Tag: Muziek

Vergeten parel

Voor veel muziekgroepen is streaming van hun muziek niet zo leuk. Daar waar ze vroeger toch wel enige centen puurden uit de verkoop van hun cd’s moeten ze het nu vooral hebben van de opbrengsten van optredens. Geen wonder dat ticketprijzen dan ook steeds duurder worden. En dat ook vinyl al een tijdje aan een opmars bezig is.

Zelf kocht ik vroeger bijna wekelijks een elpee in de jaren 80 of een cd in de jaren 90 – tot een stuk in de nillies.

Maar spotify bracht daar verandering in. Nu ga ik wel nog op zoek naar een stuk vinyl maar het meeste nieuw materiaal dat uitkomt sla ik op in mijn spotify account. Uiteraard een premium account waar ons ganse gezin gebruik kan van maken.

En af en toe laat ik spotify zijn goesting eens doen. Muzieklijstjes gebaseerd op mijn smaak. Hierdoor kom ik wel al eens een vergeten parel tegen. En die wil ik graag met jullie delen.

Deze song kwam ik tegen toen we afgelopen zomer op reis waren in Egypte.

Collective soul – Shine

“Shine”

Give me a word,
Give me a sign.
Show me where to look,
Tell me what will I find?
What will I find?

Lay me on the ground,
Or fly me in the sky.
Show me where to look,
Tell me what will I find?
What will I find?

(Yeah)
(Yeah)
(Yeah)
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down

Love is in the water,
Love is in the air.
Show me where to look,
Tell me will love be there?
Will love be there?

Teach me how to speak,
Teach me how to share.
Teach me where to go,
Tell me will love be there?
Love be there?

(Yeah)
(Yeah)
(Yeah)
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down

Give me a word,
Give me a sign.
Show me where to look,
Tell me what will I find?
What will I find?

Lay me on the ground,
Or fly me in the sky.
Show me where to look,
Tell me what will I find?
What will I find?

(Yeah)
(Yeah)
(Yeah)
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down
Whoa, heaven let your light shine down

I’m gonna let it shine
I’m gonna let it shine
Heaven, let your light
Shine on me

Oh, yeah,
Yeah
Heaven, let your light
Shine on me

(Shine) Shine on me, yeah
(Shine) C’mon and shine

Advertisement

Vanaf het begin

Gisteren, thuiswerkwoensdag. En zoals gebruikelijk is het eens om de 14 dagen spaghetti bij ons thuis. Dus dit was niet anders.

Omstreeks 12 uur ben ik heel even alleen thuis. Een kwartiertje, maximum. En zoals meestal staat de radio op Studio Brussel.

Op de radio weerklinkt een lied. Net voor ik aan de spaghetti begin zet ik mij even in de zetel. Dat lied. Lang geleden dat ik het nog eens gehoord had. Maar ik verdronk er bijna in. Zo mooi.

Deze morgen, iets voor half zes. Zoals bijna elke dag stuur ik een berichtje naar Studio Brussel via hun app. In het ochtendprogramma ‘Linde staat op’ is er een rubriek genaamd ‘vroege vogels’. Daarin wordt een luisteraar opgebeld die een berichtje stuurde en daarmee een plaat aanvraagt. En vandaag deed ik dat met de vraag of ze het nummer konden spelen hetwelk ik op woensdagmiddag sinds lang nog eens hoorde.

‘Goedemorgen!’ tikte ik. Zo een Right down the line van Gerry Rafferty dat zou wel smaken in de file. Fijne dag!’

En zowaar,  iets voor zes kreeg ik een berichtje.

‘Oh! Hou je telefoon maar al klaar!’

‘ Goeiemorgen trouwens, Christophe! Groetjes van Linde en Vio uit Brussel’.

En zo kwam het dat ik rond 06.15 opgebeld werd door Violette (twitterhandle) en dat ik even later een praatje deed met Linde. Over het werk in Brussel en vooral over de studerende kinderen.  En dat Gerry Rafferty vooral doet denken aan Bakerstreet, maar dat het nummer Right down the line voor mij dan toch nog beter is.

Ik naderde net de file te Aalst, toen mijn aangevraagd plaatje weerklonk.

“Right Down The Line”

You know I need your love, you got that hold over me
Long as I got your love, you know that I’ll never leave
When I wanted you to share my life, I had no doubt in my mind
And it’s been you, woman, right down the lineI know how much I lean on you, only you can see
Changes that I’ve been through have left their mark on me
You’ve been as constant as a northern star, the brightest light that shines
It’s been you, woman, right down the lineI just wanna say this is my way
Of telling you everything I could never say before
Yeah, this is my way
Of telling you that every day I’m loving you so much more

‘Cause you believed in me through my darkest night
Put something better inside of me, you brought me into the light
Threw away all those crazy dreams, I put them all behind
And it was you, woman, right down the line

I just wanna say this is my way
Of telling you everything I could never say before
Yeah, this is my way
Of telling you that every day I’m loving you so much more

If I should doubt myself, if I’m losing ground
I won’t turn to someone else, they’d only let me down
When I wanted you to share my life, I had no doubt in my mind
And it’s been you, woman, right down the line

 

Shine on me

Al een tijdje hoor ik het nummer Shine on me van Dan Auerbach – jou wel bekend van The black keys, op Studio Brussel. En het geeft mij, net als vele anderen, een zomers gevoel.

Toen we verleden woensdag iets voor 16 uur onze poes naar de dierenarts brachten was het laatste nummer dat ze kon horen op de radio, deze song.

Dus voortaan is dit haar nummer en met een heel klein beetje goede wil hoor je ook Chicabeeeeee –  Chicabeeeeee in plaats van Shine on meeeee – Shine on meeeee. 🙂

Pareltje

Zo een twee jaar geleden leerde ik de band ‘The war on drugs’ kennen. Het nummer Red eyes werd al snel een meezinger van formaat en ook de daarop volgende singles klonken goed tot zeer goed.

Gisteren, toen ik in onze badkamer stond om te gaan douchen hoorde ik via het programma Zender op studio brussel opeens een schitterend geluid door de radio klinken. Ik herkende de stem en de sfeer van de muziek doch kon er niet onmiddelijk een groep aan koppelen. Shazam kon dat natuurlijk wel.

En zo wist ik dat het ‘moh natuurlijk’ The war on drugs was. Dit moest ik tweeten.

Presentatrice Michèle Cuvelier deed konde van mijn tweet en ik ging nadien met een lach op mijn gezicht douchen.

Luister en oordeel vooral zelf, de hotshot van stu bru voor volgende week is, als het aan mij ligt,  gekend. Hoewel het eerder een nummer is om 11 minuten lang zalig te relaxen, weg te dromen en te genieten. Ik waan mij op een festivalweide, na een mooie warme dag, zakt de zon langzaam weg. Een rode gloed schijnt over het podium.

The War On Drugs – Thinking Of A Place from Record Store Day on Vimeo.

De top- en flopshot week 03/03 tot 09/03

Beide nummers zijn al even uit maar aangezien het recente karakter van deze rubriek en vooral omdat ik dit nummer een beetje wil steunen als topshot:
Ik heb het nogal voor nummers waarin er naar een soort van climax wordt opgebouwd. Daar is deze laatste van London grammar niet anders van.
The big picture.

De flopshot staat ook al even aan te schuiven:
Als ik in de auto zit, gaat de radio of uit of druk ik op een getal tussen 2 en 6 op de radio. Al mijd ik dan liever de 4 want dat is MnM.

Stuur jullie nummers maar in hé, bloglezertjes.

De top- en flopshot van week 250217 tem 020317

In navolging van de Hotshot op Studio Brussel wil ik hier, op vrijdag, de Top- en Flopshot aankondigen.
Daar waar de Hotshot van StuBru de plaat is die de komende week het meest zal gedraaid worden op de zender, is mijn top- en flopshot de topplaat en de meest afschuwelijke plaat van de afgelopen week.
Akkoord, ik moet het hebben van de muziek die ik vooral op Stubru hoor, of via spotify kan ontdekken, maar ik zou deze wekelijkse rubriek interactief willen maken door jullie inbreng te vragen.
Heb jij de afgelopen week (van zaterdag naar donderdag) een heel goed nummer gehoord of net een nummer gehoord van hetwelk je denkt ‘hier zet ik de radio op een andere zender/zet ik de radio even uit’, laat het mij dan weten via de comments. Ben echt benieuwd of dit gegeven van de grond raakt 🙂

Laat mij alvast starten met de Flopshot voor de week van 250217 tem 020317

De flopshot gaat al een tijdje mee en komt uit de nieuwe lichting. Begrijp niet dat die (kleinere) zalen op een minimum van tijd uitverkocht krijgt. Hij probeert zelfs I Bet You Look Good On The Dance Floor van Artic Monkeys te coveren. Bah! Sorry, dat ook een beetje. kwestie van beleefd te moeten blijven.

Daartegenover staat dan de topshot. En laat dit nu net de hotshot zijn van deze week bij Studio Brussel. En ook uit de nieuwe lichting, maar dan van vorig jaar.
Equal idiots – Put my head in the ground.

 

Niet akkoord? Laat het mij vooral weten.

Muziekje 90

1987- Met enkele vrienden gaan we voor het eerst samen op reis. Nu ja, op reis is wel een groot woord want veel verder dan de camping Ardoer in  het Nederlandse Nieuwvliet, dichtbij Groede (De groe zoals wij zeggen) rijden we niet met onze brommers. We deden dit ook in ’88 en in ’89 deden we het met de auto; Eén van ons had toen reeds de beschikking over een auto en we voelden ons dan natuurlijk de koning te rijk. Eén van onze favoriete plaatsen in Groede was dancing De Ploeg, een dancing die we ook meermaals bezochten buiten onze verblijfsperiode op de camping.

Gedurende deze periode was er wel één band die we meermaals beluisterden. Een band die in 1987 het album Appetite for Destruction uitbracht, Guns N’ Roses. Dat album konden we met z’n allen van voor naar achter en van achter naar voor meezingen.

Uit de beste plaat van Guns N’ roses, Sweet child O mine.

 

Muziekje 87

2001 – Een Frans electronisch muzikaal duo verovert de wereld met hun plaat Discovery. Ze maken zichzelf niet kenbaar maar verschuilen zich achter een helm en dragen handschoenen opdat ze ietwat op robots zouden lijken.

Het is niet mijn meest favoriete band omdat ik de muziek nogal repetitief vind maar als je kijkt welke hits allemaal uit digitalism gekomen zijn dan is dat toch de moeite.

Daft Punk – Face to face.

Ik heb ooit eens gehoord dat het duo ook iets met Will Tura te maken zou hebben, maar wat dat precies was is mij grotendeels ontgaan (één van de vaders van het duo was producer voor Will dacht ik).