Blauwe maandag

Elke avond vanaf 20 uur probeer ik een beetje te lezen. Op dat moment is de kleinste sloeber net in zijn bed, en als de 2 grootste bij ons zijn, is dat hun uurtje om de smartphone obsessief te beheren.

Rond negen uur dienen die smartphones aan het oplaadstation geplaatst te worden en dan gaat ook de televisie meestal aan. Ik lees soms door, maar door het omgevingsgeluid is dat al heel wat lastiger.

Maar ik wou komen aan het boek hetwelk ik momenteel aan het lezen ben. Nadat ik op reis zowel Deflo – Vlees als Wat jij niet ziet van Sarah Pinborough gelezen had begon ik aan het eerste boek in de reeks van Frieda Klein; Blauwe maandag van Nicci French.

Maar kijk, we zijn nu bijna eind November en ik ben nog bezig in dat boek. Ik las niet elke avond, dat is waar. Maar de reden is gewoon omdat ik dit boek helemaal niet zo leuk vind. Het is een echt vrouwenboek denk ik dan. Alles is zo langdradig dat het niet blijft boeien. Ik had dit eerder ook al eens met Het smelt. Toen stopte ik met lezen. Blauwe maandag wil ik nu wel uitlezen maar ik ben zeker dat ik de andere daaropvolgende boeken van de ereader zal verwijderen.

Ik stap wel terug over naar een Deflo, Aspe, Coppers of andere mannenboeken. Je maakt hier natuurlijk uit op dat de boeken die ik lees nogal licht verteerbaar zijn. Hoewel.. Als je bepaalde fragmenten uit de Heren hun boeken in gedachten haalt dan kan dat wel eens doorwegen.

 

Advertisement

Het meisje in de trein

2015 – The girl on the train – Paula Hawkins

Gezien ik terug in Brussel werk, en het werk bereik met de trein maak ik graag tijd om te lezen.

In het begin raakte ik moeilijk in het verhaal maar eens ik in de twee hoofdpersonnages (Rachel en Megan) ingelezen was werd het boek steeds boeiender;
Evenwel ik erger mij aan bepaalde fouten die veelal in een vertaling sluipen. Het zijn niet echt taalfouten maar eerder, hm hoe zou ik het zeggen, fouten van feiten in een tijdspanne te plaatsen.

Het boek is niet opgedeeld door middel van Hoofdstuk 1, Hoofdstuk 2,… maar is opgedeeld per personnage. Zo gaan er een paar pagina’s over een personnage (Rachel, Megan of Anna). Die zijn dan weer veelal opgedeeld in data en per dag hebben we dan nog een deel Ochtend en Avond.

En daar wringt het schoentje soms.
Om maar twee voorbeelden aan te geven:
– In een deel over Megan wordt in de ochtendsectie geschreven dat haar man Scott die ochtend laat een meeting heeft.
In het avondgedeelte wordt geschreven dat haar man Scott zich aan het klaarmaken is voor de late avondmeeting/

– In een Rachel gedeelte belt ze in het ochtendgedeelte naar Scott om hem één en ander te vragen. Scott heeft echter geen tijd en vraagt om hem morgen op te zoeken.
In het avondgedeelte stapt Rachel in de trein en even later is ze thuis bij Scott.

Soit, ik ga er mij niet druk in maken, maar vind dit toch wel enigszins storend.

Deflo

Op reis, of voor het slapengaan lees ik al graag eens een vrij vlot leesbaar boek. Zo lees ik vrijwel alles van Aspe maar ook de boeken van Deflo kunnen mij zeker bekoren.

Zo las ik op reis onlangs ‘Schimmen’. Het moet na Phobia, Pitbull en ademloos het vierde boek zijn dat ik van Deflo lees.

Inhoudelijk vind ik de boeken heel tof, maar in elk boek heb ik toch al meermaals schrijffouten tegengekomen. Dat kom ik veel minder tegen in andere leesboeken.
Hoe komt dit dan toch? Worden die boeken dan niet door een aantal testlezers gelezen alvorens gepubliceerd te worden?