Shopping budget

Verleden week waren we met z’n allen in Eindhoven. Waar ik dacht dat Eindhoven vooral een technologiestad zou zijn bleek dat eerder een shopping stad te zijn. Dus in plaats van één en ander van musea over Philips edm te bezoeken zou ons bezoek dus eerder een dagje shoppen worden.

De grootste kinderen, meisje van 13; jongen van 12, hadden op zich niet echt iets nodig op gebied van kledij maar ik deed ze toch over een shoppingbudget beschikken. Daar waar de meisjes van het gezelfschap al snel de kledingwinkels bezochten gingen zoon en ik naar de Mediamarkt en naar intertoys.

Op het einde van de dag bleek zoonlief zo een 80% van dat budget over te hebben. De dochter daarentegen had nog 1% over.

En die 20% van het budget dat de zoon spendeerde was voor een duikbril en een nieuwe koptelefoon die wel heel sterk afgeprijsd stond. Bij de dochter ging de 99% naar, jawel, kleding.

Advertisement

Met den otto vs den trein naar Brussel

Het was lang geleden dat ik nog eens met de auto naar het werk in Brussel reed. Aangezien het verlofperiode is en mijn abonnement bij de NMBS verlengde diende te worden besloot ik om toch maar eens de auto te nemen in plaats van de trein.

[Met de trein]

Als ik met de trein ga ben ik meestal één uur 40 onder weg. Dat is dan de verplaatsing met de auto naar Aalter die naargelang het verkeer en de vele rode lichten op de Aalterbaan zo een 20 tot 25 minuten duurt. In Aalter heb ik dan nog een 5 tot 10 minuten de tijd om te parkeren, mogelijks al eens door de krant te gaan en naar de trein te stappen. De treinrit duurt op papier 58 minuten tot 1u01 minuten, afhankelijk van het tijdstip van vertrek (23 na het uur of 12 voor het uur). Maar je rekent beter op 1u05 tot 1u10.

Dit maakt in totaal tot 1u40 voor een enkel reisje met de trein naar Brussel.

Maandelijkse kostprijs met de trein: 192 euro.  Inbegrepen, de spanning of je de trein op tijd haalt – ook al vertrek je ruim op tijd bij je thuis –  en of de trein er wel op tijd zal zijn. Vooral in de winterperiode is het aangenaam wachten op het perron te Aalter.

[Met de auto]

Parkeren aan het noordstation te Brussel is 15 euro per dag. Nogal duur toch. Maar ik hoorde van enkele collega’s dat je rechtover onze kantoren kan parkeren mits het plaatsen van de parkeerschijf. Je dient dan wel om de 2 uur de straat over te steken , even deel te nemen aan het verkeer en dan hopen dat er terug plaats is om terug parkeren en de schijf te leggen – want zo moet het volgens het verkeersreglement. Tijdens verlofperiodes zou dat evenwel geen probleem mogen zijn.

Er zijn werken in Aalter, er zijn werken in Zwijnaarde. Best wel een risico dus. Maar ik hoorde niets op de radio van enige verkeershinder op mijn traject dus ik vertrok vandaag om 08u02 met de auto naar het werk.  Om 09u05 kon ik inchecken op het werk. Auto geparkeerd en al. In een blauwe zone waar nog wel enkele parkeerplaatsen zijn. Ik had zelfs de ganse tijd muziek in de auto.

Straks dien ik niet te kijken hoe laat het is opdat ik de trein niet zou missen. Minpuntje, ik kon de papieren gazet nog niet doornemen. Maar dat kan ik straks dan wel doen terwijl ik mijn stuutjes eet. En mijn soepke drink.

Ik moet de proef eens op de som nemen om ‘s morgens om 06.00 uur tijdens niet verlofperiodes naar Brussel te rijden..

[Trein in Eeklo]

Een aandachtig lezer zal zich nu de vraag stellen waarom ik de trein niet in Eeklo neem, want daar is toch ook een station. Ondermeer deze blogpost is één van de redenen waarom ik daar de trein niet neem.

 

Mobiel op de trein

Ik vroeg mij al een tijd af hoe het komt dat de verbinding van het mobiel netwerk toch vrij veel wegvalt op de trein. Toen er nog geen smartphones waren maar wel al mobiele telefoon was het ook wel zo. ‘Sorry maar ik zit in de trein, mogelijks val ik weg’.  En dat is nu nog altijd zo.

Deze morgen was het niet anders. Tijdens de treinreis van Aalter naar Brussel had ik de ganse rit geen tot nauwelijks mobiel internet. Meestal luister ik naar de radio via de stubru app, maar er was dus weinig muziek te horen.

En dus stelde ik de vraag, gericht aan proximus, eens op twitter.

//platform.twitter.com/widgets.js

//platform.twitter.com/widgets.js

//platform.twitter.com/widgets.js

Maar met bovenstaande kon ik niet echt tevreden zijn.

//platform.twitter.com/widgets.js

En toen kreeg ik een wel heel goede duiding in een privé bericht.

Een goede gsm-ontvangst in de trein is niet evident. Als volgt een aantal problemen die telefoneren en internetten in de trein bemoeilijken. Eerst en vooral zijn de treinstellen behoorlijk effectieve filters voor gsm-stralen. Sommige stellen hebben zelfs zonwerende folie op de ramen die ook radiogolven tegenhoudt. Zo kunnen er bijna helemaal geen signalen in of uit de trein. Een treinbedding heeft vaak ook hoge bermen, waardoor de gsm-signalen moeilijk tot in de trein geraken. 3G op het spoor is dus niet evident. Het volgende punt is dat er langs de sporen minder antennes staan uit veiligheidsprotocol. Het is niet zo eenvoudig om gsm-antennes naast een spoorweglijn te plaatsen. Veiligheidsprotocollen zijn daar de grootste oorzaak van. De palen van de elektrische bovenleiding zijn onbruikbaar wegens te gevaarlijk: medewerkers van de operatoren mogen er niet in. Alleenstaande masten mogen om veiligheidsredenen niet te dicht bij de sporen staan, waardoor ze in veel gevallen op landbouwgrond of in een bos moeten staan. Ook geen evidentie. Ik hoop je hiermee een juiste uitleg te kunnen bieden voor de oorzaak. Oprechte excuses voor de beperking. Mvg, Nicky

Blijft natuurlijk wel jammer dat mobiele data op de trein toch beperkt is, we zijn teveel gewoon meneer.

Digitale facturen

Welk nut heb ik er bij, om als kleine zelfstandige, mijn facturen digitaal te laten toekomen.

Want dan moet ik ze zelf nog afdrukken want de boekhouder heeft die afgedrukt nodig. En na afsluiten van een boekjaar krijg je dan een bundel facturen van dat jaar terug en die mag je dan ergens een tiental jaar gaan bijhouden.

Neen, ik laat de meeste van de facturen dus nog op papier toekomen. Dan moet ik ze dus niet afdrukken en scheelt het mij ook wat aan tijd om die digitaal bij de leverancier, Proximus als voorbeeld, te gaan opzoeken. Ik nam Proximus als voorbeeld omdat het daar bij hun klantendienst MyProximus genaamd meestal wel een zootje is.

 

 

Diversiteit

Lees ik in de digitale krant dat er naast dat er heel veel rommel en waardevolle spullen gevonden werd er 112! verschillende nationaliteiten op Rock Werchter waren.

Toch blijf ik al jaren met de vraag zitten of het festival een representatieve weergave is van onze bevolking.

Want wat mij al al die jaren opvalt is dat je daar dus geen enkele allochtoon met een getinte huidskleur ziet. Enfin je weet wel over welke bevolkingsgroep ik het heb. Neen, dat is gelogen, ik zag er een paar. Aan het werk in een voedselkraam waar kebab verkocht werd.

Een hoofddoek dat zag ik daar ook nog niet. Neen, dat is gelogen, ik zag daar natuurlijk al personen met een hoofddoek maar niet omdat het moet van de man of van hun geloof. Of van gelijk wie.

We maakten deze editie dan eerder al lachend de bedenking dat er ons weinig kon gebeuren want dat een mogelijke terrorist wel direct herkend en dus onderschept zou worden.

 

 

Terugbetaling

Wat is mij dat nog een ouderwetse afhandeling, terugbetaling van dokterskosten.

  • Je gaat naar de dokter, tandarts,…
  • Je ontvangt na jouw bezoek een briefje met nomenclatuur nummers.
  • Je betaalt het gevraagde bedrag.
  • Je krijgt, een deel, van dat bedrag terug nadat:
  1. Dat briefje voorzien werd van een klevertje van de mutualiteit. (mogelijks moet je aan het klevertje likken)
  2. Je dat briefje in een enveloppe van die mutualiteit steekt (likken om de enveloppe te sluiten)
  3. Je, indien het rekeningnummer anders is dan het standaardrekeningnummer, het rekeningnummer invult op de enveloppe
  4. Je dagtekent op die enveloppe
  5. Je die enveloppe in een brievenbus gaat steken van een persoon die de mutualiteit in jouw buurt vertegenwoordigt.

Na een paar dagen zal het bedrag op de rekening staan.

C. Bauwens

06-07-1983

 

Op de camping

Neem nu nog even Rock Werchter. Veiligheid allemaal goed en wel en voor mij kan het, neen moet het helaas. Allemaal door zo een paar @€%$* enfin, ge weet wel hé.

Maar toen ik aan de uitbater van de camping vroeg met hoeveel we daar nu zaten op zijn lapje grond had die er geen idee van – ik denk een goei 3000 – was het antwoord. Niet dat ik zijn rekening wou maken maar gewoon maar om te weten wat er zou gebeuren indien er dan toch iets zou gebeuren. Om het even niet over die @€%$* te hebben neem ik een hevige wolkbreuk gepaarde gaande met een blikseminslag op de camping.

Voor mij lijkt het logisch dat een uitbater van een camping weet hoeveel volk er precies op zijn grond staat/zit/ligt,… Dat zou hij toch moeten kunnen nagaan aan de hand van zijn kasboek? Soit..

Op de camping waar wij gaan kan er zelfs niet gereserveerd worden, het is tegenwoordig het concept van first come, first serve. Wie ge zijt – dat interesseert ons niet – als je maar betaalt.

En wij doen dat steeds met een grote glimlach op ons gezicht. Want we gaan als sinds 1999 op die camping en ze kennen ons daar al een beetje. We hebben dan ook altijd dezelfde plaats op de camping, ook al is die ondertussen 5 keer zo groot geworden en is hij nu erkend als Rock Werchter camping.

Maar weten hoeveel volk en wie er op de camping is, neen. Dat gaat niet. Er zou maar eens iets moeten gebeuren zegt men dan. Vanaf dan zal dat wel een noodzaak zijn. De zaken pas aanpakken als ze zich stellen.

En als er dan iets gebeurt zal er naar analogie van betogingen in Brussel volgens de politie 5000 personen op de camping geweest zijn, volgens de eigenaar waren er het rond de 3000.

Zwanger

Lap, ik heb jullie aandacht. Neen, we zijn niet zwanger. Hoewel ik dat op de afgelopen editie van Rock Werchter toch wel even dacht. Maar dan dat ik zwanger was.

Het zit zo. Je weet natuurlijk dat ik al een tijdje geen alcoholhoudende dranken meer drink. Niet uit principe, niet uit van moeten, of een ander veelgestelde vraag; neen gewoon omdat ik best wel zonder kan en dat ik mij evengoed of zelfs beter amuseer.

Voor aanvang van RW17 had ik dan ook geen idee of ik al dan niet bier met alcohol zou drinken. Ik dacht dat er geen jupiler 0,0 zou aangeboden worden op de festivalweide maar een tweet naar @RockWerchter leerde mij dat er aan de Apero, naast The Barn, alcoholvrij bier geservereerd zou worden.

//platform.twitter.com/widgets.js

Op de afbeelding hierboven is onze vaste staan-zit-lig en afspreekplaats aangeduid door de pijl. De weg naar de apero is aangeduid in rood.  Omdat ik enkel weet had dat er daar dus Jupiler 0.0 geserveerd werd ging ik  de eerste dag, de drukte trotserend, tot daar. De Apéro bleek een ingerichte hard-grounded locatie te zijn waar in meerdere bars diverse bieren/wijnen en andere dranken genuttigd kunnen worden. Tevens werden er ook diverse hapjes aangeboden onder de vorm van aperitiefschotels. En de dranken werden in glas aangeboden; op Rock Werchter! Drank in glas! Santé mijn ratje.

Maar het glas kon niet mee de wei op zodat je het drankje daar diende te nuttigen. Ik bedacht mij al dat ik er niet te vaak zou komen en dat dit dan maar een biervrij festival zou zijn voor mij.

Later op de dag wandelde ik langs de North West Falls, tot aan de Brewery, de party zone van Studio Brussel. Dit is de blauwe lijn op het kaartje. En daar keek ik op dat er ook Jupiler 0,0 geserveerd werd. Dit keer evenwel in een plastiek bekertje wat maakte dat ik het dus de weide mee op kon nemen. Er ontging mij een vreugdedansje al was dat eerder door de beats die aan de brewery geserveerd werden.

Telkenmale, maar dan ook elke keer, werd ik door de persoon die de Jupiler tapte gewezen op het feit dat dit een Jupiler 0,0 was wat ik bestelde. En elke keer zei ik dat ik dat wist en dat ik anders geen bier drink. En bijna telkenmale maar dan ook bijna elke keer vroeg er mij iemand of ik die dag nog met de auto diende te rijden. En elke keer zei ik, neen ik drink anders geen bier. Of het moet die ene keer geweest zijn dat ik zei dat ik ooit zwaar verslaafd was aan alcohol en nu niet meer mocht drinken van de dokter. En dat ik daarna zwaar aan de pillen had gezeten en dat ik dat ook niet meer mocht doen…

Qua snelle bediening kon dit we tellen, de weg naar de bar was redelijk lang maar het aanschuiven om een jupiler 0,0 te verkrijgen was quasi nihil. Wat zeg ik, quasi? Neen, het was nihil. Ik diende nooit te wachten tenzij er iemand voor mij een paar pinten vroeg – er vervolgens op gewezen werd dat het 0,0 was en dan zei ‘ge zijt niet goed wijs zeker, dat moet ik niet hebben’.

Nieuwsgierig als ik was wilde ik wel eens weten of de verkoop van het alcoholvrije bier goed zat.  En als antwoord op die vraag kreeg ik dat het vooral zwangere vrouwen zijn die dit bier drinken.

Voor mij is het alvast een positief gegeven dat Jupiler dit toch aan de man probeerde brengen op een festival. Hopelijk doen ze hier dan ook mee verder en kan dit uitgebreid worden naar een groter aanbod. Maar ik vrees hiervoor, want op een festival hoort men alcohol te drinken toch? Tenzij je zwanger bent.