Elke avond vanaf 20 uur probeer ik een beetje te lezen. Op dat moment is de kleinste sloeber net in zijn bed, en als de 2 grootste bij ons zijn, is dat hun uurtje om de smartphone obsessief te beheren.
Rond negen uur dienen die smartphones aan het oplaadstation geplaatst te worden en dan gaat ook de televisie meestal aan. Ik lees soms door, maar door het omgevingsgeluid is dat al heel wat lastiger.
Maar ik wou komen aan het boek hetwelk ik momenteel aan het lezen ben. Nadat ik op reis zowel Deflo – Vlees als Wat jij niet ziet van Sarah Pinborough gelezen had begon ik aan het eerste boek in de reeks van Frieda Klein; Blauwe maandag van Nicci French.
Maar kijk, we zijn nu bijna eind November en ik ben nog bezig in dat boek. Ik las niet elke avond, dat is waar. Maar de reden is gewoon omdat ik dit boek helemaal niet zo leuk vind. Het is een echt vrouwenboek denk ik dan. Alles is zo langdradig dat het niet blijft boeien. Ik had dit eerder ook al eens met Het smelt. Toen stopte ik met lezen. Blauwe maandag wil ik nu wel uitlezen maar ik ben zeker dat ik de andere daaropvolgende boeken van de ereader zal verwijderen.
Ik stap wel terug over naar een Deflo, Aspe, Coppers of andere mannenboeken. Je maakt hier natuurlijk uit op dat de boeken die ik lees nogal licht verteerbaar zijn. Hoewel.. Als je bepaalde fragmenten uit de Heren hun boeken in gedachten haalt dan kan dat wel eens doorwegen.
Sietoebie 