Tournee minerale voor de auto

Ik heb mij voorgenomen om deze maand de auto mee te laten doen aan de Tournée minérale. Voor mezelf zie ik het nog wel of ik deze maand al dan niet een glaasje alcoholbevattende drank zal nuttigen. Ik denk eerder van niet, gezien ik het nu toch al sinds verleden jaar zonder doe.

Maar deze maand ga ik dus met de trein naar het werk in Brussel.  De afgelopen zes maand deed ik het met de auto en wou die nu even op regime plaatsen. 10.000 km op 3 maand vond ik een ietsje teveel. Minstens 1 keer tanken per week brengt de teller al snel op een 300 euro per maand aan benzine.  Als ik op de site van autogids de kostprijs per kilometer bereken kom ik al snel aan 0.28 euro/km. Evenwel, hoe meer kilometer je doet, hoe goedkoper dit lijkt te worden.

Dus 0.28/km x 158 = 44.24 euro per traject H/T.

Nu is de kostprijs – rekening houdend met een 1000 km ipv 3000 km/maand:

0,40 * 40 (verplaatsing Aalter): 16 euro + trein H/T 11 euro: 27 euro/dag

Een andere reden is om op het gemakje een boek te kunnen lezen. Dat gaat namelijk niet in de auto.

We zijn nu 2 dagen ver en ik krijg al afkickverschijnselen.

• Van ‘s morgens vroeg al goed op de tijd moeten letten zodat ik zeker op tijd van thuis vertrek richting station Aalter. De trein, als die op tijd is, wacht immers niet.
• Het is koud om te staan wachten op het perron.
• Studio Brussel dat regelmatig wegvalt.
• De mensen zijn nogal nors in de trein. Soms kan er al eens een glimlach af maar meestal is het een blik van ‘heb ik iets van jou aan toch’- als je  goededag zegt.
• 2 dagen  ver, 2 keer meer dan 10 minuten later aangekomen.
• Gisteren, terugrit moeten doen met een gehalveerde trein. Overvol dus.
• Niet kunnen klagen over een auto die je langs rechts voorbij steekt om toch dat plaatsje voor jou in te nemen.
• de parkeerschijf die niet verzet dient te worden.
• Ik verlies ongeveer 45 minuten per enkel traject, zijnde 1.30 uur per dag.

 

Advertisement

ACC

Ik heb de gewoonte gekregen om op de autostrade de auto via ACC te laten rijden.  ACC staat voor Adaptive cruise control. Hierbij wordt de snelheid van de wagen aangepast aan wat er voor jou gebeurt. Ik stel van zodra ik de autostrade in Merelbeke oprijd de ACC in op 130, een snelheid die vanwege de drukte op de weg vrijwel nooit gehaald wordt. Een eerste deel file, meestal een paar minuutjes, is net na de oprit van Aalst. Dan gebeurt het wel al eens dat de auto maar een 40-50 km/h meer haalt. Of zelfs al eens stilstaat.

Een volgende stukje aanschuiven is vanaf Ternat tot aan Groot Bijgaarden.

Tussen deze 2 stukjes file wordt er meestal ook niet sneller gereden dan een goede 100 km/h. Ik laat hier de cruise control dus zijn ding doen en hou het de snelheid niet zo hard in de gaten. Natuurlijk blijf ik wel aandachtig het verkeer volgen want je weet maar nooit. En ook met de aan de rechterkant voorbijstekende motards is het wel eens opletten geblazen. Deels daardoor blijf ik dan ook op het derde(*), meest linkse, vak rijden.  Bijna iedereen blijft op dit stuk op zijn rijstrook.

Deze morgen zat er al even een audi in mijn gat te duwen,  Meneer den Audi wou duidelijk passeren maar ik achtte dit niet echt nodig. Volgen zult gij! Wat heeft het hier voor nut om één wagen op te schuiven? Maar Meneer Audi zag plots een kansje op de middenste strook, stoof daarop en stak mij voorbij om dan zijn plaatsje net voor mij in te nemen. Ik nam de controle van de ACC over en diende te remmen. De ACC doet dat uit zichzelf maar toch remde ik zelf. Het is nog altijd de macht der gewoonte.

Ik trok dan ook maar eens met mijn lichten naar mijn voorligger. Een witte Audi A7. Mooi zondermeer.

En zo kwamen we samen aan in het stukje file vanaf Ternat. En daar zag ik mijn kans om Meneer Audi A7 via zijn rechterkant te nemen. Ik reed dus naar het tweede rijvak en kon hem makkelijk voorbij steken. Niet zonder dat ik even mijn raam opendeed om hem erop te wijzen dat ik vond dat zijn nek nogal dik was. Agressieveling die ik ben.

En zo vervolgde ik mijn weg op het middelste rijvak tot Groot Bijgaarden zonder Meneer nog gezien te hebben.

(*) eerste-, tweede- en derderijstrook: de telling in belgië gebeurt vanaf de buitenberm. In andere landen telt men vanuit de middenberm.

 

 

 

Camionettes

Camionettes op de autostrade, dat zijn de nieuwe cowboys op de weg.

Ik kom er vrij veel tegen ‘s morgens in alle vroegte. En het zijn veelal dezelfde. Veel aannemers, decorateurs-schilders, liftenherstellers, glazenwassers en elektriciens.

Camionetten, vooral de nieuwere dan, hebben veel meer kracht gekregen. En die mannen – en vrouwen? – die zo een ding besturen lijken wel heel veel haast te hebben. In veel gevallen zijn het kleine zelfstandigen die, op vraag van één of andere architect uit hun streek, hun ding in het Brusselse moeten gaan doen.

Iedereen wil natuurlijk zo snel mogelijk op het werk zijn, maar die camionettes, wel die kunnen er wat van. Ze lijken wel te schaatsen over de autostrade. Aan alle kanten zie je ze rijden. En hangt er nu nog een remorque achter de camionette, het zal ze worst wezen.  En op zo een remorque liggen dan buizen , schoppen, stenen, puin, … . Op de camionette zelf ligt er ook wel al eens een ladder of ander aannemersmateriaal.

Als ik achter zo een camionette, al dan niet – maar vooral met  – remorque rijd dan heb ik toch altijd wat schrik dat er daar eens iets gaat af vliegen. Zeker door de manier waarop die gasten met hun voertuig rijden.

Neemt natuurlijk niet weg dat het nog steeds een grote luxe blijft om met de auto naar Brussel te kunnen rijden om te gaan werken. Een mens moet tenslotte altijd waakzaam zijn op de weg.

 

 

 

 

 

Met de trein zou je…

Ondertussen doe ik de verplaatsing van en naar het werk nu al een 4-tal maand met de auto.

En afgelopen vrijdag 20/10 was zo één van die dagen dat ik dacht ‘zou ik nu niet beter af zijn om de verplaatsing met de trein te doen’. Het was immers kweetniehoehard aan het regenen, die vrijdagmorgen omstreeks half zes.

En dan kom je na een uur en tien minuten rijden op het werk aan en kijk je nog eens op de website van de Nmbs hoe het nu precies zat met die trein.

Autogewijs:

Vertrek 05.30.

Aankomst tussen 06:35 en 06:45

Gratis parkeren (parkeerschijf niet vergeten) terug in auto rond 15u05 en om 16:10 in Eeklo. (thuis, jongste zoon afhalen of boodschap aan het doen)

Treingewijs:

Optie 1:

Ik zou een trein kunnen nemen in Eeklo om 05.11; Parkeren geen probleem op dit vroege uur.

Hiermee zou ik omstreeks 06.35 in de Noord aankomen. Op moment van opzoeken was er echter 12 minuten vertraging op dat traject. Dus aankomst om 06:47; Neem daar dan nog een 5-tal minuten stappen bij en ik ben iets voor zeven op kantoor.

Hiervoor zou ik dan om 04.50 thuis moeten vertrekken, tien minuten voor het uur hetwelk ik nu uit bed stap.

NO GO. Ik zoek zelfs de terugreis niet meer op.

Optie 2:

Ik rij naar Gent om daar een redelijk dure parkeerplaats te gaan innemen. Trein om 06.11 om dan om 06.48 in Brussel aan te komen. Bij schrijven deze bedraagt de vertraging 5 minuten. Dus terug tegen 7 u op kantoor. Hier zou ik dan op mijn gewone uur kunnen opstaan en tegen half zes thuis vertrekken.

NO GO: het is vrij duur om in Gent te parkeren. En ook ‘s avonds zal het best wel druk zijn om vanaf Gent Sp te vertrekken met de auto.

 

Optie 3:

Zoals voorheen, met de auto naar Aalter, parkeren zal wel lukken op dit vroege uur.

Vertrekken in Aalter om 05:48. Dat moet ongeveer lukken als ik om 05.30 thuis vertrek.

06.48 in Brussel noord. Zonder vertraging. Op moment van schrijven hebben de treinen aalter – Brussel tussen de 10 en 23 minuten vertraging. Iets voor zeven op kantoor dus. Terugreis vangt aan om 15u12 en ik ben om 16:13 in Aalter. (als alles…) Tegn 16.35 in Eeklo.

Deze optie overweeg ik om komende winter te doen. Wel wetende dat een treinrit mij dan 16 euro H/T kost.

 

Binnenkijken

Je weet natuurlijk dat ik bijna elke werkdag op en af naar Brussel ga. En je weet natuurlijk ook dat ik het grootste deel van de werkdag dan in een groot gebouw aan het werken ben. Of ja, haha, probeer te werken.

En uiteraard wil je ook wel eens zien hoe dat gebouw er nu precies van binnen uit ziet. Voor wie het nog niet via google zou opgezocht hebben; ik deed dat voor jou!

Ziehier een paar fotootjes en een verhaaltje over de toren.

Reistijd

In Juli en Augustus, traditioneel een vrij kalme periode op onze Vlaamse wegen reed ik met de auto van en naar het werk in Brussel.
Zo vertrok ik tegen acht uur en kwam tegen negen aan. Rechtover het werk had ik steeds een niet betalende parkeerplaats.

Er zijn natuurlijk een aantal nadelen om met de auto naar het werk te komen.
– De kostprijs, de auto rijdt nog steeds niet gratis
– Het verkeer op de baan. Velen onder jullie blijven hardnekkig op dat tweede vak rijden.
– De kans op file. Gelukkig heb ik hier weinig tot geen last van gehad gedurende de laaste 14 dagen van Juli en de eerste 14 dagen van Augustus.
– Een krant lezen of een boek lezen gaat niet.
– Koffie! Hoe kan je die in de auto gaan drinken?

Maar de voordelen, die wonnen de strijd:
– Een uurtje naar/van Brussel tegenover 1u40 indien het traject met de trein gedaan wordt.
– De vrijheid van met de auto te zijn. Muziek die altijd speelt, vertrekken op het werk wanneer het uitkomt.
– Niet moeten controleren of de trein op tijd is.
– De geur en het storend lawaai van sommige treinreizigers.

Dat dit niet haalbaar is na de verlofperiode staat buiten kijf. Maar doordat we op het werk over redelijk flexibele uren beschikken dacht ik er over na om reeds om 05.30 naar Brussel te vertrekken.
En deze week, de laatste van Augustus startte ik daarmee.
Opstaan om 05.00 om vervolgens om 05.30 te vertrekken. Ik had evenwel gehoopt dit met de nieuwe auto te kunnen doen, maar die is tot nader order nog steeds niet geleverd, laat staan in productie genomen. Hier moet ik ook een blogpost over neertikken.
Maar goed, ik vertrek dus om 05.30 en tot nu toe ben ik telkens iets voor half zeven in Brussel. Parkeren is geen enkel probleem. Enkel moet ik eraan denken om mijn parkeerschijf te gaan verzetten.
Ik ben niet echt de man van acht uur werken en gedaan, maar het ziet er naar uit dat ik meestal tegen kwart voor drie zal kunnen stoppen. Dat maakt dat ik voor vieren terug thuis ben in tegenstelling tot 18.15 op de dagen waarop ik normaal met de trein ging. Want met de trein is het dus een 80-tal minuten per dag langer onder weg.

Op de baan

De laatste jaren doe ik niet heel veel kilometer meer met de auto. Het is ooit wel anders geweest. Zo heb ik met mijn huidige wagen, die nog heel even dienst doet, 240.000 km op de teller staan, waarvan er zo een 200.000 de eerste zes jaar gereden zijn.

Nu het verlofperiode is waag ik mij er aan om elke dag naar het werk in Brussel te rijden. De auto biedt immers nog altijd meer vrijheid dan de trein en tijdens deze verlofperiode is Brussel dus best te doen met de auto. Vertrekken om 07.50 en om 08.45 op kantoor.

Maar waar ik het vooral over wil hebben is het verkeer op de baan.
Begin de jaren 2000 werkte ik in Diegem. In die tijd vertrok ik iets voor zeven en diende dus de E40 en vervolgens een groot deel van de Ring rond Brussel te nemen. Best doenbaar. Toen. Nu is dit niet bijna meer doenbaar. Het is veel drukker geworden op de baan. Ik heb dan ook al een tijdlang alle projecten in die richting moeten weigeren. Want met het openbaar vervoer is dit ook een hele queeste.

Maar goed, terug naar het hedendaagse verkeer.

Ik heb de indruk dat de chauffeur nog egoïstischer geworden is op de baan. Ik rij hier en dat zal je geweten hebben.
Daar waar er vroeger ook wel al veel tweedevaksrijders en zelfs derdevaksrijders waren zijn er nu nog veel meer van dat soort. Of is het gewoon uit schrik dat ze op dat vak blijven? Of is het van niet weten wat te doen op een autostrade? Bang zijn om zoveel mogelijk het meest rechtse baanvak te berijden indien het beschikbaar is.

Ik betrap er mij wel meermaals op dat ik, eens ik zo een geval voorbij kon steken, nogal gesticuleer met drie vingers in de lucht. En daarmee dan signaal geef naar rechts.
Wat doe jij als je zo een kwakkels op de baan ziet? Of ben je zelf zo een gevaar op de baan?

Met den otto vs den trein naar Brussel

Het was lang geleden dat ik nog eens met de auto naar het werk in Brussel reed. Aangezien het verlofperiode is en mijn abonnement bij de NMBS verlengde diende te worden besloot ik om toch maar eens de auto te nemen in plaats van de trein.

[Met de trein]

Als ik met de trein ga ben ik meestal één uur 40 onder weg. Dat is dan de verplaatsing met de auto naar Aalter die naargelang het verkeer en de vele rode lichten op de Aalterbaan zo een 20 tot 25 minuten duurt. In Aalter heb ik dan nog een 5 tot 10 minuten de tijd om te parkeren, mogelijks al eens door de krant te gaan en naar de trein te stappen. De treinrit duurt op papier 58 minuten tot 1u01 minuten, afhankelijk van het tijdstip van vertrek (23 na het uur of 12 voor het uur). Maar je rekent beter op 1u05 tot 1u10.

Dit maakt in totaal tot 1u40 voor een enkel reisje met de trein naar Brussel.

Maandelijkse kostprijs met de trein: 192 euro.  Inbegrepen, de spanning of je de trein op tijd haalt – ook al vertrek je ruim op tijd bij je thuis –  en of de trein er wel op tijd zal zijn. Vooral in de winterperiode is het aangenaam wachten op het perron te Aalter.

[Met de auto]

Parkeren aan het noordstation te Brussel is 15 euro per dag. Nogal duur toch. Maar ik hoorde van enkele collega’s dat je rechtover onze kantoren kan parkeren mits het plaatsen van de parkeerschijf. Je dient dan wel om de 2 uur de straat over te steken , even deel te nemen aan het verkeer en dan hopen dat er terug plaats is om terug parkeren en de schijf te leggen – want zo moet het volgens het verkeersreglement. Tijdens verlofperiodes zou dat evenwel geen probleem mogen zijn.

Er zijn werken in Aalter, er zijn werken in Zwijnaarde. Best wel een risico dus. Maar ik hoorde niets op de radio van enige verkeershinder op mijn traject dus ik vertrok vandaag om 08u02 met de auto naar het werk.  Om 09u05 kon ik inchecken op het werk. Auto geparkeerd en al. In een blauwe zone waar nog wel enkele parkeerplaatsen zijn. Ik had zelfs de ganse tijd muziek in de auto.

Straks dien ik niet te kijken hoe laat het is opdat ik de trein niet zou missen. Minpuntje, ik kon de papieren gazet nog niet doornemen. Maar dat kan ik straks dan wel doen terwijl ik mijn stuutjes eet. En mijn soepke drink.

Ik moet de proef eens op de som nemen om ‘s morgens om 06.00 uur tijdens niet verlofperiodes naar Brussel te rijden..

[Trein in Eeklo]

Een aandachtig lezer zal zich nu de vraag stellen waarom ik de trein niet in Eeklo neem, want daar is toch ook een station. Ondermeer deze blogpost is één van de redenen waarom ik daar de trein niet neem.

 

Schipper mag ik overvaren.

Het is nu toch al meer dan een jaar dat ik vrij regelmatig naar Brussel spoor. Ik vertrek van uit Aalter en dien dan in Brussel-Centraal af te stappen.
Vervolgens stap ik dan de metro op alwaar ik één halte verder terug af stap. Ik ben dan aangekomen aan de Anspachlaan.
Hiervoor betaal ik maandelijks 203 euro aan de NMBS. Inbegrepen is mijn abonnement voor de treinrit richting Zone Brussel + een abonnement voor de MIVB. Maar tot heden werd ik nog nooit gecontroleerd op de metro.
Tot vandaag. Er stond een menselijke ketting van controleurs aan de uitgang van de Metro. Op hun jas stond ‘Ticket Inspection’.
Onmogelijk om door die ketting te geraken zonder je vervoersbewijs te tonen.
Eindelijk ben ik dus beloond omdat ik al maanden mijn abonnement hiervoor betaal.

EDIT: Ik heb eens opgezocht wat de boete is indien men betrapt wordt voor zwartrijden, 84 euro!
Bekijk hier hoeveel je zou moeten betalen aan de MIVB voor een maandabonnement.

Gevaarlijk

Men neme 8 twitteraars die in Brussel werken of die al dan niet voor het werk in Brussel moesten zijn.
Jammer dat Erlend op het laatst nog afhaakte.

Men neme een restaurant op de Brouckere.

En zo heb je dan een fijne werkonderbreking. Is het trouwens de eerste keer dat er gereserveerd werd om te twunchen? Zijn er nu spelregels gebroken? Dan is dat Tom zijn schuld. Of het mijne? Want ik heb tenslotte gebeld. Eens aangekomen in het restaurant wisten ze echter niet van onze reservatie (je moet eens reserveren op de naam Twunch, die persoon aan de andere kant van de lijn bleek me niet goed te horen).

Voor mij viel het dan ook nog eens reuze mee omdat Wim mijn lunch betaalde.

Hij betaalde met visa en de rest van de twunchers konden hem gepast betalen. Mijn briefje van 50 was echter te veel om nog eens op terug te geven. Buiten bedankte ik hem voor de mooie geste.

Maar, Wim is een gevaarlijk blogger weet je wel. En ik zal dus maar beter zijn Direct Message op twitter opvolgen waarbij hij mij zijn rekeningnummer doorgaf.

Op naar de volgende. You tweet it, we twunch it.