Veel titels voor deze blogpost spookten gisterenavond woensdagnacht door mijn hoofd terwijl ik in de auto zat die ons terug bracht van Luik naar Brussel.
Het zit zo, door een verhaaltje te doen over een roze voetbalschoen (er was eens….) mocht ik met enkele andere gelukkigen naar de wedstrijd Standard Luik – Sampdoria Genua gaan kijken.
En het was niet alleen naar de wedstrijd kijken, nee-eeen, het verhaaltje ging als volgt verder:
05 uur. Ik trotseer het vroege ochtenduur om op te staan.
Ik vertrek omstreeks twintig voor zes naar Brussel alwaar ik om iets na zeven op het werk aankom.
Omstreeks 15u20 vertrek ik richting Heizel esplanade waar ik iets voor 4 uur aankom. Een tourtje rond het atomium rijden was hierbij inbegrepen.
Kennis maken met de andere gelukkige bloggers.
– Boskabout(ertje)
– Fiedelewie (haar nick komt van het neuriën des Mission Impossible thema, dit terwijl ik dacht dat dit van Keno kwam)
– Dirk, Houbiedotcom
– Peter, Nettooor, schalke noel fier adept.
Vincent uit waasmunster en Claude uit Waregem waren onze contacten van Nike. Verder was er nog een Waalse blogger die een invite gewonnen had + een tussenpersoon tussen Nike en Talking Heads‘ Sofie.
Iets na zes waren we in het koude Luik. Hier had het duidelijk gesneeuwd. Met dank aan de smart phones vonden we parking C waarop we de Van achter lieten. Vervolgens mochten we als priviligé de ontmoetingsruimte binnen wandelen en aan tafel plaats nemen.
Daar werden we op een glaasje champagne, wijn en de bijhorende lekkere lunch getrakteerd.
We maakten de Nike-mannen een beetje wegwijs in het web2.0 gebeuren.
Toen we aan de hoofdschotel begonnen kwam de manager van oa Steven Defour, Paul Stefani ons vergezellen. Altijd leuk om zo een mensen eens over de voetbal te horen praten. Helaas had hij geen klein geheimpje in petto hetwelk we via dit medium als eerste naar buiten zouden kunnen brengen.
Zo werd het tijd voor de wedstrijd. Mens, wat een sfeer daar op sclessin. Van de koude temperatuur werden we al snel niets meer gewaar en we lieten ons meedrijven in een explosie verbale kracht dewelke zou eindigen in een klein orgasme op het moment de spelers de arena betraden.
Ondertussen weet iedereen dat een sterk standard het met 3-0 haalde van Genua. Dat zelfde Standard zou dan dit weekend met 1-2 de boot ingaan tegen topclub Zulte Waregem.
Na de wedstrijd was het eventjes wachten om enkele spelers te ontmoeten.
Zo konden we handjes schudden met Steven Defour, Igor de Camargo en Bonfim Dante. Het was één uur toen Claude de Van op de parking aan de Heyzel parkeerde.
Bedankt voor alles jongens, we komen jullie zeker nog tegen in het web2.0!
Titels die me tijdens de dag door het hoofd spookten waren onder meer:
Gebeten door een rode microbe.
Vurig feest.
Tous ensemble.
De godin van de overwinning.
Sterk team.
Eén grote familie.
Sietoebie 