Wat worden ze toch snel groot, de kinderen.
Aangezien ik vanaf volgende week weer voor een tijdlang naar Brussel ga werken zullen de kinderen met de bus naar school gaan. Gisteren stapten we nog samen op de bus, vandaag zijn ze alleen op de bus gestapt. Ik ben er van overtuigd dat dochter Elle zeker goed voor haar broer Rune zal zorgen tijdens de wandeltocht naar en van school, want zij is toch wel de leider van de 2 oudsten. Ze keken er in ieder geval echt naar uit en wuifden mij dan ook met veel plezier uit. Ge weet wel, dat stapje zonder de papa. Dat groeien. Dat zelfstandig worden. Dat, zie je wel papa, we kunnen het ook zonder jou.
Toch is het weer een beetje loslaten en dat voelt wel raar aan. Ik kijk er al naar uit dat ze hier straks omstreeks 16.15 zullen afstappen. Met een grote glimlach natuurlijk.
Sietoebie 