Vraag om in bitcoin te betalen

Ik keek toch eens vreemd op toen ik deze morgen onderstaande mail kreeg, niet dat ik schrik had van de inhoud en dat ik 1BTC zou betalen, maar wel dat er een oud paswoord van mij gebruikt werd in het onderwerp en  de eerste alinea van de mail.

[Mail]

I am well aware [oud paswoord dat ik ooit had] one of your passphrase. Lets get directly to the point. You may not know me and you are most likely thinking why you are getting this mail? Absolutely no one has paid me to check about you.

In fact, I setup a software on the xxx vids (pornographic material) web site and guess what, you visited this web site to experience fun (you know what I mean). While you were watching videos, your web browser started operating as a Remote control Desktop that has a key logger which gave me accessibility to your screen and also cam. Immediately after that, my software collected your complete contacts from your Messenger, social networks, and email . After that I made a video. 1st part shows the video you were watching (you’ve got a fine taste : )), and second part displays the recording of your web camera, yeah its you.

You will have two different alternatives. Let us understand these types of choices in aspects:

First solution is to skip this message. As a consequence, I am going to send out your very own video clip to almost all of your contacts and then visualize regarding the embarrassment you will get. Or in case you are in a loving relationship, precisely how it would affect?

Next alternative will be to pay me $7000. Lets regard it as a donation. In this case, I most certainly will without delay discard your video recording. You could go on with everyday life like this never happened and you will not ever hear back again from me.

You will make the payment via Bitcoin (if you do not know this, search for “how to buy bitcoin” in Google search engine).

BTC Address: 1LrsE6MQ35bjbVEKxQQ5MDUa88pyX48pwQ
[CASE sensitive, copy & paste it]

Should you are curious about going to the law enforcement officials, look, this email message cannot be traced back to me. I have dealt with my actions. I am just not trying to demand a lot, I only want to be compensated. You have one day in order to pay. I’ve a unique pixel within this e mail, and at this moment I know that you have read through this e-mail. If I don’t receive the BitCoins, I will definitely send your video to all of your contacts including friends and family, co-workers, and many others. However, if I do get paid, I’ll erase the video immediately. It’s a nonnegotiable offer, and so please do not waste my personal time & yours by responding to this mail. If you need proof, reply  Yup! & I definitely will send out your video to your 11 friends.

 

Ik copy paste al snel eens een zin uit de mail om te zien of er nog mensen waren die dit reeds kregen. En natuurlijk was dat het geval. Meer informatie op deze site.

Er zijn dus mensen over gegaan tot betaling van het bedrag in de mail. Straf.

 

Advertisement

Alcohol op tv

Het was een collega die het deze morgen ter sprake bracht. Tijdens de small talk bij de eerste koffie op het werk ging het over het alcoholgebruik tijdens deze warme dagen. Terwijl de ene collega het als een verfrissing ziet, de andere het als een beloning na een werkdag, drinkt een andere liever iets fris op het terras van een café of van zijn/haar huis. Of dat er na het drinken van één glas alcohol verder gedronken diende te worden. Want eentje is geentje, u kent het wel.

En zo kwamen de praatprogramma’s op tv aan bod. Zelf had ik er nog niet over nagedacht of zelfs bij stilgestaan, maar neem nu Vive le Vélo. Daarin wordt steevast afgesloten met een glas wijn. Tijdens de volledige aflevering staat dat glas wijn duidelijk in het zicht.

Ook tijdens het WK in Rusland kwam al eens een glas champagne op de proppen of werd er zelfs een volledige fles aan de bondscoach geschonken.  Een man die bovendien geen alcohol drinkt.

 

 

 

 

 

Rock Werchter 18

Moh, zie ik had nog niets geschreven over Rock Werchter. Dat is ook niet van mijn gewone doen.

Goed, door omstandigheden op het werk kon ik dit jaar dus niet de volledige editie meemaken. Het zag er zelfs vrij lang naar uit dat ik gewoon alles zou moeten missen.

Tot twitter een oplossing aanbood voor de Zondag. Hoewel ik vind dat, als je naar Werchter gaat, je de volledige editie moet doen, wilde ik die zondag dan toch niet missen. David Byrne, Novastar, Noel Gallagher, Arctic Monkeys! En dat allemaal op één dag. Ja dat zag ik dan wel zitten. Dus die zondag vertrok ik behoorlijk vroeg in Eeklo om zo tegen 10 uur op de camping Klokkenberg te arriveren. Het was nog heel stil aldaar dus reed ik met de fiets eens tot aan het festivalterrein. Ik had dorst, het was warm dus ik stopte eens aan één van de biertenten die al open waren. En zowaar. Ze hadden daar Jupiler 0.0; Wat een verandering tegenover verleden jaar. Toen kon ik enkel op de festivalweide aan Jupiler 0.0 geraken, ergens in een ver gelegen hoekje.

‘s Middags stapte ik anders dan normaal, al voor het eerste optreden de weide op. Omdat ik dorst had stapte ik terug naar het verre hoekje aan de Jupiler Brewery om daar een Jupiler 0.0 te bestellen. Ik nam er nog eentje mee en deed een wandeling over de weide. Ik vond het toch eerder vervelend dat ik terug naar de afgelegen hoek om een drankje diende te gaan om een alcoholvrije pint te kopen. Tot ik er attent op gemaakt werd dat er nu ook 0,0 aan al de andere dranktenten verkocht werd.

Was dit nu door het warme weer (zo vermoed ik toch), of was het omdat de 0.0 zijn opmars gestaag verder zet (ik hoop dat toch).

 

 

Met plezier

Zo, het Wereldkampioenschap voetbal zit er ook al weer op en de medailles zijn dus uitgedeeld. Ons landje haalde zowaar de derde plaats en deed dat met bijwijlen heel leuk voetbal.

Op zondag werden de Rode Duivels dan ook met enorm veel enthousiasme in Brussel onthaald en veel supporters die niet in Brussel waren konden alles op televisie volgen. Menig Belg liet een traantje las ik op twitter. Natuurlijk werd er ook wel eens aangehaald dat er meer Frans dan Vlaams gesproken werd daar op het bordes van het Stadhuis te Brussel maar wie maalt daar nu om.

‘s Avonds was er dan de slotshow van Villa Sporza en daarin was bondscoach Martinez te gast. Topkerel, zo bleek. Wat een enthousiasme, wat een empathie, wat een overbrenger van plezier voor het spelletje. Maar of dit voldoende is om een team, de gouden generatie genaamd, onmiddellijk aan een wereldtitel te helpen, daar heb ik nu net een heel kleine bedenking over. Geef het nog wat tijd en hou de boel samen met hier en daar een aanvulling van opkomend, jong talent.

Want, onze Rode Duivels speelden onder Martinez met te veel plezier.  Ik hoorde Kevin De Bruyne na de wedstrijd tegen Engeland zeggen dat hij elke wedstrijd op het tornooi met plezier heeft gespeeld. Dat hij het leuk vond om te mogen voetballen. Ook bij de andere spelers droop het plezier er af. Gezien hoe Hazard gisteren stond te dollen op dat bordes? Ik verwacht nog mooie tijden voor ons Belgisch voetbal. En dat onze eigen vaderlandse competitie nu ook eens een boost zou kunnen krijgen. Hoeveel kleine jongens en meisjes zouden nu niet willen beginnen met voetballen? Helaas is het niet zo gemakkelijk om een degelijke opleiding in eigen land te krijgen. Budgetten en dergelijke meer, u kent het wel.

In schril contrast staat dan de uiteindelijke Wereldkampioen, Frankrijk.  Niemand, met uitzondering van de Frans gezinde wereldburgers, vindt dit Frankrijk een verdiende wereldkampioen. Een onverdiende wereldkampioen bestaat evenwel niet, laat het ons dus houden bij een niet zo aantrekkelijke kampioen. En ik vrees dat de spelers van Frankrijk na hun roes niet veel langer top of the league zullen zijn. Ik verwacht, als dit team dan al samen blijft, er niet zo heel veel meer van in latere tornooien. En ook in Frankrijk staan nu waarschijnlijk duizenden jonge kinderen te popelen om te voetballen. Laat ons alleen hopen dat er attractief voetbal gepredikt wordt.

Voor hun was plezier in het spelletje niet belangrijk. Het was vooral de manier waarop ze speelden dat belangrijk was. En als dat nu met vervelend voetbal was, tant pis. Als dat nu was door tijd te rekken, nog tant pisser. Als dat nu was doordat de Var wat meehielp. Het zal ze worst wezen. Mbappé verklaarde immers na de wedstrijd tegen onze Rode Duivels dat hij en zijn team dan toch maar in de Finale stond en de Belgen toch maar niet. Het doel heiligt de middelen, nietwaar Mussolini?

Ik trek de lijn ‘met plezier’ eens door naar het bedrijfsleven. Ondertussen draai ik al zo een 26 jaar mee in het bedrijfsleven waarvan ik de laatste 18 jaar als consultant werk. Ik werkte voor zo een 10-tal bedrijven en kan dus terugblikken op verschillende manieren van werken. Ik weet heel goed hoe het voelt om al dan niet met plezier te gaan werken.  En daar waar je met plezier gaat werken, zullen de resultaten op termijn ook aanhouden. Misschien niet altijd de top bereiken qua resultaat, maar wel top qua plezier en resultaat samen. En geef mij dan maar dat laatste.

Laat ons dus vooral hopen dat het weinig attractieve spel van de Fransen geen maatstaf wordt voor het voetbal. Toen Martinez gevraagd werd of hij het spel van de Rode Duivels nu zou aanpassen door lessen te trekken uit dit tornooi zei hij dit niet te willen doen. Nochtans hadden de Fransen zelf die les getrokken uit de verloren finale tegen Portugal op het vorige EK. Moedig vind ik dat van onze bondscoach. En de eerst zo verguisde Spanjaard staat nu op zijn piedestal. Te glunderen. Net als wij, fiere Belgen.

 

Muziek op de trein

In deze tijden van politieke correctheid en het moeten opletten of elke letter die je neertikt op de juiste plaats staat begin ik deze blogpost met:

‘Onder voorbehoud van alle recht en zonder enige nadelige erkentenis.‘

Zo, ik kan er veilig en wel aan beginnen.

De voorbije twee dagen staakten de treinchauffeurs van de NMBS. Dat zorgde ervoor dat het treinverkeer enigszins herschikt diende te worden. Een dank u wel gaat van mijn kant uit naar de treinchauffeurs die toch wilden werken. Zo kon ik op dinsdag en woensdag dan toch mijn afspraken op het werk in Brussel nakomen. En kon ik op een vrijwel normaal uur terug thuis geraken. Doch het zorgde er wel voor dat de trein richting kust behoorlijk vol zat.

Ik nam gisteren plaats in een compartimentje voor 2 personen. In Brussel Zuid werd het compartiment naast mij, dat plaats biedt aan 4 personen gevuld met een paar jonge, stoere kerels. Ik schatte ze een jaar of 16. De trein was nog niet goed vertrokken of één van de jongeren nam zijn telefoontoestel en liet de muziek nogal luid weerklinken. Rapmuziek; In het frans. Niet direct mijn favoriete muziek, maar goed, iederen zijn smaak. Al snel kregen de jongeren de aandacht van de medereizigers.

Omdat er toch iemand iets moet aanmerken, en ik geef toe – ik ben dan wel veelal de eerste die dat zal doen – sprak ik de jonge kerels aan. Ik vroeg vriendelijk of het nodig was dat die muziek zo luid diende te staan. De vier keken elkaar aan met een blik van wat wil die man daar nu zeggen. De muziek werd heel even uitgezet dus ik dacht dat het wel over zou zijn.

U raadt het natuurlijk al. Nauwelijks was die laatste gedachte door mij heen gegaan, de muziek stond nog luider. Ik geef toe, ik gaf ze een scheve blik waarna ik mijn zitplaats veliet om een andere plaats te vinden. Eén van de stoere mannen maakte aanstalten mij te volgen waarop hij door de andere aangemaand werd, in een voor mij vreemde taal, te blijven zitten. Of begreep ik ze niet doordat ze een hand voor de mond hielden? Kan ook.

De rest van de reizigers knikten begrijpend naar mij en een jong koppel besloot ook van plaats te veranderen.

De rest van de treinrit zat ik niet echt meer op mijn gemak. Want wat als die gasten ook zouden afstappen in het vrij kalme Aalter? Daarom verplaatste ik mij toch een drietal keer zodat ik 2 wagons verder zat dan mijn oorspronkelijke zitplaats.

En mocht dit nu de eerste keer zijn dat er zo een jonge bende veel te luide muziek afspeelt ik zou er niet over schrijven. Ik denk dat ik in deze verlofperiode maar terug meer met de auto naar het werk rij.

 

Waar gaan we naar toe?

Ik zit bijna aan het einde in het boek ‘De oorsprong’ van Dan Brown. Nog pakweg 70 bladzijden te gaan en wat is het jammer dat ik nu geen tijd heb om dit nu te lezen. Ik kijk al uit naar dat uurtje in de trein. En dan, na het avondeten, in de lounge op ons terras. Dat boek moet nu echt wel uit.

Wat ik gisteren las, heeft mij dan ook zodanig aan het denken gezet.

Voor zij die het boek wensen te lezen, probeer ik, als je deze blogpost dan toch verder leest, niet teveel te onthullen.

Het boek gaat hem over het ontstaan van het leven. Op onze aarde. En hoe dit tot stand gekomen zou zijn. Door een God? Door evolutie?

Dan Brown zegt zelf dat hij op weg is om atheïst te zijn, maar dat het evenwel niet gemakkelijk is om dat dan ook te zijn. Het is door het vele opzoekingswerk voor dit boek dat hij denkt dat het mogelijks is dat de wetten van de fysica tot het leven konden leiden. (Lees meer.)

Maar het boek gaat er ook over naar wat of wie wij als mens op weg zijn. En dan probeer ik mij dat voor te stellen. Zelf geloof ik in de evolutietheorie. Meer zelfs. Ik geloof ook dat de mens, zoals we die nu kennen, niet het eindpunt in die evolutie is.

En dit is wat nu net zo klaar en duidelijk beschreven wordt in dit boek. Het raakt mij. Dat wat ik denk en voel op papier zien staan. Ubercool.

Al bij al ben ik nu niet zo benieuwd naar de moordenaar waarover dit boek toch ook gaat. Want ja, het gaat over een moord.

 

 

 

 

Proper

Vuiligheid. Overal gegooid. Overal uitgesmeerd. Vuiligheid. Slordig zijn, alles laten slingeren, niet opruimen. Vuil. Vuiligheid. We kunnen er allemaal niet goed tegen toch? En toch bezondigen we er ons wel eens of meermaals aan. Blikjes en petflessen worden zomaar op straat en in bermen gegooid, massa zwerfvuil ontsiert de landschappen.  Voor velen is het al lastig om na de grote boodschap eens achterom te kijken opdat de volgende bezoeker geen resten zou aantreffen van zijn of haar voorgangers beurt.

Al eens gezien wat er na een festival achtergelaten wordt? Of wat er allemaal op het strand te vinden is nadat alle toeristen vertrokken zijn?

Ziet dat af! Moh zeg, wat voor een vuilaards. Jongens toch.

En dan gisteren, dinsdag 3 Juli, daags na de wedstrijd België – Japan op het WK18:

Heb je het gezien? Proper hé zeg. Amai zeg, zo sjiek. Jawadde ze. Hallo zeg. Zo wijs. Zo zot. Maar, dat die dat zomaar doen.

Inderdaad, de Jappen kuisten, na de wedstrijd tegen België hun zitplaatsen in het stadion op. Wat ze meebrachten ging ook terug mee naar huis. Een deel van de Westerse supporters zouden al liever eens een stoeltje afbreken en op het terrein gooien. Om nog maar niet te spreken van papierproppen of bierbekertjes. Ook de kleedkamer was grondig gekuist. Spic en span zoals de Westerling wel eens pleegt te zeggen. Ze hebben in Japan zelfs geen kuisvrouwen nodig op school. Huh?

Dat de Japanner zo proper is, is te danken aan hun 5S methodiek. Daarvoor is er evenwel discipline nodig. En is dat niet iets wat velen onder ons mankeren.

De 5 S-en zijn:

• Sorteren
• Schikken
• Schoonmaken
• Standaardiseren
• Standhouden/systematiseren

Genoeg webruimte vuil gemaakt, veel meer  info op wikipedia. (onder andere over een rode kaart geven aan voorwerpen.)