Toch een eigenaardig iets, die groepsdwang.
Neem nu de volgende situatie, op het werk. Ik mag daar deel uitmaken van een team van drie. We zitten samen met een ander team op de vierde verdieping. Regelmatig dien ik bij mijn opdrachtgevers van de business op de eerste verdieping te zijn. Bijna altijd doe ik die verplaatsing dan via de trap. Het is immers gezond en een beetje beweging doet best wel deugd. Ook als de dagtaak erop zit neem ik de trap naar beneden.
Enkel ‘s morgens, om iets voor acht durf ik wel eens de lift te nemen. Is dat door de rugzak die ik dan bij mij heb? Het kan zijn.
Maar zo af en toe gaan we eens een koffietje of iets fris drinken in de cafetaria. De collegae die nemen dan altijd de lift naar het gelijksvloers. Het gebeurde al eens dat ik dan mee stap in de lift. Gewoon omdat ik vond dat ik dan mee moest in die lift. Noem het dus een soort van groepsdwang, want zij zijn met twee en ik bleef dan alleen achter. ‘Ik zie jullie dan wel in de cafetaria’.
Het naar beneden gaan doe ik nu steevast met de trap maar het naar boven gaan is meestal in groepsverband. Waarschijnlijk om ons gesprek dat in de cafetaria gestart was verder te zetten..?
Ervaar jij dat ook, die groepsdwang?
Sietoebie 