FC De kampioenen. Onze kleinste kijkt daar graag naar toe. En wonder bij wonder spelen ze dat op zaterdagavond op één. En nog wonderder boven wonder, de kleinste heeft die aflevering nog niet gezien en krult dan ook regelmatig in een deuk met de fratsen van die kampioenen.
Maar gisterenavond keken we elkaar toch wel eens aan toen hij na een scene waarin Billieke zijn vriendinneke een kus gaf, met grote opengesperde ogen vroeg: ‘Papa, Mama.. die twee zitten dan toch in een bubbel hé?’
Deze morgen – om 05:50 ( 😉 )- kwam ik deze tegen op twitter.
De datum van vandaag is zowel een palindroom als een ambigram.
Je kan de datum van links naar rechts, van rechts naar links en ondersteboven lezen.
Eergisteren zag ik op het telenet kanaal een aankondiging voor een nieuwe Vlaamse serie op Streamz.
Ik hield mij voor dat wanneer mijn vrouwtje en ik tijd zouden hebben, om daar dan samen naar te kijken.
Gisterenavond ploften we alle twee rond half negen in de zetel. Er was geen bal op de tv en ik dacht eraan om naar die nieuwe serie te kijken.
Maar ik kon mij niet meer herinneren wat de titel ervan was.
Normaal zou je toch verwachten dat Telenet, in het Streamz overzicht, deze nieuwe serie tussen de andere plaatst.
Om de wanorde van de Streamz bibliotheek toch een beetje te kunnen ordenen dien je een serie eerst aan ‘mijn TV’ toe te voegen. Net zoals Netflix gebruikt maakt van ‘toevoegen aan mijn lijst’.
Maar ik wist de titel dus niet meer van de nieuwe serie, wel wist ik nog dat het een serie was waarin Maaike Cafmeyer, toch één van mijn favoriete Vlaamse actrices, meespeelt.
Dus.. de smartphone to the rescue. Google: Streamz. Maaike Cafmeyer.
Als eerste zag ik een artikel uit Het Nieuwsblad verschijnen ‘Streamz-comedy ‘Mijn beste slechtste vriendin’ verwijst opvallend naar zaak-De pauw”
Jaaa zei ik, dat is het – Mijn beste slechtste vriendin.
De cast lijkt ook al niet min.
Bovenop Maaike – als receptioniste en David Hasselhof fan – spelen Ella June Henrard – een knappe soap actrice- , Kim Hertogs – een niet zo snuggere account manager- , Clara Cleymans – een pientere barvrouw- , Eva Van der Gucht – een nogal etterige artiestenmanager – en Charlotte-Anne Bongaerts – een stewardes, de vrouwelijke hoofdrollen.
De mannen worden vertegenwoordigd door Joren Seldeslachts, Mathias Sercu en Steve Geerts.
Ow my, dacht ik na de eerste kijkminuten. Maar al snel veranderde dat in een ‘hoh, dit is best wel leuk’. En het werd ook leuker.
De afleveringen zijn vrij kort. De piloot duurt een 40-tal minuten terwijl de andere afleveringen niet boven de 20 minuten zijn.
De soundtrack is bijwijlen ook goed te doen. Neem nu deze Stumblin’ in van Suzy Quatro en Chris Norman.
Verder leerde google mij dat er van MBSV ook een boek is.
Collega Chris plaatste vorig weekend postje op facebook over een puzzel die hij eindelijk afgekregen had. Niets bijzonder natuurlijk, een puzzel leggen. En daar dan een foto van nemen om te zeggen dat die klaar is.
Maar het bleek niet zomaar een puzzel te zijn. Ook geen een ‘van den andere kant getrokken puzzel’, een 3D puzzel of iets in dien aard.
Neen het was een escape ofte een exit puzzel. Ik vroeg een beetje meer info aan Chris en die vertelde mij dat het om een Escape puzzel gaat. Een puzzel, eens gelegd, vol zit van de raadsels. En die raadsels leiden natuurlijk naar een oplossing van een eeuwenoud geheim.
Mijn nieuwsgierigheid won het alweer van al de rest en ik ging opzoek naar zo een puzzel. Dat wil ik immers ook wel doen.
En zo vond ik op bol.com een aantal exit puzzels. Ik bestelde diegene die het snelst bij ons geleverd kon worden. Het werd de tempel in Ankor. Ik betaalde 25.99 euro en de bestelling werd geplaatst.
De volgende dag werd de puzzel geleverd.
Het tempelcomplex
Om wat van de lokale cultuur te ervaren tijdens een vakantie in Azië, ga je naar de tempels die in de vakantiegids worden geprezen. Maar de drukte en de vele toeristen worden al snel erg vermoeiend en je slaat een smal zijpad van de weg in. De weg wordt steeds smaller en het struikgewas steeds dichter. Je vecht je verder door de jungle. Volledig uitgeput en bezweet ga je even op een rots zitten om uit te rusten. De koelte van de rots doet je goed en je leunt ontspannen achterover. Plotseling zakt de grond onder je weg en val je de diepte in. Als je bijkomt, zie je dat je weer in een oud tempelcomplex bent. Steenachtige, dreigende grimassen staren je overal aan. Hoog van boven dringt er licht door en je realiseert je dat je snel een manier moet vinden om hier weg te komen. Hopelijk kun je een weg vinden voordat het donker wordt en de krokodillen honger krijgen …. Is er een opening daarboven en kan je zo ontsnappen? Maar hoe kun je die bereiken?
Ik zag dat de puzzel geleverd werd via spelhuis.be dus surfte ik uiteraard naar de site. Daar zag ik al snel dat de exit puzzels een stuk goedkoper zijn.
De puzzels kosten daar 16.99 + verzendingskosten volgens onderstaande tabel.
| <€50 | €50 tot €100 | ||
| België, Nederland, Luxemburg, Duitsland | €5,99 | €2,99 | > 100
gratis |
En nu, ‘s avonds een gaatje vinden om aan de puzzel te beginnen.
In een al vrij ver verleden werden er barcamps gehouden. Zo was er onder meer in 2009 een barcamp te Antwerpen. Een barcamp, wat is dat zullen er een aantal onder jullie zich afvragen.
Wat is dat, een BarCamp? BarCamp is een gratis un-conference waar alle deelnemers moeten bijdragen aan de dag door zelf een presentatie te geven, te helpen met praktische zaken, het evenement te fotograferen, een podcast te verspreiden, te filmen… De onderwerpen zijn heel verscheiden maar gaan meestal over de invloed van technologie op het/ons dagelijks leven. Alle deelnemers moeten hun naam op een inschrijflijst zetten. bron
Mijn bijdrage beperkte zich daar tot het engageren van Nespresso. Zelf had ik in die tijd vrij recent een nespresso koffieapparaat gekocht en ik was er zodanig verlekkerd door dat ik Nespresso aansprak om op de barcamp aanwezig te zijn met een uitgebreid gamma aan koffie.
Op de barcamp ontdekte ik daar de wondere wereld van QR-codes. Pieter Ardinois kwam hierover praten en het sprak mij onmiddellijk enorm aan.
Ik herinner mij dat er toen veel aanwezigen waren die qr-codes maar niets vonden. (Kijk hier naar de presentatie op slideshare) Vreemd vond ik dat. Maar zie nu, 12 jaar later, ervaar ik nog steeds het gemak van QR-codes. Vooral als het gaat om betalingen te doen. Maar QR-codes worden voor veel meer gebruikt.
In die tijd had men in de stad Leuven reeds barcodes op allerhande standbeelden, historische gebouwen edm.
Een zoektocht op google naar Barcamp Antwerpen 2009 levert mij deze resultaten op.
//embedr.flickr.com/assets/client-code.js
Van diegene die toen aanwezig waren heb ik met sommigen, twitter of facebookgewijs nog contact.
Hoe is het trouwens nog met de anderen?
Tijd voor een twunch?
Papa werkt thuis, dochter krijgt afstandsonderwijs.
Net voor het middageten had ik de afwas gedaan. Omdat we nog zouden eten liet ik het afwaswater staan zodat ook het bestek en de borden die we voor het middageten zouden gebruiken, afgewassen zouden worden.
Net na het eten krijg ik telefoon van het werk. Dochter neemt er haar smartphone bij en stuurt, leest, ontvangt, verzendt, … berichten – snaps – …
Een tiental minuutjes later begeef ik mij terug naar de keuken alwaar de 2 gebruikte borden en bestekken de tafel sieren.
Ik vraag aan de dochter of ze nog snel dat afwasje kan doen zodat ik verder kan werken. Neen, dat kan niet. Ik heb geen tijd meer zegt ze, over 2 minuten begint mijn online les.
De overheid verplicht ons sedert enkele dagen om onze gegevens achter te laten indien we de horeca bezoeken.
We dienen onze naam en telefoonnummer of e-mailadres in een boekje te schrijven.
Maar daar knelt er een schoentje voor mij want sinds ik in het bezit ben van een computer (begin de jaren 90) is mijn geschrift, dat ooit best mooi was, er heel sterk op achteruit gegaan.
In die mate dat ik mijzelf soms moet forceren om mijn eigen gekrabbel te kunnen lezen. Ik wil die mensen van de horeca het dan ook niet aandoen om mijn geschrift te moeten ontcijferen dus maakte ik etiketten aan.
Deze zal ik dan ook in het boekje kleven indien we een zaak bezoeken.
Handig toch?
Het is me wat, al een paar maand leef ik nu zonder enig perspectief. Begin Mei schreef ik een blogpost over een dalletje hetwelk ik alweer overwon. Ik had de draad terug gevonden en mij daarmee uit dat dal geklauterd. Ik beloofde toen ook – vooral voor mezelf – om een coronadagboek bij te houden. Maar ik hield dat maar een aantal dagen uit.
Mijn huidige werkgever kon (kan) mij door de crisis ook geen nieuwe projecten aanbieden. Meer zelf, onze overeenkomst staat sedert vorige week ‘on hold’.
Via teams deed ik enkele sollicitaties. Toen ik niet veel later kreeg te horen dat de meeste sollicitaties niet voor begin volgend jaar (!) zouden ingevuld worden zakte ik terug als een pudding ineen.
Pff.
Begin volgend jaar, en ik zat al een paar weken zoniet maanden te nietsen.
Elke kleine tegenslag kwam terug met een mokerslag binnen. Ik was totaal futloos en elke handeling die ik diende te doen was er één te veel. Ik wou alleen maar slapen en viel dan ook te pas en te onpas in slaap. Ik kreeg nauwelijks een hap eten naar binnen. ‘s Avonds lukte dat een beetje, maar ontbijt en middageten, neen. Dat ging niet. Ik kreeg het niet doorgeslikt.
Ik ging padel spelen, maar raakte nog nauwelijks een bal. Althans niet correct.
Ik moest en zou mij herpakken. Voor mij, voor mijn vriendin en vooral voor de kinderen.
En dat lukt, beetje bij beetje. Zo is het sinds verleden week maandag toch terug bergop aan het gaan.
Maar leven zonder perspectief… Het weegt enorm.
Zoals gezegd, nu gaat het terug een heel pak beter. Heb geen last meer van een futloos en nutteloos gevoel. Integendeel. We zijn op onze tuin gevlogen, we beginnen binnen aan de schilderwerken die reeds kunnen gebeuren zoals de keuken en de toiletten met afwasbare en waterbestendige verf.
Ook de kinderen merken een heel groot verschil en geven dat ook aan. En dat maakt mij dan ook blij.
Ik sta met heel veel plezier terug in de keuken om lekkere gerechjes klaar te maken. Zo kijk ik er deze week echt naar uit om lekkere dingen op tafel te toveren.
Zelfs ontbijten lukt mij terug. En sneukelen, dat ook. En veel, alsof mijn lichaam al de niet ingenomen voeding nu ineens naar binnen wenst te krijgen.
Nu nog een deftig project vinden. Prospecties edm kunnen nauwelijks tot niet op dit moment. Externen worden meestal geweerd. Dus vrees ik langs die kant een beetje dat er geen nieuwe projecten op tafel zullen komen totdat dit vuil virus bestreden is.
Och ik vergat het nog bijna, maar na veel zagen lukte het de kinderen om mij te overtuigen om een katje in huis te halen. Het zal wel te maken gehad hebben met mijn onverschilligheid op dat moment, maar goed dat beestje is hier nu en het is leuk om nog wat meer animo in huis te hebben…
De grote kinderen waren deze week nog bij ons. Er werd door hun vooral voor school gewerkt. De scholen zijn evenwel nog niet open waardoor er les van op afstand gegeven wordt.
Joyce diende met uitzondering van de woensdag elke dag te werken wat er voor zorgde dat ik er alleen voorstond met 3 kinderen.
Zelf schilderde ik nog een kassement op de zolder en we installeerden de Wii, de PS2, PS3 en PS4, met de PSVR op een iets oudere televisie. Helaas, de afstandsbediening voor de TV werd nergens gevonden zodat we niet op de wii of ps2 konden spelen omdat die een aansluiting met een scart hebben en we zonder afstandsbediening niet konden schakelen tussen HDMI en Scartingang.
Joyce doorzocht vrijwel het ganse huis maar toch, geen afstandsbediening te vinden. Ik besloot het internet af te speuren en bestelde er op maandag eentje via eBay. 12 euro en nen klets + 4 euro verzending. Goedkoper vond ik het niet.
Op vrijdag was deze er echter nog niet. Toen plots Joyce, die de kinderkamers aan het kuisen was, naar beneden kwam met de bewuste afstandsbediening. Nieuwe batterijen erin en we konden op de wii. Op de PS3 speelde ik nog eens Prince of Persia.
Deze morgen, Maandag 18/05/2020 stak de afstandsbediening in de brievenbus… Iemand eentje nodig voor een LG TV?
Ik speelde 2 keer padel deze week. Maar dit dient één tegen één gespeeld te worden en maakt het dus iets minder leuk.
Toen ik op woensdag terug kwam van de padel zat de vriendin in zak en as. Dochter Elle kwam mij vertellen dat ze opgelicht was. Opgelicht door in te gaan op een smsje van ‘haar bank’. Hierdoor werd er op een goede minuut zo een 500 euro van haar rekening gehaald. Al bij al een geluk dat de rekening snel geblokkeerd kon worden.
Ondertussen kregen we te horen dat schoonzus Annelies getest zou moeten worden op Corona gezien ze toch wat symptomen vertoonde. Temeer ze op haar werk als kinesiste in het AZ Alma in contact was gekomen met een patiënt die besmet is. Ook broer Ives werd getest en moest deze week absoluut binnen blijven.
Verder met de vrijdag 15/05. Mijn mama is jarig. Samen met mijn broer hadden we online een cadeau gekocht. Dat was al op woensdag geleverd doch de Mama zou het pas op haar verjaardag openen.
Ze werd er 70. Helaas konden we deze mijlpaal niet samen vieren. De mama behoort tot de risicogroep en mede doordat ze momenteel chemo ondergaat gaan we beter niet langs. We hopen dit snel goed te kunnen maken.
Op zaterdag 16/05 was er dan al terug een verjaardag. De mama van Joyce werd er 67. Zij zit in onze bubbel en wij dus in de hare zodat we bij haar op bezoek gingen. Hapjes, drankjes, taart. In de voormiddag had ik ons eerste plantenperkje aangelegd in de tuin. Een perkje met een vlinderstruik, zonnebloemen en lavendel.
Zondag 17/05 eindelijk nog eens gaan lopen. En zoals je eerder al kon lezen laat ik spotify dan beslissen naar wat ik luister. En elke keer verschijnen er onbekende maar ook bekende songs.
Normaal post ik nu een nummer dat voor mij eerder onbekend was, maar deze keer zong ik mee op deze parel van U2 – Walk on.
Later die dag gingen we naar het Leen om Ebbe verder te leren fietsen en ‘s avonds keek ik naar de kampioenenviering van Club Brugge terwijl ik asperges met mimosa van ei en zalm klaarmaakte evenals kippegyros voor morgen.
Tot voor kort had ik helemaal geen zin in verven. Toen ik mezelf zover kreeg om de kassementen dan toch eens te verven had ik zowaar compassie met het beroep ‘schilder’. Maar zoals je kon lezen in mijn vorige post ben ik tegenwoordig weer behoorlijk positief. Ik aanvaard het hele gebeuren steeds beter en beter. En zo besloot ik om een taakje af te werken hetwelk al een behoorlijke poos op mijn todo lijst stond.
[Tuinhuis]
Donderdagmiddag 07-05-20 de zon schijnt en de radio staat voor één keer op Nostalgie. Door de boxen weerklinkt het ene na het andere new wave nummer.
Er kruipt tijd in, in verven. Maar het leuke eraan is dat je dingen ziet veranderen. Ons tuinhuis was een behoorlijk donkere vlek in de tuin.
De deuren afhalen, de raampjes eruit, en we konden beginnen.
Na dag 1 was de voorkant en één deur gedaan.
We vreesden een beetje dat we verf te kort zouden komen om de zijkant en deur 2 af te werken dus begaf ik mij op vrijdag naar de Gamma.
Helaas, de verf die we gebruiken was niet meer beschikbaar. Nochtans had ik de pot nog maar vrij recent gekocht. Ik nam de verf mee die als vervanger diende voor ‘onze’ pot. We gebruikten deze als eerste laag. Deze is echter een lakverf waardoor we tot morgen zouden moeten wachten om er een tweede laag over te verven.
Vandaag, zaterdag 09-05-20 werkte ik verder af.
Sietoebie 