Category: Work

Schuermans vs Schauvliege

Gisterenavond laat zapte ik nog even naar Reyers laat. Er begon net een discussie tussen Herman Schuermans, de organisator van Rock Werchter, en minister Schauvliege, die de geluidsnormen naar 100 dba wenst te verlagen op festivals.

De Schuur kon daar helemaal niet akkoord mee gaan en stipte aan dat in de ons omringende landen de norm tot 107 dba kan oplopen.

Toen de minister op de proppen kwam met het feit dat het in Duitsland slechts 99 dba mag zijn wist de schuur erop te zeggen dat het typisch is voor zo een land.

Maar waar ik Herman toch absoluut moet gelijk geven is dat België steeds één van de eerste landen moet zijn om belachelijke wetten of reglementeringen op te stellen. Hierbij kijk ik neer op eigen ervaringen in een software pakket dat ik ontwikkelde.

Dat software pakket beheert al dan niet onbemande zonnestudio’s. Hierdoor heb ik ook klanten bij onze noorderburen en die staan echt versteld van hoe de reglementering inzake die studio’s hier de pan uitswingt.
Een referentiepunt, volgens onze wetgever, is hierbij een voorval in Groot Brittannië. Daar was er ooit eens een vrouw die vond dat haar baby maar bleekjes was van kleur. Hiertoe plaatste ze haar kind enkele minuten in een zonnebank met als gevolg dat het jonge lichaampje verbrand was tot in de 2de graad.

Hierdoor kwam onze wetgever met de verplichting op de proppen dat de lampen minder UV mogen afgeven en dat de maximum te zonnen tijd uitzonderlijk laag gehouden dient te worden.

Om maar één voorbeeld te noemen..

Ik moest dus spontaan aan mijn referentiepunt denken toen ik Herman gisterenavond bezig hoorde over onze Belgische wetgeving.

Advertisement

Internet restricties

Op het nieuwe project is het surfen op het net nogal aan restricties gebonden.
Eigenlijk feitelijk vind ik het best wel vervelend dat ik weinig sociaal kan doen, zo tijdens het eten van mijn middaglunch.

Ik kan wel blogpostjes lezen via google reader, maar ik kan geen commentaren posten. In de reader zie ik echter het merendeel van de geplaatste foto’s dan weer niet.
Twitteren kan ik ook vergeten, een alternatief is hier icloud voor, maar dat vind ik niet echt een goede oplossing.

Begrijpelijk allemaal, maar het is toch even wennen om het zonder sociale tools te moeten doen.

Plaspauze

Deze dagen rij ik regelmatig op en af naar Mechelen om een opdracht uit te voeren bij een leverancier van duurzame energie.
Toen ik de opdracht aanging vreesde ik ervoor dat ik wel dagelijks geconfronteerd zou worden met een pak fileleed.
Ondertussen zoefde ik een 8 maal heen en terug naar Mechelen zonder noemenswaardige problemen of lange files. Ook niet toen er verleden week nogal veel regen viel op onze vlaamse wegen. De reistijd bedraagt zo iets tussen de 55 minuten en één uur en vijf minuten.

Met de auto riskeer je je natuurlijk veel meer in het verkeer maar de site van de NMBS leerde mij dat ik er een uur en 45 minuten zou overdoen met de trein. En dan ben je natuurlijk terug afhankelijk van de trein + zou ik mij nog maar aan het station te Mechelen bevinden wat alweer een eind van het industriepark is.

Het enige wat me wel tegenvalt is het aanbod om ergens onderweg een plasje of een andere boodschap te doen.
Eens je, op de terugweg, Waarloos gepasseerd bent kom je niets meer tegen om even halt te kunnen houden.
Ik begrijp dan ook nog steeds niet waarom er op de, toch wel drukke E34 van Antwerpen naar de kust geen enkel benzinestation is.
Mag dit misschien niet van ruimtelijke ordening?

Hoezo afslag

Een klant die me nog pakweg 3000 euro moet ging onlangs failliet. Mijn centen weg natuurlijk maar gelukkig zou ik het materiaal (hardware) terug kunnen vorderen via de curator.

Maar sinds gisteren is er een overnemer voor de bestaande zaak. En die willen mijn materiaal blijven gebruiken.
Gezien het materiaal reeds sinds september 2007 geleverd werd, vragen de overnemers mij om een fikse afslag te krijgen op het openstaande saldo.

Zou U dit doen?

Creatief denken

Kom uit uw doos! Kopt de titel van een advertentie in De Standaard vandaag.

Laat je niet inpakken door de crisis. Creatief denken, de routine doorbreken en openstaan voor nieuwe dingen kan je snel en gratis leren.

Met de gratis webcursus van Flanders DC heb je in twee uur tijd de kneepjes van het creatief denken en het brainstormen onder de knie. Bovendien leer je hoe je creativiteit kan gebruiken op de werkvloer of bij het solliciteren.

Meer info hier.

Mail aan een vrouwelijke collega

Ik had op kantoor dringend een collega nodig die een weekje in verlof was geweest.

Ik stelde nogal vrij open de vraag:

Hey collegatje,

Blij dat je terug bent!
Heb jij vandaag een gaatje voor mij?

Mvg,
C

Hier moest natuurlijk reactie op komen, en het werd niet veel meer dan dit:

Hoi,

éla!

Ik heb er dan maar ‘gaatje in uw agenda’ van gemaakt.

Tot zover deze ludieke onderbreking.

Missen is menselijk

Maar vergeten duidelijk niet.

Even kort schetsen.
Ik vergeet op Vrijdag mijn GSM. Bij thuiskomst merk ik dat ik een 27-tal oproepen gemist heb. 25 oproepen zijn van mijn voice-mail. Die belt me dus terug op, als er iemand een bericht inspreekt op mijn voice-mail.
Ik bekijk mijn mail en zie daar een mail tussen zitten met hoofdletters van hier tot in Gent. Ik krijg dus al de kriebels van zo een mails. Persoon die verantwoordelijk is voor de mail + de vele gemiste oproepen dan maar eens opgebeld. Krijg ik daar toch een pak verwijten naar mijn hoofd. Ik moet dus stante pede paraat staan als er ergens een probleem ontstaat met een computer. Want ik ben tenslotte zelfstandig.

Mijn klanten genieten normaliter een 24 uur service; Wat op zich ook al heel snel bediend is, mag ik wel stellen.
Wat nu? Mag ik tijdens een meeting of andere belangrijke bespreking mijn GSM niet meer uitleggen? En zeker niet meer vergeten.
Ik weet het, ik was hem vergeten en heb me dan ook tot 5 maal toe geëxcuseerd aan de telefoon. Maar het was duidelijk niet oké aan de andere kant van de lijn. Weet je, volgende keer gooi ik de telefoon gewoon dicht. Niets meer te mekkeren dan. Of is dat dan zo een slechte service?
Of ben ik gewoon ONVERSCHILLIG, mijn waarde klant? Want jullie zijn GOD toch?