Felle lichten

Het is nu een 3-tal maand dat ik de verplaatsing naar het werk met de auto doe. Hoewel ik enorme voorstander was om het traject met de trein te doen moet ik daar nu toch op terug komen. Met de auto blijkt dit een ware luxe te zijn. Edoch.

Naast hardnekkige tweedevaksrijders is het ‘s morgens soms vrij lastig rijden. Niet doordat ik om 05.30 nog niet zo goed wakker ben want dat ben ik – meestal – wel, neen, het zijn de lichten van andere weggebruikers die mij wel eens parten spelen.

Vooral lichten die slecht afgesteld staan of lichten van camionettes.  Gelukkig is er dan de nachtstand voor de achteruitkijkspiegels en kan ik, indien nodig, de zijspiegels automatisch inklappen. Vooral dat laatste is ook soms nodig wanneer zo een camionette achter jou staat in de file of aan de verkeerslichten op de Brusselse Keizer Karellaan.

Ligt dit nu aan het ouder worden dat ik daar meer last van heb? Ik dacht niet dat ik daar vroeger veel door gestoord werd.

 

Advertisement

Reistijd

In Juli en Augustus, traditioneel een vrij kalme periode op onze Vlaamse wegen reed ik met de auto van en naar het werk in Brussel.
Zo vertrok ik tegen acht uur en kwam tegen negen aan. Rechtover het werk had ik steeds een niet betalende parkeerplaats.

Er zijn natuurlijk een aantal nadelen om met de auto naar het werk te komen.
– De kostprijs, de auto rijdt nog steeds niet gratis
– Het verkeer op de baan. Velen onder jullie blijven hardnekkig op dat tweede vak rijden.
– De kans op file. Gelukkig heb ik hier weinig tot geen last van gehad gedurende de laaste 14 dagen van Juli en de eerste 14 dagen van Augustus.
– Een krant lezen of een boek lezen gaat niet.
– Koffie! Hoe kan je die in de auto gaan drinken?

Maar de voordelen, die wonnen de strijd:
– Een uurtje naar/van Brussel tegenover 1u40 indien het traject met de trein gedaan wordt.
– De vrijheid van met de auto te zijn. Muziek die altijd speelt, vertrekken op het werk wanneer het uitkomt.
– Niet moeten controleren of de trein op tijd is.
– De geur en het storend lawaai van sommige treinreizigers.

Dat dit niet haalbaar is na de verlofperiode staat buiten kijf. Maar doordat we op het werk over redelijk flexibele uren beschikken dacht ik er over na om reeds om 05.30 naar Brussel te vertrekken.
En deze week, de laatste van Augustus startte ik daarmee.
Opstaan om 05.00 om vervolgens om 05.30 te vertrekken. Ik had evenwel gehoopt dit met de nieuwe auto te kunnen doen, maar die is tot nader order nog steeds niet geleverd, laat staan in productie genomen. Hier moet ik ook een blogpost over neertikken.
Maar goed, ik vertrek dus om 05.30 en tot nu toe ben ik telkens iets voor half zeven in Brussel. Parkeren is geen enkel probleem. Enkel moet ik eraan denken om mijn parkeerschijf te gaan verzetten.
Ik ben niet echt de man van acht uur werken en gedaan, maar het ziet er naar uit dat ik meestal tegen kwart voor drie zal kunnen stoppen. Dat maakt dat ik voor vieren terug thuis ben in tegenstelling tot 18.15 op de dagen waarop ik normaal met de trein ging. Want met de trein is het dus een 80-tal minuten per dag langer onder weg.

Achteruitrijden met de auto

Om te slagen voor het nieuwe rijexamen is één van de proeven 10 meter recht achteruitrijden.
Ik zou in ieder geval een onvoldoende halen 😦
Er is mij in 1989 namelijk aangeleerd om achteruit te kijken bij het achteruitrijden. Dus hoofd draaien en door zijruit/achteruit kijken.
Echter bij het nieuwe rijexamen dien je de drie spiegels te gebruiken om achteruit te rijden. Ik kan dat dus helemaal niet 😦
Al geruime tijd probeer ik dit toe te passen op onze oprit, dat is dan maximum 5 meter, maar ik betrap er mij op dat ik toch steeds mijn hoofd naar achter draai.

Nochtans zou ik het graag kunnen want ook bij het parkeren lijkt mij dat handiger.
En laat mij vooral niet met een remorque achteruit rijden, dan is het pas helemaal om zeep.

Bekijk hier hoe al de proeven (niet) moeten.

Ik denk dat ik de kinderen, eens ze rijrijp zijn, beter naar een rijschool zal sturen dan dat ik ze leer rijden. Ook al heb ik mijn rijbewijs nu al 26 jaar en heb ik zowat 750.000 km in de benen. Laat mij het zelfs anders stellen, iedereen die met de auto leert rijden zou dat moeten aangeleerd worden door iemand die dat als professioneel doet. Je krijgt op school toch ook les van een leraar die daarvoor studeerde.

Voorsorteren

Het is nu meer dan een jaar dat ik naar Brussel ga met de trein. En als ik ‘s avonds omstreeks 17u08 terug in Aalter sta dan stapt er veel volk af de trein. Met als gevolg dat er veel auto’s tegelijk vertrekken zodat het wel even aanschuiven is voor ik mij op de Knokkeweg (Aalterbaan) bevind. Daar waar de brugstraat over gaat in de Knokkeweg dient er voorgesorteerd te worden.
De rechtste kant is voor de auto’s die naar rechts gaan (zo duidt de pijl op de weg toch aan) en als je links staat, dan wijst de pijl naar links. En dien je dus richting autostrade te rijden.
Maar al maanden zijn er 2 auto’s die daar hun laars aanvegen.
Een Opel met nummerplaat DAG 78* en een Rover met nummerplaat EBK 09*.
Gezien, nadat je correct hebt voorgesorteerd op een tweevaksbaan terecht komt, neem ik dan ook meestal het tweede vak. Maar ik moet toch steeds goed opletten dat één van de 2 bovenvernoemde gevaarlijke kwieten niet in een hels tempo komen afgereden op het andere rijvak, teneinde zo toch een 2 tal minuten aanschuif tijd te vermijden.
En dan durven ze nog wel eens rare dingen doen aan hun stuur als je hun de vinger geeft.