Onze oudste kinderen (10 en 12 jaar) hebben, het net zoals ons moeilijk om de recente aanslagen in Parijs te plaatsen. Het is immers wel heel dicht bij nu.
Toen ik gisteren, samen met de kinderen, de jongste zoon (9 maand) uit de opvang ging halen, stopte ineens een auto voor ons. In de auto hing een sjaal van ‘Fenerbache’, een Turkse voetbalploeg.
De vier pinkers gingen aan, een blank meisje stapte uit aan de bestuurderskant. Een man van Turkse origine stapte uit de passagiersplaats om vervolgens het stuur over te nemen.
Rechts van mij was er een parkeerplaats vrij en mij werd het al snel duidelijk dat het meisje niet kon parkeren en dat haar vriend dit dan maar moest doen. Helaas was ik al te dicht genaderd en stonden er al een aantal auto’s achter mij aan te schuiven waardoor ik niet meer achteruit kon.
Maar, en vooral dit, de dochter was duidelijk geschrokken dat die auto zomaar opeens stopte, de vier pinkers opzette en dat er vervolgens een ‘vreemde man’ uitstapte’.
Papa, dat is enen van de IS!
Heb dan nog maar eens gezegd dat er maar weinigen zijn met een iets andere huidskleur of uiterlijk die terrorist zijn. Maar het geeft mij toch stof tot nadenken waar een jongere aan denkt.
Sietoebie 