Kan echt niet meer wachten

Op 30 November 2017 schreef ik dit.

En vandaag kreeg ik onderstaande mail:

Beste concertbezoeker,

27 september is het zover! Dan staat Jeff Lynne’s ELO in de Ziggo Dome in Amsterdam en jij bent erbij! Je ontvangt deze mail omdat er met dit e-mailadres één of meerdere kaarten zijn gekocht voor het concert. We willen je graag informeren over het tijdschema van de avond, het vervoer naar en van de Ziggo Dome en wat andere zaken. Lees dit goed door, zodat je goed voorbereid aankomt.

Grote tassen niet toegestaan
Het is niet toegestaan om grote tassen mee naar het concert te nemen. Tassen met een formaat van maximaal A4 en circa 10 cm dik zijn uitgezonderd. Op mojo.nl/voorwerpen staat alle informatie over wat verder wel/niet mee naar het concert kan. Voor grote tassen is er geen in bewaringname en/of garderobe aanwezig. We raden dan ook aan tassen thuis te laten. Houd daarnaast rekening met een toegangscontrole. Kom daarom ruim op tijd.

Official bags policy
Please note that you can’t take large bags to the concert. Only bags with a max size of A4 paper and 10cm deep are allowed. Please leave larger bags at home or at your hotel. There is no cloakroom and there are no lockers available for big bags.

Tijdschema:

18.30u – Deuren open
20.00u – Support act Billy Lockett
20.40u – Change over
21.10u – Jeff Lynne’s ELO
22.40u – Verwacht einde

* Dit tijdschema is onder voorbehoud en hiervan kan worden afgeweken door de artiest. Houd onze website in de gaten voor de laatste wijzigingen en het laatste nieuws.

 

Advertisement

E.L.O

E L wie? Dat ken ik niet hoor.

E.L.O! Euh de groep van Mister Blue Sky.

Aaaaah. Maar natuurlijk ken ik dat.

Wees gerust, je bent niet de enige die zo reageert wanneer ik zeg dat ELO toch één van de groepen was waar ik in de jaren 80 nogal veel naar luisterde. Het begon allemaal met een liedje op een verzamel LP uit 1986. De song was Calling America en ik was er zo van gepakt dat ik onmiddellijk naar de toenmalige platenwinkel ‘Matthijs’ in Eeklo reed om mij daar de LP Power of balance te kopen.

In die tijd kocht ik nogal veel platen, bijna al het zakgeld en geld dat bijeen gespaard werd via verjaardagen of nieuwjaren werd daar aan besteed. Zo begon ik cassettes op te nemen voor medestudenten die deze dan voor een prijsje kochten en zo kwam er opnieuw geld in het zakje om veelal platen (of naft voor mijnen brommer) te kopen.

In die tijd gingen we ook regelmatig naar Sluis. En in de platenwinkel aldaar kocht ik nog een plaat van ELO – Greatest Hits.  Mijn budget was immers niet voldoende om de volledige collectie in huis te halen en ik diende toch wat ander materiaal ook te kopen (voor school, weet ge wel.)

Ik moet evenwel toegeven dat ik ze niet meer volg sinds pakweg 1992.  Ik dacht echt wel dat het over and out was met de groep en dat Jeff Lynne al lang zijn eigen ding deed. Neemt niet weg dat  ik heden ten dage nog af en toe eens naar ELO luister. Zo kocht ik via Discogs de LP Balance of power terug en Out of the blue vond ik voor een prijsje op een rommelmarkt. Zelf vind ik het nog altijd heel goed klinken en ook de rest van de huisgenoten vinden het best OK; voor een paar liedjes dan.

Ik erger mij dan ook aan StuBru dat ze maar één song spelen van ELO. En dat is dus, jawel, mister Blue sky.

ELO stond dus op een lijstje bij mij van groepen die ik ooit wel eens live wou zien. Net zoals Doe maar daarbij stond. En Doe maar, die zag ik dit jaar, op de Lokerse feesten.

En nu het beste van al. E.L.O leeft nog en tourt! In September 2018 komen ze zelfs redelijk dichtbij. Naar Amsterdam.

Dat ik dit nu pas te weten ben gekomen. Niets van media heb ik errond gehoord of gelezen. Nochtans hebben ze afgelopen zomer voor 70.000 personen in Wembley gespeeld. Wel even schrikken als je het publiek ziet uit hun dak gaan. Niemand van onder de 70 jaar denk ik.

Snel kijken of al tickets beschikbaar zijn. Blijkt bijna de ganse Ziggo dome uitverkocht te zijn. Nog een paar honderd kaarten. Ow zekers. Bij deze, die voor ons zijn binnen. En ik wou u dat laten weten.

 

Muziekje 75

Gisteren speelde Club Brugge tegen Westerlo wat er voor zorgde dat ik The Voice Van Vlaanderen #TVVV opnam en na de wedstrijd bekeek.
Wat was mij dat even schrikken toen Koen, Bart, Natalia en Bent opkwamen met een song.
Ik denk dat er velen niet eens weten welke song dit was 🙂
Voor mij was dit natuurlijk uiterst bekend want ik was, zoals u weet, een grote fan van de band in de jaren tachtig.
Deze song is evenwel uit 1977.
E.L.O. met Livin’ thing. Ik kon het zomaar meezingen. U toch ook?