Month: May 2017

Hondenbier

Hoewel het drinken van alcoholvrij bier in opmars is, zijn de alcoholvrije bieren nog niet zo makkelijk in de off line handel te vinden. Ook op café is het nog niet echt ingeburgerd, er zijn weinig café’s die ik ken die een Jupiler 0,0; laat staan een aanbod van alcoholvrij bier hebben. Het is misschien een idee – gat in de markt? – om zo een café te openen. Er zijn immers soupbars, coffeebars, … waarom zou het dan niet met zo een café lukken?

On line zijn er heel wat bieren te vinden maar ik doe aldaar nog geen bestelling. Dit omdat je in te grote hoeveelheden dient te bestellen want anders is de prijs voor één biertje behoorlijk veel. Er zijn natuurlijk kennismakingspakketten maar daarin zitten er voor mij dan veel te veel bieren waarvan ik zeker ben dat ik ze niet zal lusten.

En zo komt het dat ik af en toe eens rondkijk in de drankenshop waar we meestal onze drank gaan halen of er iets anders te vinden is naast de Jupiler 0,0.
Zaterdag jl was dat zo. Op de kop van een rayon vond ik daar de Bitburger 0,0. Kostprijs 0,69 cent voor een flesje van 33 cl. Bitburger is voor mij geen onbekend bier, Bitte ein bit is een slogan die ik mij herinner van mijn legertijd in Duitsland.

Omdat ik dan toch aan het kijken was naar een alcoholvrij bier verwachtte ik in diezelfde kop een ander alcoholvrij bier. En dat was er inderdaad ook. Maar het is bier voor de hond. Mijn mond viel, samen met die van zoon Rune, toch wel open. Ik dacht eerst dat het een grap was van de marketing rond het bier, maar neen hoor, snuffle beer is er inderdaad voor jouw huisdier.

Ik nam een six pack Bitburger mee en stak thuis een flesje in de diepvries. Een half uurtje later kon ik voor het eerst een bitburger 0,0 proeven. En hé, dat is best wel lekker. Het is eens iets anders dan de gebruikelijke jupiler.

Online kost dit biertje 0.99 cent per flesje. Daarbij dient een minimum verzendingskost van 7,49 euro gerekend te worden.

Advertisement

Shine on me

Al een tijdje hoor ik het nummer Shine on me van Dan Auerbach – jou wel bekend van The black keys, op Studio Brussel. En het geeft mij, net als vele anderen, een zomers gevoel.

Toen we verleden woensdag iets voor 16 uur onze poes naar de dierenarts brachten was het laatste nummer dat ze kon horen op de radio, deze song.

Dus voortaan is dit haar nummer en met een heel klein beetje goede wil hoor je ook Chicabeeeeee –  Chicabeeeeee in plaats van Shine on meeeee – Shine on meeeee. 🙂

Van mijn hart een steen maken

Verdorie, ik ga moeten hé; Van mijn hart een steen maken.

Chicabee2//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Al 16 jaar woont ze bij mij. Die zwarte kat genaamd Chicabee. Geboren op 09/03/2001.Maar de laatste maanden is Chicabee zichzelf niet meer. Ze heeft het aan de schildklier. We hebben geprobeerd met speciale voeding en dat hielp even. Dat is evenwel ook al een tijdje niet meer zo. Ook al eet ze zich verloren ze verliest gewicht. Sinds verleden jaar moet ze zeker al zo een 4kg minder wegen.

Chicabee is dus al langer niet meer zo, hoe moet ik het schrijven, aangenaam. Op elk tijdstip van de dag is er kattengejank, ja ook een kot in de nacht, omdat ze eten wil. De laatste weken probeer ik haar net voor wij gaan slapen nog een zakje voeding te geven, te wachten tot het opgegeten is en haar dan buiten te steken. Dan horen we ze niet altijd als ze buiten staat te janken 😦
Op moment dat ik dit begon te tikken heeft ze eten gekregen. We zijn nu goed een paar minuten verder en wie staat er al terug te janken. Janken als een kleine kleine baby die eten wil.
Onrustig, dat is ze ook. Binnen/buiten buiten/binnen. Ook steekt ze zich veel we, vinden we regelmatig uitgekotst eten op allerlei plaatsen. Kak vinden we ook hier en daar. En het ruikt enorm. Zo dat als je thuiskomt na het werk wel even dient uit te kijken of er ergens één of ander hoopje ligt. En het huis ruikt dan zeker niet aangenaam.

Nochtans is haar vacht best nog wel verzorgd en komt ze zo heel af en toe nog eens een aaike vragen. Maar het weegt een beetje op ons allemaal. Helaas. Ik ga hard moeten zijn. Maar ik ben zeker dat het de juiste oplossing is. Om ze nog ergens anders naar toe te brengen dan naar de poezenhemel is ook geen oplossing. Dat beestje zal nooit ergens anders meer kunnen aarden.

En nu de stap nemen. *slik* Vandaag, of neen wacht, vrijdag. Of…

 

O ja; waar de naam Chicabee vandaan komt?  Uit de film Nell. Hierin speelt Jodie Foster een bijzonder meisje dat nauwelijks kan praten doordat ze jarenlang werd opgesloten. Nog niet gezien, check it out 😉

Rust zacht, Chicabee.  *pling*

 

Huisregels

Ik ben niet echt grote voorstander om thuis regels op te leggen en ik heb dat dan ook niet van thuis uit meegekregen maar naarmate de kinderen groter worden vind ik dat er hier en daar toch wel een regel mag, neen moet, zijn.

Zo hield ik gisterenavond omstreeks half negen, na 3 eerder mislukte pogingen voor en na het avondeten, een klein pleidooi om enkele regeltjes in te voeren. Eén keer waren de 2 oudste kinderen bezig met enkel dabs en andere moves, een andere keer diende er op de computer gezocht te worden hoe dat liedje van Portugal nu precies ging en nog een andere keer was er iemand die er plots aandacht dat de boekentas voor de dag erna nog niet klaar zat. Iets wat redelijk lang kan duren als er een iPhone op de kamer aanwezig is.

Ik probeerde dat een beetje te doen op de wijze die, onder meer, bij ons – en ik denk bij iedereen – op het werk bij de meeste vergaderingen van toepassing is: laat de boodschapper eerst uitpraten, val niet in de rede want je krijgt daarna tijd en kansen genoeg om opmerkingen te maken of vragen te stellen.

Uiteraard bleek dit al snel een utopie. Na een eerste zin werd ik al van antwoord gediend en nog iets later begon de op één na oudste van het huis schoolgewijs de vinger in de lucht te steken.

De nieuwe regels zijn helemaal niet streng of zelfs niet helemaal bindend. Ik spiegel wel naar de huidige maatschappij waarbij school start om x uur en stopt om x uur. Dat een lesuur 50 minuten duurt en dat er speel- of eetpauze is van x tot x uur. Dat, als er gewerkt moet worden dat dit dan meestal van maandag tot vrijdag is – ook tijdens afgelijnde uren. Want het bleek immers een punt van – ik zal het frustratie noemen – dat ik tijdsblokken wil invoeren. We worden nu éénmaal in zo een maatschappij geleefd. Het begint bij het opstaan tot we slapen gaan.

De dochter wist mij te melden dat ze niet zo van die regeltjes houdt. Het lijkt wel iets voor autisten was haar repliek.. Je moet weten dat ze graag op internaat wil gaan.

Voor diegene die interesse hebben in de huisregels die ik graag zou hebben:

Na school ten laatste om 17 uur thuis. Dan hebben de kinderen 2 uur tijd eer het avondeten is; In die 2 uur zou ik willen dat het huiswerk gemaakt is – de agenda’s + eventuele andere te tekenen documenten klaarliggen, eventueel gedoucht/gewassen werd, de kippen gevoed zijn en de tafel klaar staat voor het avondeten.

19 uur, ik probeer dan klaar te zijn met het avondeten. We nemen daar tot een uurtje de tijd voor, inclusief afwas/dessert. Daarna kan er nog gedoucht/gewassen

20.30 dat moet zowat het tijdstip kunnen zijn waarop we met zijn allen in de zetel belanden. Geen iPhone, laptop, Nintendo,… in de hand want tijd om samen iets te doen. Dat kan een boek lezen zijn, of een gezelschapspelletje of naar televisie kijken. Als het televisie kijken is dan zal dit meestal een aflevering op netflix zijn, waarom hebben we dat anders? Zo een serie duurt een uur dus is het al snel half tien. Dan hebben de tieners nog een ‘vrij’ half uurtje om iets naar eigen wens te doen.

Een eerste evaluatie volgt later :).

 

 

 

 

 

e Reader

Vrijdagvoormiddag, ik bel naar ons Ma om te vragen hoe het gesteld is met het lezen van boeken. Ik camoufleer de vraag een beetje door te zeggen dat ik de meeste van mijn boeken zal verkopen en of ze er misschien wel een aantal interessant zou vinden om eens te lezen.
Oh zegt ze, ik lees zeker nog, vooral ‘s avonds en in de zomer in mijn bed. Dan neem ik, vanaf het donker is, een pillamp en lees zo mijn boek.
En zo stuurde ik al snel een smsje naar mijn broer met de vraag om mij eens op te bellen. Toen die belde deed ik konde van mijn geniale ingeving. Een reader dat zou het ideale cadeau zijn voor moeder- en verjaardags onzes moederke. Broer ging akkoord en de website van coolblue werd gelanceerd.
Oh leuk, voor moederdag is er een speciale korting op de e-readers. Al snel vond ik de Kobo Aura 2 en bestelde die samen met een beschermhoes. De volgende dag werd het blauwe pakketje rond half tien geleverd en kon ik het inpakken.

//platform.twitter.com/widgets.js

Die zaterdagmiddag was het druk bij ons thuis. We waren ‘s morgens tot bij Ives, Annelies, Julie – Robbe en Arthur gegaan om al een beetje mee te helpen met hun verhuis die die dag plaatsvond.
Ik inviteerde de ganse bende om bij ons te komen eten zodat de verhuizers zich geen zorgen dienden te maken over wat en wanneer ze zouden eten.
Vanaf één uur was ons huisje dus goed gevuld. Het perfecte moment dus om het cadeautje te overhandigen. Ik zag dat ons Ma zich hier helemaal niet aan verwachtte. Altijd leuk als een verrassing een echte verrassing is :). Al snel nam ik de e reader in handen om die aan de pc te laten opladen. Connectie via ons wifi netwerk, update installeren en kijken wat het apparaat in petto heeft.
Toen iedereen terug naar zijn post was lag de e reader nog bij ons om verder op te laden. De eerste keer dient dat zo een 4 uur te gebeuren. En zo begon het bij mij te kriebelen om ook zo een toestel te kopen.

Tijdens die periode tweet ik dat ik ook wel zo een e-reader wil.

PRO
– Die keer van die geplette banaan die mijn boek naar de filistijnen hielp.
– De waterschade die enkele boeken degradeerde tot vuurkestookpapier.
– Het gewicht van een boek in de rugzak die ik meeneem naar het werk.
– Geen dik boek meer in de handbagage wanneer we op reis gaan
– Het abonnement bij Kobo aan 10 euro per maand om spotifygewijs boeken te lezen.
CONTRA
– Hm ja, het is een e-reader ik heb het boek niet echt in handen.
– Ik heb netflix en kan daar in de trein ook naar kijken. (meer hierover in een andere – hij is bijna klaar en komt er binnenkort aan – blogpost)

Niet veel later.

En dan op Zondagvoormiddag.

Oh ja, ze doen hun best om grappig te zijn en ze zijn het ook, daar bij Coolblue.

100 dagen zonder alcohol

100 dagen

Toegegeven, toen ik er aan begon had ik nooit gedacht dat ik tot hier zou geraken. Het is evenwel geen competitie waar ik aan mee doe of iets dat ik mezelf dien te bewijzen – wat Nick wel wou doen – neen het is, tsja, gewoon.
Sinds de start van ‘mijn’ Tournée minérale hou ik wel meer dingen bij. Kilo’s onder andere. Want sinds 01/02/2017 zijn er zo een drie kilo’s bijgekomen.
En ik probeer onze uitgaven een beetje beter bij te houden. De insteek hiertoe was meer om te zien waar we (onnodig) geld aan uitgeven en dat een beetje beter onder controle te houden. Maar het heeft tot nu toe maar weinig nut gehad. 🙂 Neemt niet weg dat het interessant is, zo een kleine boekhouding.
Zo zie ik dus wel wat ik uitgeef aan drank fel verminderd is.
Alcoholhoudende dranken, dat betaal ik steeds van eigen rekening. De Spa en andere niet alcoholische dranken wordt steeds betaald via ons gemeenschappelijke rekening. De frequentie dat we eens op café (lees de pub in de delhaize) gaan is niet echt verminderd. De tijd dat we daar verblijven en het aantal consumpties dat we drinken is dat navenant wel. En ook daar komt het geld dan meestal uit mijn eigen zak.
Waar het voor februari een goede 250 euro per maand was kom ik nu nog aan een 80 euro per maand. En die 170 euro per maand die gaat sinds kort aan de kant om bij voldoende liquiden iets bruikbaar te kopen. Of een reisje/citytrip te betalen.

Zijn er dan momenten geweest waarop ik zin had in iets met alcohol?
Bwah, neen. Niet echt.
Er was die keer dat we met vrienden gingen eten. Dat viel dan net in de maand Februari, de maand van den Tournée Minérale. Dus ja, daar was het meer uit principe om niet mee te drinken.
En er was vrij recent het lentefeest van Rune, de oudste zoon.
Toen voelde ik mij af en toe wel eens een buitenbeetje. Ik denk dat er met uitzondering van mijzelf niet één iemand van de volwassen aanwezigen was die geen alcohol tot zich nam. Naarmate de avond eindigde zei ik wel eens, zo dat halve bakje bier heb ik dan ook binnen; Het moeten er zowat evenveel geweest zijn als op het feest van de dochter en mijn petekindje, een jaar geleden. Met als verschil dat we ‘s avonds laat niet in de lounge gingen zitten om wilde verhalen te vertellen. Nu ja, de dag waarop het feest was leende zich ook niet echt om te blijven napraten; het weer was een beetje minder en de volgende dag was voor de meeste aanwezigen een werken- al dan niet schooldag.

En nu?
Nu het terug wat warmer wordt buiten en we met zijn allen naar de terrasmomenten uitkijken denk ik wel eens om iets met alcohol te drinken. Maar ik zal mij zeker niet laten verleiden om terug 3 Duvels per avond te gaan drinken. Of een tiental pinten achterover te gieten op een vrijdagavond. Of één of meerdere gintonics te drinken als aperitief op een zondag.
Neen, een goed glas wijn, met een kaasje of tapas moet wel eens kunnen. Of zo een geuze boon op ons zonovergoten terras. Ja zo een Geuze – ik schreef hier in 2011 al eens over, dat lijkt mij het ideale biertje om de eer te geven als mijn eerste alcoholbevattend drankje sinds 31/01/17.

Oikos yoghurt

[Dit is echt geen reclame-blogpost]

Proloog
Griekse joghurt dat is helemaal niets voor mij.

Ik dacht nu zo dat ik verleden week een oikos yoghurt in de ijskast van het werk gezet had. Een reminder in mijn outlook agenda die mij daar omstreeks 10.15 deed aan herinneren bevestigde dat gedacht. Echter, toen ik met het water in de mond bij die ijskast aankwam bleek de oikos yogurt niet aanwezig te zijn. Ik moet mij dus vergist hebben over de aanwezigheid ener yogurt in de ijskast.

Hoe is zo een Oikos yoghurt dan in de ijskast van het werk terecht gekomen?

Tot enkele weken geleden dacht ik dat Oikos yoghurt niets voor mij was. Ook al had de vriendin het toen in huis gehaald, ik zou daar geen potteke van eten, laat staan van proeven.
Oikos yoghurt van Danone staat voor Griekse yoghurt; Ik ben echt wel fan van de Griekse keuken, maar de yoghurt – onder meer gebruikt in tzatziki – dat vind ik niet te eten.
Tot over een week of twee. Ik had zin in een yoghurtje en er stonden alleen Oikoskes in de frigo. Ik had de keuze tussen eentje met caramel of eentje met appel-kaneel.
Zou ik dan toch eens proberen? Ik was alleen thuis dus alle gevolgen kon ik op mijn eentje dragen.

… Die eerste schep die ik nam en proefde. Maar lekker. Gelijk een engelke die op jouw tong piest zeggen ze bij ons. Dat smaakte echt naar meer. En het werd steeds lekkerder. De bodem van zo een potteke is gevuld met – rarara caramel – en de mengeling met de yoghurt is echt heel lekker. Zo lekker zelfs dat ik ongezien het potteke uitlikte 😋

En zo kwam het dus dat ik daags nadien ook een potteke meenam naar het werk. Eentje met appel.
Daar plaatste ik het ‘s morgens in de ijskast om het dan in de namiddag te kunnen opeten. Ik zat evenwel op een ander verdiep en dacht het Yoghurtje dan wel op een andere dag op te zullen likken eten. Dus ik schreef een reminder in mijn agenda ‘dat er nog een potteke Yoghurt in de ijskast staat’. Niet dat ik het anders vergeten zou zijn, maar het is een gewoonte geworden om zowat alles in mijn agenda aan te brengen. Het is gewoon leuk om dan na een aantal maanden of zelfs jaren nog eens naar een bepaalde dag te kijken en er aan herinnerd te worden wat je die dag dan deed. Net zoals ik wel eens door dit blog navigeer om te zien wat ik x-aantal jaar geleden op een bepaalde dag schreef. Dagboekgewijs als het ware.

Maar goed, dit alles haalt mijn yoghurtje natuurlijk niet terug.
Gelukkig zijn er hier grootwarenhuizen genoeg in de buurt. Deze middag zal er dus zeker een Oikoske gegeten worden.

Of, ik heb het dan toch opgegeten, verleden week vrijdag en daar geen notitie in mijn agenda van gemaakt.. Neeeuuh, dat kan niet. Ik zou het mij zeker herinneren.

Epiloog
Waarom Danone voor de naam Oikos koos is mij evenwel een raadsel.

Tweevoudig uurtarief

Naar aanleiding van mijn recente blogpost over energieverbruik bleken toch een aantal personen, net als ik, niet op de hoogte te zijn van de kost van het verbruik tijdens feestdagen. Deze kost is immers gelijk aan de kost tijdens de weekdagen. Geen daluren dus. Tevens kreeg ik de vraag wanneer de dal- en piekuren van toepassing zijn. Dat blijkt immers afhankelijk per gemeente. Bij ons in Eeklo is het alvast pieken tussen 07 en 22 uur. Maar er zijn gemeenten waarbij de piekuren reeds om 06 uur starten om vervolgens om 21 uur over te gaan in daluren.
Hoe zit het met de dal- en piekuren in jouw gemeente? Zoek het hier op.

Niet uitverkoren

Woensdagavond, ik kijk via de tv gids van telenet wat er ons die avond aan programma’s aangeboden wordt op de digitale televisie. Bij VTM zie ik ‘de uitverkorenen‘ staan, maar deze titel doet helemaal geen belletje rinkelen. Dus we kijken niet. Ik zit vrijwel alleen in de living dus dan is er nogal snel voetbal op televisie. Niet dat het moet, maar gewoon. Voetbal – omdat er anders toch niet veel is. Ik zou naar een serie op netflix kunnen kijken maar feit is dat ik de laatste tijd weer verliefd ben op een meisje van weleer. En voetbal moet je niet echt volgen zodat ik tijdens de wedstrijd meermaals naar dat meisje kan overschakelen. Eens ik vind dat ze een beetje rust verdient, want het is een heus avontuur waar ik haar doorstuur, schakel ik terug over naar den voetbal. Ik wil immers The rise of the tomb raider zo compleet mogelijk uitspelen. Alles vinden als het ware.
Maar goed, ik dien het te hebben over de uitverkorenen. Het deed dus geen belletje rinkelen toen ik daar op woensdagavond naar de tv gids zat te kijken.
Maar toen ik donderdag onderweg naar Brussel de krant las in de trein viel mijn oog op het TV Rapport van ene Tom in het Nieuwsblad. Dagelijks pent die man zijn televisiebelevenissen van de avond ervoor neer. En hij had het over, ja juist, de uitverkorenen op VTM. En daar las ik dat het een programma is waarin de hoofdrol weggelegd is voor Nicholas. En van Nicholas, daar ben ik best wel fan van. Niet echt fan fan, maar ik kan die gast wel af. Net als zoon Rune trouwens, die vind dat ook wel een OK gast. Het programma zou ook een tijdje mysterieus aangekondigd geweest zijn gedurende de voorbije weken maar ik heb daar niets van gemerkt. Niet op facebook, twitter of andere kanalen. Nicholas ligt zeker aan de basis van het feit dat ik hier niets van gemerkt heb, met zijn trucs toch altijd.
Dus gisterenavond, zoon Rune en ik waren samen met jongste zoon Ebbe alleen thuis. Dus we keken naar de uitverkorenen. Jammer genoeg hadden we het niet opgenomen waardoor we de verplichte reclame er moesten bij nemen.
Het programma dus, wel dat kon mij maar matig boeien. Het programma gaat over 10 personen, de uitverkorenen, die per 2 opgevoerd worden in een aflevering. Die 10 personen werden gecast nadat Nicholas in het ganse Vlaamse land -tig personen had gepush pocket. Ge weet wel, in plaats van ongezien iets uit iemand zijn zakken halen -dat is pick pocket- gaat het hier over iets ongezien in iemands zakken steken. Op dat ‘iets wat hij in de zakken stak’ stond een uitnodiging om deel te nemen aan een televisie programma. Uit de vele reacties haalde men dus deze 10 personen.

De uitverkorenen dienden zich aan te melden om een vragenlijst in te vullen. En op basis van die vragenlijst kan Nicholas dan bepaalde trucs uitvoeren op betrokken personen. Zo wist hij dat een vrouwelijke uitverkorene graag via de webwinkel zalando shopt. Nicholas had er niet beter op gevonden om het meisje op te bellen, haar te zeggen dat ze eens naar Zalando diende te surfen want er was een ongelofelijke aanbieding beschikbaar. En ja hoor, het meisje kocht op zalando een zwarte Jump suit, dewelke ze even later, mirakelgewijs, in haar auto terug vond. Die dekselse Nicholas toch. Echter het meisje wist helemaal niet wie achter dit mirakel zat. Even dacht ze zelfs dat haar vriend haar ten huwelijk zou vragen toen ze een briefje kreeg in een gentse koffiebar. Daarop stond dat ze een ring diende uit te doen, die vervolgens in een servet moest draaien en die servet in een glas water moest dompelen. Weg ring. Ring in lamp boven haar hoofd. Geen trouwaanzoek. Weg hoop.

Of de truc met de nummerplaten doordat een deelnemende politieman op zijn briefje vermeld had dat hij de nummerplaten van vrienden hun auto makkelijk kon onthouden. Of die truc met zijn identiteitskaart die tussen een dubbel glas zat..
De uitverkorenen wisten tot op helemaal niet wie hier achter zat. De politieman dacht wel heel even dat de persoon wel een neef kon zijn van ene Nicholas maar was daar verder niet blijven bij stilstaan.

Soit, kijk zelf maar.

De trucs zijn best wel OK en laten mij als kijker terug achter met het gevoel van ‘hoe doet hij het toch’. Maar 4 trucs in een programma van meer dan één uur. En trucs die we wel al eens soortgelijk gezien hadden in andere road shows van Nicholas. Neen. Ik denk niet dat ik de volgende keer nog kijk. Of ik zou moeten weten hoe het komt dat Nicholas ervoor zorgde dat ik voordien helemaal niet wist van het bestaan van dit programma.

Energieverbruik

Het is nu goed anderhalve maand dat we een boxx hebben. Tijd om een aantal foutieve gedachten van mezelf langs de kant te schuiven. En een kleine tip aan de ontwikkelaars van boxx.
Of we op dit moment voldoende betalen met onze maandelijkse voorschotten is absoluut niet duidelijk. Ik baseerde deze voorschotten over ons totaal verbruik van vorig jaar dus ik denk dat we zeker wel in de buurt zitten van een nuloperatie aan het eind van het energiejaar.
Volgens boxx hebben we voor de maand April €93 meer verbruikt aan energie dan ingeschat.
Dit komt doordat boxx zich nog niet op geen voorgaande, gelijkaardige maanden kan baseren.
Het was misschien een idee voor de ontwerpers van boxx om een soortgelijk gezin als vergelijk voor ons verbruik te nemen in plaats van de vorige maand. Nu lijkt de maand Maart als referentiemaand genomen maar daarin hadden we boxx slechts 9 dagen in gebruik.

Wat ik zelf verkeerd in gedachten had was de kostprijs van de energie. Voor elektriciteit is deze immers afhankelijk van het tijdstip van de dag. Maar daar waar ik dacht dat er 3 tarieven waren zijn het er dus maar 2. Logisch want we hebben maar 2 meters, een dag- en een nachtmeter. Het moet van in de tijd zijn dat ik op project zat bij Eneco dat er sprake was van een drievoudig uurtarief. Ik dacht dus nog steeds dat de elektriciteit duurder was tijdens piekuren.
Wat ik ook dacht is dat het elektriciteitsverbruik op een feestdag automatisch naar de nachtteller ging. Maar op boxx zag ik dat niet. Tijdens feestdagen is de grafiek tijdens het dagtarief rood en tijdens de nacht blauw. Net zoals bij andere weekdagen. Tijdens het weekend is dat uiteraard de ganse dag blauw. Dus verbruik tijdens feestdagen die in de week vallen staat gewoon gelijk aan alle andere weekdagen. Geen feestdag dus voor de elektriciteit.