We zaten gisterenavond te bingewatchen naar de serie ‘De Dag’ die nu tijdelijk bekeken kan worden via Play van Telenet. Anders is er hier het veel te dure PlayMore voor nodig.
De serie begint en is vrij traag maar het is echt wel zeer spannend en boeiend in beeld gebracht. Ik hoor wel eens dat het tegenwoordig allemaal zeer snel moet gaan voor de Generatie Z maar deze serie lapt dat aan zijn laars. En de plurals hier in huis smullen ervan.
Ondragelijke spanning in unieke Telenet-reeks
Elke minuut telt…Een doodnormale dag mondt uit in een explosieve confrontatie tussen een indrukwekkende politiemacht en enkele bankovervallers. Twaalf afleveringen lang kan je zowel vanuit het standpunt van de politie, de slachtoffers als de criminelen volgen hoe de gespannen situatie zich ontspint. Dat is het uitgangspunt van de gloednieuwe Telenet‑reeks De Dag, die werd bedacht en geschreven door de toptalenten Jonas Geirnaert en Julie Mahieu.
Gisterenavond konden we met ons viertjes gewoon niet ophouden met kijken. En ik kan daar dan megahard van genieten. De vier oudsten van het gezin, gezellig samen in de zetel, smartphones (na 23u) buiten handbereik en geboeid kijken naar een serie. Het was al snel één uur en de kinderen wilden natuurlijk nog meer. Maar we moeten toch een beetje rekening houden met een nog klein broertje die sowieso tegen acht uur wakker zal worden. Dus besloten we ‘ooooooo’-gewijs toch maar te gaan slapen. Morgen wachten er ons zodoende nog 5 van de 12 afleveringen.
Een leuke serie dus. Maar toen we gisteren zaten te kijken hoorde ik regelmatig eens een diepe zucht die van rechts kwam. De plaats waar de 12- (bijna 13) jarige zoon zit. Ik wist onmiddellijk waar hij op doelde. Het roken in een serie. Eén van de personnages heeft nood aan zijn nicotine. Elk moment wordt dan ook gegrepen om een sigaret op te steken. Iets wat in deze tijden, en zeker in deze setting vermeden kan worden toch?
Ik begrijp heel goed dat het gegeven om te roken gewoon een must is in een serie. Ook het personnage valt of staat wel eens met het roken. Zo las ik eens van de regisseur – of is het regisseuse – van Beau Séjour, Nathalie Basteyns, dat een sigaret van een acteur een totaal ander personnage maakt. Meer rebels, iemand die niet aan de gezondheid denkt. Ook vaak een drinker zijnde.
En natuurlijk hoort het roken gewoon bij de tijd waarin de serie zich afspeelt. Zo zag ik veel dialogen in Peaky Blinders – een serie die zich begin de 20ste eeuw afspeelt – door een dicht rookgordijn. In de jaren 80, toen roken heel erg in was, en waarin Stranger things zich afspeelt, is een sigaret nauwelijks weg te denken. En zo zijn er natuurlijk heel veel settings die om een sigaret vragen.
Maar in een serie zoals ‘de dag’ vonden de zoon en ik dat het roken daar helemaal niet in zou moeten. De enige link die ik kan leggen is omdat het rokende personnage een trauma dient te verwerken, maar dan nog. Dat lost, net als drinken, niets op. Integendeel. Gelukkig lijken de kinderen des huizes hier wel van overtuigd.
Sietoebie 