Het komt terug

Ik weet niet hoe het komt, maar toen ik deze morgen de trappen naar mijn werkplek opstapte weerklonk plots dit nummer in mijn gedachten. En ik wou jullie dit niet onthouden.

Weer de goedkoopste

Volgens test-aankoop is de Colruyt voor het zoveelste jaar op rij de goedkoopste. En dat zal dan wel zeker.

Wij gaan evenwel bijna altijd naar Delhaize. Niet alleen is het veel aangenamer shoppen maar ik vind de produkten, en dan vooral de vers produkten een stuk beter.

Laat het mij vooral eens over die verse produkten hebben. Fruit, groenten en zelfs vlees. Ik heb de indruk dat de verse produkten uit de Colruyt minder lekker zijn dan die uit Delhaize. Volgens mij liggen de appelen, peren en andere groenten in de Coluryt gewoon te koel bewaard. Eens aangekocht belanden die vruchten thuis in een fruitschaal waar de temperatuur de kamertemperatuur is. Met als gevolg dat het verse fruit uit de Coluryt sneller slecht is. En ook de smaak is anders. Hoe dat komt, geen idee.  En het vlees, idem. Smaakt beter uit Delhaize. Het is ook allemaal mooier gepresenteerd.

Het zit niet in mij om alle prijzen in de verschillende winkels te vergelijken. Maar toch. Als je in Delhaize de bonnetjes en waardebonnen gebruikt dan denk ik dat er weinig tot geen prijsverschil zit tussen beide genoemde supermarkten.

Wat ik dan af en toe wel eens koop in de colruyt is drank. Maar ook daarvoor ga ik beter naar de lokale drankenhandelaar, in ons geval Flandria drinks. Dankzij puntjes en andere kortingen lijkt het mij daar ook goedkoper te zijn. Enig minpuntje aldaar is soms het iets langere wachten. Maar dat dien je aan de kassa van een supermarkt ook te doen.

 

 

Advertisement

Gegijzeld door de PSVR

Sinds 1996 heb ik een playstation in huis. En sinds dan heb ik al alle ontwikkelingen van playstation gevolgd. Den PS, PS2 den 3 en den 4. Ik denk al langer om de PS4 pro in huis te halen maar die boot hou ik nog even af, want de ‘gewone’ 4 doet ook zijn ding.

In Oktober 2016 brengt Sony Interactie Entertainment de Virtuele realiteit een stukje dichterbij. Op 22 Oktober, 9 dagen na release komt die VR in onze huiskamer. Om die virtuele realiteit in huis te halen dient er 399 euro betaald te worden voor de headset, 80 euro voor 2 motion controllers en er dienen natuurlijk ook nog games gekocht te worden. 40 Euro voor A rush of blood en 30 euro voor VR worlds. Mooi verjaardagscadeau voor de ganse familie 🙂

Ondertussen zijn we dus iets meer dan een jaar verder en de PSVR wordt toch af en toe eens uitgehaald. Het is een beetje vervelend met al de kabels die er bij horen maar dat kan het plezier meestal niet deren. En hoewel de beeldkwaliteit niet echt top is, is het beleven van de VR een echte, ja beleving. Ik was en ben vooral onder de indruk van Resident Evil.  Of zoals nu, racen via Gran Turismo, ook al vind ik de VR optie in dat spel nog veel te kort gedaan. Het racen op zich is leuk, de spanning is er niet echt aangezien er geen arcade mogelijkheid is.

Maar toen begon de miserie. Tijdens het spelen van een spel via de VR doofden de blauwe lichtjes op de headset uit. Het werd zwart voor de ogen. De PSVR gaf de geest gegeven.

Op de site van playstation kon ik het serienummer van de processor eenheid ingeven. Zo wist ik onmiddellijk dat onze headset niet meer in garantie hersteld kon worden. 1 jaar blijkt de garantieperiode te bestrijken. Maar, niet getreurd, er is mogelijks een online oplossing.

Ik klikte gezwind op volgende om dan te constateren dat DE mogelijke oplossing er uit bestaat om de kabels eens uit de console te halen en terug in te steken. Ook eens van usb poort veranderen zou kunnen helpen. tsja, dat had ik zelf ook wel al gedaan.

‘Heeft dit jou probleem verholpen?’ Neen. Miljaardedju. (dat laatste woord stond niet op de knop die ik diende in te drukken).

Sorry, maar jou produkt kan enkel bij ons hersteld worden. We starten aan 200 euro herstellingskosten, verzending niet inbegrepen.

Dan maar eens bij de gamemania gaan vragen dacht ik. Misschien weten zij wel raad en kunnen ze detecteren wat er precies mis is. Is het de headset, de processor, een kabel? Helaas, pinda.. geweetwel.

Ik kreeg een telefoonnummer van Playstation België om daar zelf eens te proberen; misschien kon ik als eindklant wel meer bekomen.

Dus ik nam de telefoon en kreeg contact met een persoon die Duitstalig bleek te zijn; “Darf ich deutsch reden”,  floepte ik er uit maar de persoon aan de andere kant wist mij te zeggen dat hij wel overweg kon met het Nederlands.

Ik vertelde hem dus dat ik niet echt tevreden was met het feit dat er maar één jaar garantie gegeven werd en zeker al niet met de kost van minstens 200 euro, waarop die persoon wist te vertellen dat het nu éénmaal zo was. Mij verder nog een goededag wenste en vervolgens de verbinding verbrak.

En nu zitten we hier dus. Met +300 euro aan gekochte spelletjes voor de VR en een headset die niet werkt alvorens we 200 euro betalen. Ik voel mij zowaar gegijzeld door playstation. Wie weet sloop het mankement er wel in nadat ze een systeemupdate deden. Truken, foor.

 

 

Bang op de baan

Deze morgen vertrok ik een beetje met tegenzin richting Brussel. Maar de plicht riep en dus gehoorzaamden we.

De baan Eeklo – Mariakerke viel goed mee. Enkel Lovendegem was de slechste leerling van de klas.

Maar het stuk van Eeklo tot Lovendegem was dus zeker goed bereidbaar berijdbaar. Helaas dienden we dat trajectje aan een 30 km/uur af te handelen. De personenwagen voor mij haalde maximum die snelheid. Toegegeven, ik ergerde mij een beetje maar voorbij steken doe ik niet – zoals de BMW rijder die het wel nodig achtte om ons in te halen. Even later haalde ik hem evenwel bij aan de eerste lichten in Lovendegem.

Aan de lichten waar afgeslagen kan worden naar Vinderhoute kon ik mijn voorligger in de ogen kijken. Ik ging naast de auto staan en wierp een blik naar de chauffeur. Het bleek een iets oudere dame te zijn. Ze lachte even en ik deed het gekende ‘ben je een beetje bang toch?’ gebaar. Ze knikte hevig.

Wat doe je dan al op de baan, was mijn volgende gebaar. Maar ondertussen werd het groen en vervolgde ik mijn weg. Aan 70 km/uur.

En zo zijn er wel heel veel bangerikken op de baan. Wetende dat die het verkeer nog moeilijker maken.

Op de autostrade stemde het mij tot grote tevredenheid – of was het verbazing – dat het merendeel, met de obligatoire uitzondering van een BMW & Audi, zich aan de opgelegde 90 km/u limiet hield tot aan Erpe Mere. Ook daarna verliep het verkeer in een goede verstandhouding.

Liedje

Bij ons thuis staat tijdens het avondeten en ook tot een tijd daarna vaak Spotify op. Willekeurig kies ik een playlist die door Spotify, op basis van mijn muziekkeuze, samengesteld is.

Ik lees dan veelal een boek, of luister gewoon naar de muziek.  En heel regelmatig passeert er dan eens een vergeten parel. Die parel probeer ik dan meestal op de radio gespeeld te krijgen. En het programma ‘Draaitdoor’, dagelijks op Studio Brussel tussen 12 en 13 uur leent zich daar perfect toe. De plaatjes die dan gespeeld worden zijn voor een groot deel de keuze van de luisteraar. Als die keuze een link heeft met het nummer dat aan het spelen is, dan maakt die keuze dus kans.

Zo hoorde  ik Wires van Athlete via spotify. Nu was het alleen nog zaak om dat nummer aan het nummer te linken dat op dat moment gespeeld zou worden.

Ik vond de link bij het nummer van Chicanes – salt water. Ik tweette dat een Chicane in de F1-autosport voorkomt en dat atleten aan sport doen. Siska keurde het goed en daar weerklonk dit prachtnummer nog eens. En die tekst. Lees hem vooral eens. Of zing hem gewoon mee.

You got wires, goin’ in
You got wires, comin’ out of your skin
You got tears
Making tracks
I got tears
That are scared of the facts

Running down corridors
Through automatic doors
Got to get to you
Got to see this through
I see hope is here in a plastic box
I’ve seen Christmas lights reflect in your eyes

You got wires, goin’ in
You got wires, comin’ out of your skin
There’s dry blood on your wrist
Your dry blood on my fingertip

Running down corridors
Through automatic doors
Got to get to you
Got to see this through
First night of your life
Curled up on your own
Looking at you now
You would never know

I see it in your eyes
I see it in your eyes
You’ll be alright

I see it in your eyes
I see it in your eyes
You’ll be alright
Alright

Running down…

Overdreven Sint

Ik vind de Sint een idee vol goede bedoelingen. Akkoord we dienen wel te liegen tegen onze allerkleinsten en dat moge dan geen goed voorbeeld zijn, het is en blijft een leuk gegeven.  En wij geven natuurlijk graag speelgoed aan onze klein mannen en vrouwen.

Maar dat de kinderen de man niet één keer maar tot wel 15 keer tegenkomen dat stoot mij wel een beetje tegen de borst.

En wat mij ook tegen de borst stoot is de massa aan speelgoed die de man brengt. En de foto’s die dan op facebook of andere sociale media geplaatst worden. Veel ouders zien het Sint feest als een ‘kijk eens wat wij nu allemaal gekocht hebben voor onze zeer brave kinderen’; Het lijkt wel een wedstrijd. Ik heb bravere kinderen dan die van jou dus ze krijgen van mij wel heeeeel erg veel. En zie, bij de Oma en Opa kregen ze ook zo een berg. En bij die en bij da ook. Hmm.

Bij ons kwam de Sint ook langs.

 

Verklikkers

Om het maar onmiddellijk te schrijven, ook al doe ik vrij veel kilometers met de auto, ik ben geen voorstander van allerhande verkliksystemen.

Een aantal jaar terug had men ‘de vallende sterren’ die aangekondigd werden op de radio. Vallende sterren omdat men de naam ‘Flitscontrole’ niet in de mond mocht nemen.

Ondertussen zijn we een aantal jaar verder en staat de technologie, zoals je weet, een gans stuk verder.

Zo is er ondermeer de Coyote, een apparaat dat via ‘peer to peer’ meldingen geeft van de aanwezigheid van een flitsradar of een andere controle in de buurt waar je op dat moment rijdt. Ook Waze doet daar op die manier actief aan mee. Gebruikers waarschuwen andere gebruikers.

Ik vind dat geen goed systeem. Snelheden worden opgelegd om het verkeer veiliger te houden. Alcoholgebruik wordt om diezelfde reden zoveel mogelijk uit het verkeer gehouden.

De politie moet steeds inventiever uit de hoek komen om ons, de bestuurder, veilig op de weg te houden. Want we vinden toch wel een manier om die bepaalde controle met een glas teveel in ons botten te ontlopen of we weten wanneer we op de rem moeten gaan staan om de toegelaten snelheid niet te overschrijven bij een flitscontrole.

Klinkt hypocriet zeg je? Ah, en waarom. Omdat ik ook al eens te snel reed? Of ook al eens met wat glazen teveel achter het stuur zat. Ja, klopt. Maar voor beide gevallen ben ik wel al eens bestraft geweest. En hoewel ik mij steeds aan mijn snelheid probeer te houden gebeurt het echt nog wel eens dat ik een ietsje te snel rijd. En dan moet ik maar op die blaren gaan zitten. Met alcohol achter het stuur zal je mij natuurlijk niet meer betrappen.

Mede door het vele rijden op de baan denk ik regelmatig over de verkeersveiligheid na. Hoe roekeloos sommige de baan op rijden. Onbegrijpelijk. En daarvoor hoeven ze niet te gedronken te hebben, meestal is een dikke firmawagen ook al voldoende. De baas zal wel betalen mentaliteit.