Grrrumeur

Nu ik – tijdelijk – terug met de trein naar het werk kom valt het mij op dat ik meer last heb van een (ochtend)humeur dan wanneer ik met de auto kom.

Het begint in feite al vanaf ik thuis vertrek, want tot dan is meestal alles nog oké, tenzij Studio Brussel al niet wil van in het begin wil meewerken. Want zo ben ik dan ook nog eens: een slechte plaat aan het begin van de vroeg begonnen werkdag kan mijn humeur ook kelderen. Daarom dat mijn ambilight mij alvast wakker maakt met het geluid van kwetterende vogeltjes. Maar eens ik de badkamer betreed, dan druk ik met een bang vingertje op de aanknop van de radio waarop de tekst Studio Brussel verschijnt dewelke al snel gevolgd wordt door de eerste noten van een lied. Of het gepraat van de presentatrice. Als dat Linde is valt het meestal goed mee. Maar met, tijdens verlofperiodes, Kim Muyllaert als jong enthousiast veulen is dat steeds bang afwachten. Dat meisje doet haar job best goed, maar voor mij is het net iets te enthousiast op een veel te vroeg uur. Deze morgen weerklonk Rex van Customs, dus best oké.

Iets later begint de toch naar het station te Aalter. Omdat de trein niet wacht vertrek ik zeker een goed half uur vooraleer de trein vertrekt. Trein om 24 na het uur, ik vertrek om 54 voor dat uur. Gek ook hoe ik mij daar toch op fixeer, op dat half uur. trein om 46, ik vertrek om 16 na het uur.

En dan begint het al in feite, hoewel het maximum 20 minuten te rijden is en ik dus 10 minuten ‘speling’ heb, kan ik mij al druk maken in de rode lichten die niet meewerken. Of onaangekondigde werken die reeds begonnen zijn op de Aalterbaan en die ervoor zorgen dat het verkeer op één vak dient te komen. dan begint het rekenwerk al. Ik heb nog 16 minuten de tijd. ‘Diep ademen – denken dat er nog tijd genoeg is’.

Aan het station van Aalter zijn er werken bezig. Een vrachtwagen blokkeerde daar deze morgen een aantal minuten de weg tot de parking. Diep ademen, er zijn nog 10 minuten eer de trein vertrekt’. Het is vakantie dus aan plaats op de parking is er geen gebrek.

Op tijd op het perron, de trein op. Zoals de meeste mensen ga ik op zoek naar een plaatsje om alleen te zitten. Heel even dan toch want in Gent geraakt de trein toch redelijk gevuld.

Deze morgen kwam er een jongeman naast mij zitten én een voor mij. De persoon naast mij nam zijn laptop en dat zorgt al onmiddellijk voor een roloog van mijn kant. Al zeker wanneer die persoon dan constant gaat tokkelen op die laptop om toch nog maar die mail af te krijgen die in feite nog wel tijd heeft om verstuurd te worden. Als de persoon die rechtover mij zit last blijkt te hebben van een snotvalling en zodoende het snot steeds naar binnen trekt krijg ik het al helemaal op mijn heupen. Ik bied die persoon dan ook een zakdoek aan doch die vriendelijk geweigerd wordt.

Ik probeer het omgevingsgeluid af te weren door de muziek een ietsje luider in mijn oren te laten klinken doch die muziek valt steeds weg. Geen constante streaming van de radio. Vraag is dan waarom ik naar de radio luister en niet naar bvb Spotify. Dat laatste is geprogrammeerd en dan weet je wat je horen zal. Ik hou in dit geval nogal van de verrassing die de radio je kan brengen. En ik hou er op een manier ook wel van om een radiostem te horen. Iemand die je toespreekt. Ook gek, maar ik moet ook met deze kronkel in mijn hoofd leven.

Maar… gelukkig is er dan het werk. In het geval dat ik met de auto kom ben ik altijd de eerste, maar deze maand zijn er al collega’s aanwezig.  En dat zijn best wel toffe collega’s op een leuk werk. En zo weet ik dat ik, van zodra de trein gestopt is; ik 500 meter gestapt heb; de trap tot het derde genomen heb; een koffietje nam; de laptop aanstak – mijn grrrumeur kan opbergen door tijdens het opstarten van de laptop en het halen van een tweede koffietje een praatje met die collega’s te doen. Over ondermeer de ergernissen op de trein maar vooral over het leuke concert van de Intergalactic lovers in de AB.  En alles wat er voorafgaand mee gemoeid was. Want het was immers geen sinecure om de vriendin gisteren mee te krijgen naar Brussel :).