Gegijzeld door de PSVR

Sinds 1996 heb ik een playstation in huis. En sinds dan heb ik al alle ontwikkelingen van playstation gevolgd. Den PS, PS2 den 3 en den 4. Ik denk al langer om de PS4 pro in huis te halen maar die boot hou ik nog even af, want de ‘gewone’ 4 doet ook zijn ding.

In Oktober 2016 brengt Sony Interactie Entertainment de Virtuele realiteit een stukje dichterbij. Op 22 Oktober, 9 dagen na release komt die VR in onze huiskamer. Om die virtuele realiteit in huis te halen dient er 399 euro betaald te worden voor de headset, 80 euro voor 2 motion controllers en er dienen natuurlijk ook nog games gekocht te worden. 40 Euro voor A rush of blood en 30 euro voor VR worlds. Mooi verjaardagscadeau voor de ganse familie 🙂

Ondertussen zijn we dus iets meer dan een jaar verder en de PSVR wordt toch af en toe eens uitgehaald. Het is een beetje vervelend met al de kabels die er bij horen maar dat kan het plezier meestal niet deren. En hoewel de beeldkwaliteit niet echt top is, is het beleven van de VR een echte, ja beleving. Ik was en ben vooral onder de indruk van Resident Evil.  Of zoals nu, racen via Gran Turismo, ook al vind ik de VR optie in dat spel nog veel te kort gedaan. Het racen op zich is leuk, de spanning is er niet echt aangezien er geen arcade mogelijkheid is.

Maar toen begon de miserie. Tijdens het spelen van een spel via de VR doofden de blauwe lichtjes op de headset uit. Het werd zwart voor de ogen. De PSVR gaf de geest gegeven.

Op de site van playstation kon ik het serienummer van de processor eenheid ingeven. Zo wist ik onmiddellijk dat onze headset niet meer in garantie hersteld kon worden. 1 jaar blijkt de garantieperiode te bestrijken. Maar, niet getreurd, er is mogelijks een online oplossing.

Ik klikte gezwind op volgende om dan te constateren dat DE mogelijke oplossing er uit bestaat om de kabels eens uit de console te halen en terug in te steken. Ook eens van usb poort veranderen zou kunnen helpen. tsja, dat had ik zelf ook wel al gedaan.

‘Heeft dit jou probleem verholpen?’ Neen. Miljaardedju. (dat laatste woord stond niet op de knop die ik diende in te drukken).

Sorry, maar jou produkt kan enkel bij ons hersteld worden. We starten aan 200 euro herstellingskosten, verzending niet inbegrepen.

Dan maar eens bij de gamemania gaan vragen dacht ik. Misschien weten zij wel raad en kunnen ze detecteren wat er precies mis is. Is het de headset, de processor, een kabel? Helaas, pinda.. geweetwel.

Ik kreeg een telefoonnummer van Playstation België om daar zelf eens te proberen; misschien kon ik als eindklant wel meer bekomen.

Dus ik nam de telefoon en kreeg contact met een persoon die Duitstalig bleek te zijn; “Darf ich deutsch reden”,  floepte ik er uit maar de persoon aan de andere kant wist mij te zeggen dat hij wel overweg kon met het Nederlands.

Ik vertelde hem dus dat ik niet echt tevreden was met het feit dat er maar één jaar garantie gegeven werd en zeker al niet met de kost van minstens 200 euro, waarop die persoon wist te vertellen dat het nu éénmaal zo was. Mij verder nog een goededag wenste en vervolgens de verbinding verbrak.

En nu zitten we hier dus. Met +300 euro aan gekochte spelletjes voor de VR en een headset die niet werkt alvorens we 200 euro betalen. Ik voel mij zowaar gegijzeld door playstation. Wie weet sloop het mankement er wel in nadat ze een systeemupdate deden. Truken, foor.

 

 

Advertisement

Van mijn hart een steen maken

Verdorie, ik ga moeten hé; Van mijn hart een steen maken.

//embedr.flickr.com/assets/client-code.js

Al 16 jaar woont ze bij mij. Die zwarte kat genaamd Chicabee. Geboren op 09/03/2001.Maar de laatste maanden is Chicabee zichzelf niet meer. Ze heeft het aan de schildklier. We hebben geprobeerd met speciale voeding en dat hielp even. Dat is evenwel ook al een tijdje niet meer zo. Ook al eet ze zich verloren ze verliest gewicht. Sinds verleden jaar moet ze zeker al zo een 4kg minder wegen.

Chicabee is dus al langer niet meer zo, hoe moet ik het schrijven, aangenaam. Op elk tijdstip van de dag is er kattengejank, ja ook een kot in de nacht, omdat ze eten wil. De laatste weken probeer ik haar net voor wij gaan slapen nog een zakje voeding te geven, te wachten tot het opgegeten is en haar dan buiten te steken. Dan horen we ze niet altijd als ze buiten staat te janken 😦
Op moment dat ik dit begon te tikken heeft ze eten gekregen. We zijn nu goed een paar minuten verder en wie staat er al terug te janken. Janken als een kleine kleine baby die eten wil.
Onrustig, dat is ze ook. Binnen/buiten buiten/binnen. Ook steekt ze zich veel we, vinden we regelmatig uitgekotst eten op allerlei plaatsen. Kak vinden we ook hier en daar. En het ruikt enorm. Zo dat als je thuiskomt na het werk wel even dient uit te kijken of er ergens één of ander hoopje ligt. En het huis ruikt dan zeker niet aangenaam.

Nochtans is haar vacht best nog wel verzorgd en komt ze zo heel af en toe nog eens een aaike vragen. Maar het weegt een beetje op ons allemaal. Helaas. Ik ga hard moeten zijn. Maar ik ben zeker dat het de juiste oplossing is. Om ze nog ergens anders naar toe te brengen dan naar de poezenhemel is ook geen oplossing. Dat beestje zal nooit ergens anders meer kunnen aarden.

En nu de stap nemen. *slik* Vandaag, of neen wacht, vrijdag. Of…

 

O ja; waar de naam Chicabee vandaan komt?  Uit de film Nell. Hierin speelt Jodie Foster een bijzonder meisje dat nauwelijks kan praten doordat ze jarenlang werd opgesloten. Nog niet gezien, check it out 😉

Rust zacht, Chicabee.  *pling*

 

Autostrade

Waar ik mij zo kan aan ergeren dat is aan mensen die aan zeventig of net iets meer de oprit van de autostrade oprijden om vervolgens aan diezelfde slakkengang het eerste baanvak in te nemen en dan beetje bij beetje naar 75 – 80 ja zelfs tot 90 per uur geraken.

Als je die mensen dan inhaalt blijken ze nog die leeftijd te hebben ook.

Ik vind dit, met alle vrachtverkeer en andere aanstormend verkeer gevaarlijk. Er zou een wet moeten zijn dat je bij het verlaten van de invoegstrook toch minstens 90 per uur moet halen.

Bestolen

Natuurlijk, zo denk je, gaat dat nooit bij mij gebeuren, zo een pick pocket.
Tot gisteren dan. En wat loop ik er toch wel verveeld door.

Na de dagtaak te Brussel haalde ik nog een blikje cola voor op de trein. Die aankoop deed ik in de relay in het Brusselse Noordstation.
Zo af en toe durf ik mij voor tijdens de treinreis ook wel eens een zakje chips aanschaffen. Met 75 eurocent in de hand vertrok ik vanuit het boekenwinkeltje tot aan het snoepkraam ‘Cric Crac’ in de centrale hal van het station.
Ik ben er 99.9% zeker van dat ik daar dan mijn portefeuille in mijn rechterjaszak gestoken heb, iets wat ik altijd doe. Ik hou er niet zo van dat mijn portefeuille in mijn broekzak zit. Vooral niet op drukke plaatsen of waar pick pockets zouden kunnen lopen.

Ik was ongeveer net op het perron toen de trein richting Oostende zich reeds toonde.

Aangekomen in een vrij kalme trein zocht ik een plaats. Zoals de meeste mensen ga ik het liefst alleen zitten en daartoe had ik nu alle mogelijkheden.
Ik zag enkel een iets oudere heer en herinner me nog levendig een jongere dame die met haar valies worstelde om die onder de zetel te krijgen. Ik twijfelde nog heel kort om haar te helpen maar ze had het al snel alleen geklaard.
Toen deed ik mijn jas af, hing die aan het voorziene kapstokje in de trein, legde het zakje chips samen met mijn leesboek, telefoon, appel en blikje cola op het tafeltje en zette mij neer.
Vervolgens nam ik mijn telefoon, stopte er de koptelefoon in en stemde af op studio brussel.
Ongeveer op dat moment voelde ik mijn jas in mijn nek. Vreemd dacht ik, dat was toch behoorlijk hard. Maar ik stak het op de turbulentie in de trein en het feit dat ik waarschijnlijk mijn portefeuille gevoeld had.

Een uurtje later bij aankomst te Aalter, neem ik mijn jas van het kapstokje. Daar bedenk ik mij dat die een pakje lichter weegt dan normaal en ontdek ik dus dat mijn portefeuille niet meer aanwezig is.
Snel keek ik nog onder de banken maar helaas, niets te zien.

Toen ik thuis kwam deed ik meteen de nodige dingen zoals aangifte op de site van de nmbs van het verlies, en belde ik naar Card Stop. Vervolgens begaf ik mij tot de politie om de nodige attesten te verkrijgen.

Deze morgen, bij mijn aankomst te Brussel, bezocht ik beide winkels nog eens met de vraag of er een portefeuille gevonden was. Bij beide kreeg ik een ‘Non monsieur’.

Die pick pocket, die moet mij toch in de gaten staan houden hebben vanaf het snoepenwinkeltje bedenk ik mij dan, want hoe kan die anders weten in welke zak mijn portefeuille stak?
Die zal er wellicht in Brussel Centraal ook terug uitgesprongen zijn.

De achterloop kan beginnen en ook de centjes die aangewend zouden worden voor de fiets van de dochter die zijn verdwenen.

Het is echt een vreemd gevoel zo te weten dat er iemand met jou gerief gaan lopen is.

Bedreiging

Kijk nu, via Facebook een privébericht ontvangen waarin je bedreigd wordt.

Ik heb de man geantwoord met de melding dat ik helemaal niet op de hoogte ben waar hij het over heeft en ik toch wel graag een beetje duiding zou hebben bij deze ongepaste boodschap.

Persoon heeft trouwens niet echt een profiel op Facebook.

Bizar, en toch best wel vreemd dat dit zo gebeurt.
Stel dat ik een jongere ben van om en bij de 15 jaar, hoe moet je daar dan mee omgaan?

Zoek de faut

(Of zijn het alleen mijn ogen die daar onmiddellijk op vielen?)

Een groot varkensverwerkend bedrijf uit mijn streek is op zoek naar een 20-tal nieuwe medewerkers.

De vacatures hiertoe plaatsen ze niet alleen in de lokale krantjes, neen ook de post bedeelt een apart A4-tje van het bedrijf. (Dat moet toch allemaal wel heel veel geld kosten, niet?)

Ze zijn onder andere op zoek naar Orderpickers.

Zo staat er te lezen:

Functie
Je haalt de verschillende produkten in de snijzaal en je maakt ze klaar voor het transport naar de klant.
Gevraagd
Je slaagt erin om foutloos te werken aan een snel tempo. Je spreekt, leest en schrijft vloeiend Nederlands. Kennis van vershillende stukken vlees is een pluspunt. Je bent stressbestendig, flexibel en plichtsbewust. Je levert een onberispelijke klantenservice. Je bent fysiek perfect in staat om zwaar werk te verrichten. Je bent bereid om overdag te werken.

…

Mbark Boussoufa

Kijk, ik moet zo al niet van dat manneke hebben en toch las ik enkele regels van het interview met hem in de standaard van dit weekend.

Dat zou zo een anderhalf miljoen euro per jaar verdienen. Dat komt neer op 4000 euro per dag en hiermee is hij de best betaalde profvoetballer in België.
Maar ja zegt hij, ik heb alle begrip voor de mensen die van 9 tot 5 moeten gaan werken en MAAR 3000 euro netto ^ ^ verdienen. Ik smijt mijn geld ook niet zomaar weg hoor.

En ook nog:
Ik heb van niemand schrik, alleen van Alah.

Kom op joch!