Rock Werchter, begin de jaren 2000. Het had de ganse dag niet anders gedaan dan geregend. Gieten. En nat dat we waren. Afsluiter van het festival was R.E.M.. Een groep die ik tot nu toe het meest aan het werk gezien moet hebben gezien hun vele passages op Werchter en ik er ook steeds bij was toen ze voor een vol sportpaleis optraden.
Maar terug naar die natte Werchter. R.E.M. als afsluiter dus. En gezien die kletsnatte dag begonnen ze met een cover van CCR. (Een beetje opzoekwerk leerde mij evenwel dat dit af en toe in hun set zat, doch op die dag vond ik dat zo toepasselijk dat ik dacht dat ze het er voor speelden – en voor mij was het ook de eerste keer dat ik ze dit hoorde spelen).
Eind de jaren zeventig, begin de jaren tachtig. Bij ons thuis komt er regelmatig een meisje spelen.
Dat meisje is grote fan van Kate Bush en kleedt en schminkt haar dan ook zo.
Deze song is uit 1978, Kate was er toen 19; Maar mijn herinnering hiervan is denk ik vooral uit het begin van de jaren 80.
Toegegeven, ik was daar als jong manneke best wel een beetje bang van.
ik was er toen tien/elf dat vriendinnetje was een jaar of 13.
Ook eentje uit mijn vroege jeugdhuis beukenhof jaren.
1986, The Cult. Dit nummer zou meermaals weerklinken op de talrijke fuiven en in het kelderke.
Zanger Ian Astbury zou later zanger worden van The Doors of the 21 century. Dit samen met Robby Krieger en Ray Manzarek, de overgebleven leden van The Doors.
1989: Het album sonic temple werd meermaals gespeeld in het eerder vernoemde kelderke; Ondermeer dit nummer was een hit.
We schrijven Oktober 2000. In die tijd werkte ik in Diegem en toen was het nog enigszins te doen om met de auto van en naar het werk te rijden. Op de radio weerklonk af en toe deze groep.
Queens of the stone age, Qotsa voor de vrienden. Meer bepaald met dit nummer. Toen was er ook zoiets als napster en af en toe durfde ik dan wel eens een cdtje branden. Dit nummer mocht zeker niet ontbreken.
Ondertussen zag ik ze al een paar maal op Rock Werchter waarbij ook in 2002 waarvan dit filmpje komt.
I’ve got a secret, I cannot say
Blame all the movement to give it away
You’ve got somethin, I understand
Holding it tightly, caught on command
Leap of faith, do you doubt?
Cut you in, I just cut you out
[chorus:]
Whatever you do
Don’t tell anyone
Whatever you do
Don’t tell anyone
Look for reflections, in your face
Canine devotion, time can’t erase
Out on the corner, locked in your room
I never believe them and I never assume
Still can’t believe there is a lie
Promise is promise, an eye for an eye
We’ve got something to reveal
No one can know how we feel
[repeat chorus 2x]
I think you already know
How far I’d go not to say
You know the art isn’t gone
And I’m taking my song to the grave
Mijn vriendin is lid van een naaiclub te Eeklo, de speldekopjes. Naar aanleiding van Music for life hebben de speldekopjes een naaimarathon gehouden en werden er diverse naaiwerkjes op de markt verkocht.
De opbrengst hiervan ging naar een goed doel. Zo haalden ze meer dan 1000 euro op om aan VZW Toverstafje te schenken.
En dit plaatje werd aangevraagd Herman Van Veen: Toveren (1987)
Als hij kon toveren,
kwam alles voor elkaar.
Als hij kon toveren,
was niemand de sigaar.
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren,
dan hielden alle mensen van elkaar.
Ieder huis had 100 kamers,
in elke kamer stond tv
en z’n ouders bleven eeuwig leven
en hij leefde met ze mee.
De rivier was niet van water,
maar van sinaasappelsap
en hij zou niet hoeven leren
wat hij eigenlijk niet snapt.
Als hij kon toveren,
kwam alles voor elkaar.
Als hij kon toveren,
dan werd geen mens te zwaar.
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren,
dan hielden alle mensen van elkaar.
Z’n vriendje zou ineens begrijpen,
waarom ie ruzie met ‘m kreeg
en iedereen zou voor hem buigen,
als hij de troon besteeg
en ‘s winters lag er altijd sneeuw
en was het lekker warm
en niemand werd er rijk geboren
en niemand werd er arm.
Als hij kon toveren,
kwam alles voor elkaar.
En niemand leed er honger
Als hij kon toveren,
was niemand de sigaar.
En iedereen die zong er
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren,
dan hielden alle mensen van elkaar.
Maar voor een toverspreuk van kwaliteit,
ben je zomaar 1000 gulden kwijt
en naar een beetje toverboek,
ben je toch wel 50 jaar op zoek
en de hele cursus tovenaar
duurt 125 jaar.
Dat brengt-ie allemaal niet op.
Ik denk dat hij voor ‘t begin al stopt,
want zelfs de oma van z’n oma
had nooit een tovenaarsdiploma.
Als ik kon toveren,
kwam alles voor elkaar.
En niemand leed er honger
Als ik kon toveren,
dan werd geen mens te zwaar..
En iedereen die zong er
Als ik kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren,
dan hielden alle mensen van elkaar.
De 23ste vandaag – en u weet ondertussen dat 23 mijn favoriete getal is, daarom dit pareltje.
1994 – Vrienden van mij gaan dat jaar naar een optreden van Pink Floyd. Een groep die ik op dat moment ken van Another brick in the wall, time, money en the dark side of the moon. Verder zegt het mij helemaal niets want in mijn gedachten is Pink Floyd een groep die muziek brengt die totaal niet samenhangt – te psychedelisch.
Toch overtuigen ze mij om mee te gaan. Ik had evenwel nog geen kaart maar het zou, toen kon dat nog, geen probleem zijn om aan de weide van Werchter toch nog aan een kaart te geraken. En zo geschiedde.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
In plaats van 1200 Belgische frank (€30), betaalde ik 500 frank (€12,5).
Wat ik toen hoorde en zag bracht mij 2 uur in extase. Het geluid was subliem, het optreden was mega, de muziek was super. Dit optreden staat absoluut in mijn top 5.