig vond om ineens naar links af te slaan zonder naar het aankomende verkeer te kijken.
Op onderstaande foto is de blauwe pijl mijn rijrichting, de rode pijl is van de tegenligger.
*Bam* Hier kon ik echt niet meer voor stoppen. Ik denk zelfs niet dat ik nog tijd had om te remmen.
Ik stond per direct stil en zie in mijn achteruitkijkspiegel een camionette naderen.
Die kan net voor mijn achterwerk stoppen en besluit om dan verder door te rijden.
Gelukkig reed ik niet al te snel maar de schade aan de beide auto’s die mag er toch zijn. Bij haar zit haar wiel geplooid en is een groot deel van de zijkant beschadigd, bij mij is de rechterkant + motorkap er redelijk beschadigd aan toe.
De dame erkende natuurlijk onmiddellijk dat ze in de fout was.
Mijn eerste ongeval in jaren. Ooit had ik eens een ongeval met mijn Golf zaliger waarbij een achterligger mij in de poep reed. Maar verder had ik nog nooit zo een echte botsing meegemaakt. Het is toch even schrikken.
En zo werd de auto met de takelwagen terug naar Eeklo gebracht. Ik nam plaats bij de bestuurder en kreeg een vervangwagen. Het is een Peugeot 208, heel wat anders dan de toch iets ruimere 407.
En het eigenaardige is ook dat ik naar mijn denken al enkele dagen bezig was met het feit dat ik, ondanks de vele km die ik doe, nog maar nauwelijks een ongeval gehad heb. En zeker een frontale botsing.
Sietoebie 