Latijn

Gisteren was er oudercontact voor de oudste zoon. Hij zit nu in het zesde studiejaar en dient dus volgend jaar over te stappen naar het middelbaar. Om redelijk goede resultaten te halen dient hij op dit moment niet zoveel te doen. Op zijn rapport stond dan ook al eens iets in de aard van ‘Rune, je mag gerust ook thuis iets doen voor school, je moet niet alles zomaar meenemen van uit de klas’. Hij had ons met nieuwjaar, als goed voornemen, nochtans beloofd om dan toch thuis een beetje te studeren, maar iedereen weet wel hoe het meestal met goede voornemens gaat.  Dus enigszins met de vingers in de neus zal hij dit jaar  een redelijk goed resultaat behalen. Is het de gemakzucht die parten speelt? Hij kreeg immers al meer studiemateriaal aangereikt maar daar fietst hij dan ook vlot door.

Spannend dus de overstap naar het middelbaar. We, inclusief de leraar, hebben al meermaals gezegd dat het nu de moment is (of al bijna was) om een goede werkhouding aan te leren.

We zijn er gekomen, aan het middelbaar. Rune zijn keuze viel op de Latijnse. Ook de leraar bevestigde gisteren dat hij dat zeker zal aankunnen mits… de juiste inzet.

Ik heb hem alvast uitgedaagd. Ik ga samen met hem Latijn studeren.  Dus wat hij op school krijgt dat zal ik ook studeren.

Het is een taal, naast het Zweeds en dood of niet, waar ik ook al langer geïnteresseerd in ben. Zeker de leerstof vanaf het derde zal mij boeien. Echte verhalen en al.

Toen ik hem dit gisteren vertelde dat ik ook Latijn zou studeren kwam hij al onmiddellijk af met wat Latijnse woorden die hij reeds meekreeg toen ze met de klas een bezoek brachten aan de hogere school. Volgens mij gaat de studierichting hem echt wel liggen en mag ik mij aan een grote inzet verwachten. Hij zal dan immers samen zitten met allemaal studenten die er normaliter voor gaan.

Laat het de start zijn van een boeiende studieperiode.

 

Advertisement