Ik ben niet echt grote voorstander om thuis regels op te leggen en ik heb dat dan ook niet van thuis uit meegekregen maar naarmate de kinderen groter worden vind ik dat er hier en daar toch wel een regel mag, neen moet, zijn.
Zo hield ik gisterenavond omstreeks half negen, na 3 eerder mislukte pogingen voor en na het avondeten, een klein pleidooi om enkele regeltjes in te voeren. Eén keer waren de 2 oudste kinderen bezig met enkel dabs en andere moves, een andere keer diende er op de computer gezocht te worden hoe dat liedje van Portugal nu precies ging en nog een andere keer was er iemand die er plots aandacht dat de boekentas voor de dag erna nog niet klaar zat. Iets wat redelijk lang kan duren als er een iPhone op de kamer aanwezig is.
Ik probeerde dat een beetje te doen op de wijze die, onder meer, bij ons – en ik denk bij iedereen – op het werk bij de meeste vergaderingen van toepassing is: laat de boodschapper eerst uitpraten, val niet in de rede want je krijgt daarna tijd en kansen genoeg om opmerkingen te maken of vragen te stellen.
Uiteraard bleek dit al snel een utopie. Na een eerste zin werd ik al van antwoord gediend en nog iets later begon de op één na oudste van het huis schoolgewijs de vinger in de lucht te steken.
De nieuwe regels zijn helemaal niet streng of zelfs niet helemaal bindend. Ik spiegel wel naar de huidige maatschappij waarbij school start om x uur en stopt om x uur. Dat een lesuur 50 minuten duurt en dat er speel- of eetpauze is van x tot x uur. Dat, als er gewerkt moet worden dat dit dan meestal van maandag tot vrijdag is – ook tijdens afgelijnde uren. Want het bleek immers een punt van – ik zal het frustratie noemen – dat ik tijdsblokken wil invoeren. We worden nu éénmaal in zo een maatschappij geleefd. Het begint bij het opstaan tot we slapen gaan.
De dochter wist mij te melden dat ze niet zo van die regeltjes houdt. Het lijkt wel iets voor autisten was haar repliek.. Je moet weten dat ze graag op internaat wil gaan.
Voor diegene die interesse hebben in de huisregels die ik graag zou hebben:
Na school ten laatste om 17 uur thuis. Dan hebben de kinderen 2 uur tijd eer het avondeten is; In die 2 uur zou ik willen dat het huiswerk gemaakt is – de agenda’s + eventuele andere te tekenen documenten klaarliggen, eventueel gedoucht/gewassen werd, de kippen gevoed zijn en de tafel klaar staat voor het avondeten.
19 uur, ik probeer dan klaar te zijn met het avondeten. We nemen daar tot een uurtje de tijd voor, inclusief afwas/dessert. Daarna kan er nog gedoucht/gewassen
20.30 dat moet zowat het tijdstip kunnen zijn waarop we met zijn allen in de zetel belanden. Geen iPhone, laptop, Nintendo,… in de hand want tijd om samen iets te doen. Dat kan een boek lezen zijn, of een gezelschapspelletje of naar televisie kijken. Als het televisie kijken is dan zal dit meestal een aflevering op netflix zijn, waarom hebben we dat anders? Zo een serie duurt een uur dus is het al snel half tien. Dan hebben de tieners nog een ‘vrij’ half uurtje om iets naar eigen wens te doen.
Een eerste evaluatie volgt later :).
Sietoebie 