Laat mij beginnen bij het begin. Lijkt me logisch.
Nu, bijna dag op dag 10 jaar geleden begon ik aan een blog over Elle, 3 jaar en 5 maand jong en Rune, 2jaar en 11 maand. Het was een heus dagboek want elke dag dat ze toen bij mij verbleven werd verhaald. Dat duurde een vrij lange periode, de laatste blogpost aldaar dateert van augustus 2013. Ondertussen zijn die 2 kleine patatjes en heel wat groter geworden en kregen ze in januari 2015 er ook een broertje bij. Daarvan bestaan jammer genoeg nog niet heel veel verhalen. De tijden on line zijn immers totaal anders geworden dan een aantal jaren geleden. Het bloggen nam af. Ook wel een beetje om privéredenen, maar toch, de hele blogosfeer zoals dat met een mooi woord heet, en vooral dan het funbloggen nam af.
Er was nog geen facebook of youtube waarop nu de meeste verhalen, filmpjes en foto’s gepost worden.
Maar dat neemt niet weg dat het toch enigszins jammer is dat er nog niet heel veel geschreven werd over ons kakkenestje Ebbe. Er wordt af en toe wel iets bijgehouden in een off line boek.
Maar goed, waar ik toe wou komen is tot een klein verhaaltje over Ebbe. Namelijk zijn gewoonte om te gaan slapen.
Waar het vooral bij dochter Elle een ramp was om haar in bed te laten gaan, laat staan om te slapen, is dat manneke een droom om in bed te krijgen.
Nadat hij ons van de nodige dekentjes voorzien heeft in de zetel en zelf een tijdje bij ons in de zetel of in zijn eigen zeteltje zat is het al tussen 21u en 21u.30. Zowat het tijdstip waarop hij gevraagd wordt om in zijn bedje te gaan.
Ebbe heeft 2 fopspenen (tuutjes). Eentje hetwelk hij overdag gebruikt en één voor in zijn bedje, een clear in the dark tuutje.
Na de vraag, of is het een commando, stapt de jongste gezwind naar de keuken waar hij zijn nachttuutje ophaalt. Ook zijn beer wordt goed vastgenomen en dan komt hij ons een kusje geven. Zelf de eerste trapjes opstappen om dan nog eens te zwaaien ‘saapwej’, meestal nog eens gevolgd door een handkusje.
Dan stapt hij zelf de grote trap op – dit moet ik eens filmen – doet de deur van zijn slaapkamer open, gooit zijn beer in het bed en wacht tot hij opgetilt wordt om in zijn bedje gelegd te worden. Slaapzakje aan ‘zakje aan’, ‘dekentje – ja dank u’ over hem en ‘lichtje – ja dank u’ bij hem.
Nooit geweten dat een peuter zo graag in bed ging.
Het gebeurt wel eens dat hij dan nog even wakker ligt maar dan ligt hij te praten, te zingen en te spelen met zijn lichtje. En slapen, dat doet hij dan minstens tot 7 uur; Dan is hij uitgeslapen en speels. Maken we hem noodgedwongen vroeger wakker, of is hij dan toch eens een stuk later gaan slapen dan is dat ochtendhumeur wel aanwezig.
Zo, bij deze is Ebbe zijn eerste blogpost ook een feit. We moeten dat meer doen. Ook van de puberende tieners mag er terug eens iets meer verschijnen al is het maar om er later, al dan niet mee te kunnen lachen of zwaar melancholisch te worden.
Sietoebie 