Ik hoorde vele verhalen die vooraf gingen aan het feit dat ik bij aanvang van de paasvakantie onze gratis maand van Netflix aanvroeg. Voor de ene persoon is het de max, voor een ander is het dan weer niets.
Waarom het zolang geduurd heeft om die gratis maand te proberen ligt eenvoudig aan het feit dat ik meer een filmkijker dan wel een seriekijker ben. De reden hiervoor is hoofdzakelijk omdat een serie een lange film is die uitgesponnen is over meerdere afleveringen en dus ook meestal over meerdere weken. Bij een film weet je dat je maximum drie uur later het einde achter de kiezen hebt. Het napraten met de andere kijkers, steeds een leuk en boeiend moment bij een film.
Maar dat laatste vind je ook terug bij een serie. Wat zal er volgende week gebeuren? Een korte sneak preview op het eind van een aflevering. En toch is het steeds lang wachten op een volgende aflevering.
En daar speelt netlflix natuurlijk goed op in, hoewel ik het filmaanbod maar pover vind wilde ik het wel eens seriegewijs proberen.
We zijn gestart met de serie ‘Stranger things‘.
Van op Wikipedia:
Op 6 november 1983 verdwijnt de twaalfjarige Will Byers op mysterieuze wijze in het stadje Hawkins in Indiana. Als een gevolg van de verdwijning begint Joyce, de alleenstaande moeder van Will, door te slaan. De politie, onder leiding van Jim Hopper, begint een onderzoek, evenals Wills jeugdvrienden Mike, Lucas en Dustin. Op een dag vinden de drie jongeren een verdwaald meisje met psychokinetische krachten. Samen ontdekken ze dat er mysterieuze krachten in het spel zijn en dat een sinistere overheidsorganisatie probeert om de waarheid te verdoezelen.
Omdat de serie op dit uit 8 afleveringen bestaat was ze dus vrij snel uitgekeken aan een tempo van 2 afleveringen per avond. En de serie beviel ons. Ja we keken er best wel naar uit om een volgende episode te zien.
Het moeilijke om gezamenlijk naar een serie te kijken is evenwel de timing. De één is al sneller moe dan de andere, er is er al ééntje die eens een avond bij een vriendinnetje wil gaan slapen, de ene week zijn de grote(re) kinderen bij ons, de andere niet.
Ondertussen zijn de grote kinderen dus niet bij ons en zijn wij met ons tweetjes beginnen kijken naar 13 reasons why.
Voor mij is de serie echter iets te veel voor tieners. Het zit best goed in elkaar maar het dringt niet echt binnen. Voor de vriendin is het evenwel een topper.
Op de trein, een vervoersmiddel waar ik mij op werkdagen toch zo een goede 2 uur op bevind, kan ik nu ook kijken. Netflix biedt immers de mogelijkheid om bepaalde – en dat zijn er heel wat – op voorhand te downloaden.
Ik start alvast met Black mirror. Een serie waarvan ik denk dat ze niet voor de vriendin is.
Ook dien ik nog verder te kijken naar Breaking bad en eindelijk eens te starten met House of cards. O ja, Orange is the new black, dat ook nog. En Aquarius, Narcos, how to get away with murder, the 100,… Niet veel te zien of snel uitgekeken zei er iemand?
Sietoebie 