Inception

Gisteren eindelijk nog eens tot in de cinema geraakt.
‘s Morgens had ik op twitter navraag gedaan of ik zou kiezen voor Knight and Day, de nieuwe met Tom Cruise en Cameron Diaz of dat het Inception, de laatste met Leonardo di Caprio, zou worden.
Volmondig werd mij Inception aangeraden. (wat een score op IMDB!)

De laatste film die ik zag was Shutters Island, ook al met Leonardo di Caprio, en ik was daar redelijk van onder de indruk.
Laatstgenoemde acteur is de laatste tijd wel heel sterk bezig.

Omstreeks kwart na acht begon de film. De zaal was goed volgelopen. In het openingskwartier diende ik mijn weg te zoeken in de film maar eens ik mee had waarover het zou kunnen gaan was ik vertrokken. Samen met de rest van de mensen in de zaal, hoewel er een koppel na goed een half uur film zomaar de zaal verliet.
Not their cup op tea waarschijnlijk.

Leo speelt alweer een ijzersterke rol als persoon die door middel van dromen te manipuleren zijn eigen hachje moet redden.
Bij momenten deed het mij denken aan de Matrix, maar dat is vooral door de special effects die er in te zien zijn. Mensen die op muren lopen, door de lucht zweven en zoveel meer.

Laat het mij erbij houden dat Inception een aanrader is voor wie na de film nog graag eens bezig is met deze te proberen ontrafelen. Men pleegt zoiets wel eens een mindfuck movie te noemen. Want wat is er nu waar, en hoe zit het dan wel allemaal echt in elkaar.

Heb je de film reeds gezien? Lees dan vooral dit artikel eens. (Doe dit niet als je de film nog niet zag en hem toch wenst te zien). Buigt hiervoor naar appelogen.

En nu wil ik de film terug zien en de diepste geheimen eruit ontrafelen.

Advertisement

Bolt

Bolt

Feestdag gisteren. En dan komt het er wel eens van dat we na de middag naar een dvd kijken. De kinderen pikten Bolt uit de collectie en samen namen we plaats in de zetel. Wij met een glaasje Cava, de kinderen met een glaasje kinderchampagne.

Terwijl iedereen terecht zegt dat de Pixar films pareltjes zijn, mag deze computeranimatie van Disney er ook zijn.

Toegegeven, in het begin vond ik het allemaal nogal ongeloofwaardig, maar dat kwam mede door het feit dat ik de achterflap van de dvd niet had gelezen en dus niet wist waar Bolt over ging.

Op die achterflap staat geschreven:

Bolt vertelt het verhaal over dé TV-held, een hond met verrassende superkrachten. Zijn leven is iedere dag gevuld met spanning, actie en avontuur; tenminste alleen als de camera’s in de studio’s draaien. Want wat Bolt niet weet is dat zijn superkrachten alleen werken in de Hollywood studio’s en zeker niet daarbuiten. Wanneer de populaire TV ster per ongeluk van de set terecht komt in New York city, begint pas echt zijn grootste avontuur. Op zijn reis door ‘onze’ wereld gaat Bolt op zoek naar zijn baasje en tegenspeelster Penny. Daarbij krijgt hij hulp van twee onwaarschijnlijke reisgenoten – de super cynische kat, Mittens en een aan TV verslaafde, over- enthousiaste hamster en Bolt’s grootste fan, Rhino. Onderweg komen ze maffe duiven tegen die het drietal flink bezig houden. Op zijn avontuurlijke reis komt Bolt erachter dat hij geen superkrachten nodig heeft om een echte held te zijn.

Geen aanrader

Op de dag dat ik een postje schreef over DVD-post kreeg ik zowaar nog een film toegestuurd.
Het was een film die ik hoog op mijn verlanglijstje gezet had en dewelke ik heel graag in de cinema gezien had.
Ik herinner me nog goed de reusachtige affiches die je overal in de straten van Brussel zag.
Het betreft de film 10000BC.
Vol van verwachting keek ik op woensdagavond naar de film. Althans, ik begon te kijken want na een goede drie kwartier had ik het wel gezien.

Het is gebeurd!

En ik ben nog niet eens gaan kijken!

Loft, de film

Ik zeg al lang dat ik nog eens naar de cinema wil. Er staan al een tijdje een paar films op mijn ‘die wil ik zien lijstje’, maar ik zou toch vooral Loft eens willen zien.
Ondertussen zijn jullie met ongeveer 1 komma 1 miljoen personen die de film zagen. Het is gebeurd! Een nieuw record zowaar!
Familiefilm Koko Flanel stond 19 jaar op nummer één en leek nooit meer ingehaald te kunnen worden in deze download en piraterij-jaren. Maar kijk, Eric van Looy en Bart de Pauw hebben het gedaan.

Wie heeft hem nog niet gezien en nodigt mij uit? Of wie mag ik eens inviteren voor een filmke?

Dodelijke rit

Gisteren, dankzij een off line vriend en dankzij p-magazine naar de avant premiere gaan zien van death race. Het was in de UGC van Antwerpen te doen.
Voor wie even van de echte wereld wil ontsnappen en wie vooral de ferm overdreven acties wil zien is dit best een leuke film die je dan ook in de cinema gezien moet hebben.
Zoals men zegt, verstand op nul en kijken maar. En zowaar, het einde verraste me toch een beetje. ‘t Zit toch goed in elkaar.

[tags]film, p-magazine, UGC, death race[/tags]

Naar de cinema

Vandaag ging ik voor de derde keer met de gastjes naar de grote televisie. Eerder zagen we al Ratatouille en de Kattenprins, vandaag was het tijd voor Wall-E. Ik had ze gisteren een beetje warm gemaakt door een tweetal youtube filmpjes van Wall-E af te laten spelen. Het kon niet snel genoeg beginnen toen we in de cinema waren.

Eerst kregen we natuurlijk de noodzakelijke reclame en volgde er een korte pauze. En toen werden de lichten gedoofd. Eerst was er een schitterende (korte) animatiefilm, over een goochelaar en zijn bijhorend ‘konijn in de hoed’.

En toen was het tijd voor Wall-E. Zoon diende snel een plasje te doen maar veel hebben we niet gemist. We hebben met z’n allen genoten. Dus ouders van jonge kinderen die met de vraag zitten ‘zouden we met de kinderen wel naar Wall-E gaan kijken?’ –> gewoon doen. De kids hier zijn 3+ en 4+ en hebben de ‘volledige film braaf en gefascineerd’ zitten kijken.

Wall-E (ook al was het de dubversie en wil ik de originele versie ook wel eens zien) verveelt geen seconde. Knap team, daar bij Pixar.
[tags]wall-e, kids, cinema[/tags]

88 minuten

Het was na middernacht toen ik stopte met de dagtaak. Uiteraard kan ik dan nog niet onmiddellijk de slaap vatten dus kijk ik meestal nog een beetje naar de kijkbuis. Gisteren keek ik eens in de dvd-collectie welke film mij zou mogen doen ontspannen. Ik koos voor 88 minutes, een film met Al Pacino.

Normaal gezien val ik tijdens het bekijken van een film – op zo een laat uur – gegarandeerd in slaap, maar deze nacht was dit toch anders. De film gaat erover dat Al Pacino’s personage nog slechts 88 minuten (goed gevonden, die titel) te leven heeft. Spannend wat er in die tijdspanne allemaal gebeurt. Hoewel het einde toch een beetje voorspelbaar is (who dunnit), bleef ik geboeid kijken.

En om er een score op te plakken: 8/10.

[tags]film, al pacino, 88 minutes[/tags]