Voor mij schreef Darya Safai alweer een column waar ik stil bij val. Ik begin dan te denken hoe het zo kan zijn. Eerder postte ik eens een column van haar, hieronder volgt er terug één die kan tellen. Hoe hard velen van de volgelingen het ook afstrijden het merendeel is een rotte plek in deze massa.
Net als ik bij het hele gebeuren rond de #MeToo niet bijkan, kan ik alles wat betreft de indoctrinatie van de islam niet kaderen. En ik heb nochtans grote kaders en kapstokken enzomeer. Eens temeer besef ik hoe belangrijk, wij ouders, zijn in de opvoeding van de kinderen. En dat we heel gelukkig mogen zijn dat er ook scholen zijn die een groot deel voor die opvoeding instaan.
Lees (en huiver een beetje mee).
Islamisten willen uiteindelijk de wereld overheersen
Neem het aan van iemand die ervaring heeft met islamisten, zegt Darya Safai: we kunnen de alarmsignalen over hun brainwashing maar beter ernstig nemen.
Vrouwenrechtenactiviste
Twee islamisten komen onze jongeren in het stadhuis van Genk vertellen hoe ze een goede moslim moeten zijn, ‘van de wieg tot het graf’ (DS 21 november). Mij verbaast dat niet. Ik ken hun methodes van vroeger, in de Islamitische Republiek Iran. En ik weet dat in de koranlessen overal in het land aan dezelfde soort brainwashing wordt gedaan.
De manier waarop de bezoekers plaatsnemen in de zaal, zegt al veel. Mannen vooraan, vrouwen achteraan. Die apartheid zit ingebakken in de islam. Wie zich er niet naar schikt, is een slechte moslim.
Met de kledingregels van de islam bent u intussen vertrouwd. Een goede moslima moet altijd een hoofddoek dragen, en dat is nog het minste. Opdat ze toch zeker niet de lust van de man zou opwekken, wordt ook met klem aangeraden, zeg maar opgelegd, om het hele lichaam te bedekken met lange, losse kledij. Een van de meisjes in de Nieuwsuur-reportage over de lezing in Genk voelt zich schuldig omdat ze een jeans draagt. Ze wil zich zo snel mogelijk onderwerpen aan de filosofie die achter de kledingcode schuilt. Het gaat nochtans om een drastische inperking van de individuele vrijheid die sommigen jammer genoeg blijven verdedigen als een vrije keuze.
Cassettes vernietigd
De indoctrinatie is al veel langer aan de gang: in koranlessen en lezingen, in de moskee, op sociale media, zelfs in onze scholen
Dat de islamisten ook muziek als verwerpelijk beschouwen, komt voor velen misschien als een verrassing. Ik ken het verbod op muziek maar al te goed. In Iran werd ons geleerd dat we vooral ‘zedig’ moeten blijven, met het oog op ons leven in het hiernamaals. Dat is in tegenspraak met muziek en vrolijkheid. We mochten alleen luisteren naar melancholische korangezangen die ons deden wenen.
Als we door de zedenpolitie betrapt werden terwijl we naar muziek luisterden, in de auto of zelfs thuis, kon dat zware gevolgen hebben. Auto’s werden in beslag genomen, cassettes vernietigd. Muziek en dansen werden en worden beschouwd als een aanval van het Westen op de islamitische waarden – vrouwen zonder hijab ook.
U denkt nu misschien: ja, maar dat is Iran. Het spijt me, maar het islamisme is niet meer uitsluitend het probleem van islamitische landen. Het leeft tussen ons, zoals in Genk nog maar eens is aangetoond. Het verbaast mij dat sommige mensen de alarmsignalen nog altijd niet ernstig nemen. In koranlessen en lezingen, in de moskee en op sociale media, is de indoctrinatie al veel langer aan de gang. Zelfs in onze eigen scholen.
Ik kan het niet genoeg herhalen: het islamisme is strijdig met onze waarden van gelijkheid, vrijheid en secularisme. De islamisten willen uiteindelijk de wereld overheersen, zoals hen beloofd wordt in hun religie.
Een varken in het hiernamaals
Het gemakkelijkste doelwit van hun indoctrinatie is de jonge generatie, de toekomst van ons land. In de koranlessen voor kinderen circuleert een bekend Franstalig Youtube-filmpje waarin gezegd wordt dat mensen die naar muziek luisteren in het hiernamaals een varken worden. Dat vinden die kinderen natuurlijk verschrikkelijk.
Ook de ouders gunnen hun kinderen niet altijd een kritische blik op de misdadige intenties van de islamisten. Nog maar aan kritiek dénken is al taboe. Zoals ons op school werd geleerd: wie durft na te denken over het bestaan van god, is een kafir (ketter) en gaat naar hel. Kunt u zich voorstellen wat voor een stress dat geeft in zo’n kinderhoofdje? Onder het mom van vrijheid van godsdienst leren ook islamisten in dit land onze kinderen om afstand te nemen van deze samenleving, om ze te verafschuwen zelfs en uiteindelijk aan het wankelen te brengen. Werk niet waar je niet op tijd kan bidden. Werk niet waar je geen hoofddoek mag dragen. Luister niet naar muziek. Die beperkingen van de sociale vrijheid werken de segregatie in de hand. En ze zijn nog maar het begin.
We moeten onze kinderen weerbaar maken, ook en zeker kinderen uit islamitische gezinnen. Hen leren om kritisch te kijken naar hun religie en om zelf uit te maken welke religieuze principes tegenstrijdig zijn met de Universele Rechten van de Mens. We moeten wijsheid verspreiden en de opvoeding van ons nageslacht zelf in handen nemen. Tegelijkertijd moeten we onze democratie weerbaar maken tegen alles wat haar bedreigt. We mogen nooit toelaten dat islamisten de instrumenten van de democratie gebruiken om haar te ondermijnen.
Sietoebie 