Het worden weer topdagen op de trein voor de bacteriën en hun poging om mensen lastig te vallen. Naast de man met zijn glazen potje yoghurt stoorde ik mij weer enorm aan de vele hoestpartijen die uitmonden in slijmerig keelgeschraap.
Belangrijkste is evenwel dat we veilig in Brussel geraken en het werk graag doen.
In deze tijden van politieke correctheid en het moeten opletten of elke letter die je neertikt op de juiste plaats staat begin ik deze blogpost met:
‘Onder voorbehoud van alle recht en zonder enige nadelige erkentenis.‘
Zo, ik kan er veilig en wel aan beginnen.
De voorbije twee dagen staakten de treinchauffeurs van de NMBS. Dat zorgde ervoor dat het treinverkeer enigszins herschikt diende te worden. Een dank u wel gaat van mijn kant uit naar de treinchauffeurs die toch wilden werken. Zo kon ik op dinsdag en woensdag dan toch mijn afspraken op het werk in Brussel nakomen. En kon ik op een vrijwel normaal uur terug thuis geraken. Doch het zorgde er wel voor dat de trein richting kust behoorlijk vol zat.
Ik nam gisteren plaats in een compartimentje voor 2 personen. In Brussel Zuid werd het compartiment naast mij, dat plaats biedt aan 4 personen gevuld met een paar jonge, stoere kerels. Ik schatte ze een jaar of 16. De trein was nog niet goed vertrokken of één van de jongeren nam zijn telefoontoestel en liet de muziek nogal luid weerklinken. Rapmuziek; In het frans. Niet direct mijn favoriete muziek, maar goed, iederen zijn smaak. Al snel kregen de jongeren de aandacht van de medereizigers.
Omdat er toch iemand iets moet aanmerken, en ik geef toe – ik ben dan wel veelal de eerste die dat zal doen – sprak ik de jonge kerels aan. Ik vroeg vriendelijk of het nodig was dat die muziek zo luid diende te staan. De vier keken elkaar aan met een blik van wat wil die man daar nu zeggen. De muziek werd heel even uitgezet dus ik dacht dat het wel over zou zijn.
U raadt het natuurlijk al. Nauwelijks was die laatste gedachte door mij heen gegaan, de muziek stond nog luider. Ik geef toe, ik gaf ze een scheve blik waarna ik mijn zitplaats veliet om een andere plaats te vinden. Eén van de stoere mannen maakte aanstalten mij te volgen waarop hij door de andere aangemaand werd, in een voor mij vreemde taal, te blijven zitten. Of begreep ik ze niet doordat ze een hand voor de mond hielden? Kan ook.
De rest van de reizigers knikten begrijpend naar mij en een jong koppel besloot ook van plaats te veranderen.
De rest van de treinrit zat ik niet echt meer op mijn gemak. Want wat als die gasten ook zouden afstappen in het vrij kalme Aalter? Daarom verplaatste ik mij toch een drietal keer zodat ik 2 wagons verder zat dan mijn oorspronkelijke zitplaats.
En mocht dit nu de eerste keer zijn dat er zo een jonge bende veel te luide muziek afspeelt ik zou er niet over schrijven. Ik denk dat ik in deze verlofperiode maar terug meer met de auto naar het werk rij.
Ondertussen doe ik de verplaatsing van en naar het werk nu al een 4-tal maand met de auto.
En afgelopen vrijdag 20/10 was zo één van die dagen dat ik dacht ‘zou ik nu niet beter af zijn om de verplaatsing met de trein te doen’. Het was immers kweetniehoehard aan het regenen, die vrijdagmorgen omstreeks half zes.
En dan kom je na een uur en tien minuten rijden op het werk aan en kijk je nog eens op de website van de Nmbs hoe het nu precies zat met die trein.
Autogewijs:
Vertrek 05.30.
Aankomst tussen 06:35 en 06:45
Gratis parkeren (parkeerschijf niet vergeten) terug in auto rond 15u05 en om 16:10 in Eeklo. (thuis, jongste zoon afhalen of boodschap aan het doen)
Treingewijs:
Optie 1:
Ik zou een trein kunnen nemen in Eeklo om 05.11; Parkeren geen probleem op dit vroege uur.
Hiermee zou ik omstreeks 06.35 in de Noord aankomen. Op moment van opzoeken was er echter 12 minuten vertraging op dat traject. Dus aankomst om 06:47; Neem daar dan nog een 5-tal minuten stappen bij en ik ben iets voor zeven op kantoor.
Hiervoor zou ik dan om 04.50 thuis moeten vertrekken, tien minuten voor het uur hetwelk ik nu uit bed stap.
NO GO. Ik zoek zelfs de terugreis niet meer op.
Optie 2:
Ik rij naar Gent om daar een redelijk dure parkeerplaats te gaan innemen. Trein om 06.11 om dan om 06.48 in Brussel aan te komen. Bij schrijven deze bedraagt de vertraging 5 minuten. Dus terug tegen 7 u op kantoor. Hier zou ik dan op mijn gewone uur kunnen opstaan en tegen half zes thuis vertrekken.
NO GO: het is vrij duur om in Gent te parkeren. En ook ‘s avonds zal het best wel druk zijn om vanaf Gent Sp te vertrekken met de auto.
Optie 3:
Zoals voorheen, met de auto naar Aalter, parkeren zal wel lukken op dit vroege uur.
Vertrekken in Aalter om 05:48. Dat moet ongeveer lukken als ik om 05.30 thuis vertrek.
06.48 in Brussel noord. Zonder vertraging. Op moment van schrijven hebben de treinen aalter – Brussel tussen de 10 en 23 minuten vertraging. Iets voor zeven op kantoor dus. Terugreis vangt aan om 15u12 en ik ben om 16:13 in Aalter. (als alles…) Tegn 16.35 in Eeklo.
Deze optie overweeg ik om komende winter te doen. Wel wetende dat een treinrit mij dan 16 euro H/T kost.
In Juli en Augustus, traditioneel een vrij kalme periode op onze Vlaamse wegen reed ik met de auto van en naar het werk in Brussel.
Zo vertrok ik tegen acht uur en kwam tegen negen aan. Rechtover het werk had ik steeds een niet betalende parkeerplaats.
Er zijn natuurlijk een aantal nadelen om met de auto naar het werk te komen.
– De kostprijs, de auto rijdt nog steeds niet gratis
– Het verkeer op de baan. Velen onder jullie blijven hardnekkig op dat tweede vak rijden.
– De kans op file. Gelukkig heb ik hier weinig tot geen last van gehad gedurende de laaste 14 dagen van Juli en de eerste 14 dagen van Augustus.
– Een krant lezen of een boek lezen gaat niet.
– Koffie! Hoe kan je die in de auto gaan drinken?
Maar de voordelen, die wonnen de strijd:
– Een uurtje naar/van Brussel tegenover 1u40 indien het traject met de trein gedaan wordt.
– De vrijheid van met de auto te zijn. Muziek die altijd speelt, vertrekken op het werk wanneer het uitkomt.
– Niet moeten controleren of de trein op tijd is.
– De geur en het storend lawaai van sommige treinreizigers.
Dat dit niet haalbaar is na de verlofperiode staat buiten kijf. Maar doordat we op het werk over redelijk flexibele uren beschikken dacht ik er over na om reeds om 05.30 naar Brussel te vertrekken.
En deze week, de laatste van Augustus startte ik daarmee.
Opstaan om 05.00 om vervolgens om 05.30 te vertrekken. Ik had evenwel gehoopt dit met de nieuwe auto te kunnen doen, maar die is tot nader order nog steeds niet geleverd, laat staan in productie genomen. Hier moet ik ook een blogpost over neertikken.
Maar goed, ik vertrek dus om 05.30 en tot nu toe ben ik telkens iets voor half zeven in Brussel. Parkeren is geen enkel probleem. Enkel moet ik eraan denken om mijn parkeerschijf te gaan verzetten.
Ik ben niet echt de man van acht uur werken en gedaan, maar het ziet er naar uit dat ik meestal tegen kwart voor drie zal kunnen stoppen. Dat maakt dat ik voor vieren terug thuis ben in tegenstelling tot 18.15 op de dagen waarop ik normaal met de trein ging. Want met de trein is het dus een 80-tal minuten per dag langer onder weg.
Het was lang geleden dat ik nog eens met de auto naar het werk in Brussel reed. Aangezien het verlofperiode is en mijn abonnement bij de NMBS verlengde diende te worden besloot ik om toch maar eens de auto te nemen in plaats van de trein.
[Met de trein]
Als ik met de trein ga ben ik meestal één uur 40 onder weg. Dat is dan de verplaatsing met de auto naar Aalter die naargelang het verkeer en de vele rode lichten op de Aalterbaan zo een 20 tot 25 minuten duurt. In Aalter heb ik dan nog een 5 tot 10 minuten de tijd om te parkeren, mogelijks al eens door de krant te gaan en naar de trein te stappen. De treinrit duurt op papier 58 minuten tot 1u01 minuten, afhankelijk van het tijdstip van vertrek (23 na het uur of 12 voor het uur). Maar je rekent beter op 1u05 tot 1u10.
Dit maakt in totaal tot 1u40 voor een enkel reisje met de trein naar Brussel.
Maandelijkse kostprijs met de trein: 192 euro. Inbegrepen, de spanning of je de trein op tijd haalt – ook al vertrek je ruim op tijd bij je thuis – en of de trein er wel op tijd zal zijn. Vooral in de winterperiode is het aangenaam wachten op het perron te Aalter.
[Met de auto]
Parkeren aan het noordstation te Brussel is 15 euro per dag. Nogal duur toch. Maar ik hoorde van enkele collega’s dat je rechtover onze kantoren kan parkeren mits het plaatsen van de parkeerschijf. Je dient dan wel om de 2 uur de straat over te steken , even deel te nemen aan het verkeer en dan hopen dat er terug plaats is om terug parkeren en de schijf te leggen – want zo moet het volgens het verkeersreglement. Tijdens verlofperiodes zou dat evenwel geen probleem mogen zijn.
Er zijn werken in Aalter, er zijn werken in Zwijnaarde. Best wel een risico dus. Maar ik hoorde niets op de radio van enige verkeershinder op mijn traject dus ik vertrok vandaag om 08u02 met de auto naar het werk. Om 09u05 kon ik inchecken op het werk. Auto geparkeerd en al. In een blauwe zone waar nog wel enkele parkeerplaatsen zijn. Ik had zelfs de ganse tijd muziek in de auto.
Straks dien ik niet te kijken hoe laat het is opdat ik de trein niet zou missen. Minpuntje, ik kon de papieren gazet nog niet doornemen. Maar dat kan ik straks dan wel doen terwijl ik mijn stuutjes eet. En mijn soepke drink.
Ik moet de proef eens op de som nemen om ‘s morgens om 06.00 uur tijdens niet verlofperiodes naar Brussel te rijden..
[Trein in Eeklo]
Een aandachtig lezer zal zich nu de vraag stellen waarom ik de trein niet in Eeklo neem, want daar is toch ook een station. Ondermeer deze blogpost is één van de redenen waarom ik daar de trein niet neem.
Zo kopte de mail die ik zaterdag 17-06 mocht ontvangen naar aanleiding van het concert van Coldplay dat we op 22-06-17 in het Koning Boudewijnstadion zouden bijwonen.
In die mail staat er dat het ten stelligste afgeraden wordt om met eigen vervoer naar en dat men beter met het openbaar vervoer reist.
Wij zien dat zeker zitten, ik neem aan dat er grote verkeershinder zal zijn op de Brusselse ring en dat een parkeerplaats vinden en dat vooral de parking verlaten om terug naar huis te rijden een werk van lange adem zal zijn.
We vertrekken dus op donderdag met de auto richting Aalter. Tickets voor het concert en voor de trein? Check. Het is minder warm dan de dag voordien maar dat belet ons niet om in zomerse kledij de avond in te stappen.
Net voor we Brussel Zuid binnen rijden stopt de trein. We staan daar een klein kwartier. De communicatie in de trein was top. Om de paar minuten werden we op de hoogte gehouden van de stavaza. Spoorlopers zo bleek.
Eens aangekomen werden we op een vriendelijke doch enigszins gedwongen manier richting loketten van de MIVB geleid. Daar hadden we al snel onze tickets voor de metro beet en konden we naar het Koning Boudewijnstadion rijden. Met uitzondering dat er wel een heel vreemde geur in de treinstellen ging was er geen enkel probleem. En inderdaad overal was er wel veel controle, door de politie in dit geval.
Het concert dan, goed tot zeer goed; Misschien leent een andere blogpost zich hiervoor. Voor vriendin Joyce was dit het beste dat ze al ooit gezien had. Dus zij tevreden, ik tevreden. Dit was een toffe avond.
Op naar huis dus. De trein zou om iets na twaalf vertrekken richting Aalter. Een vlugge rekensom leerde ons dat we dan tegen half twee ten laatste in bed zouden liggen en zo toch een goede 6 uur slaap zouden hebben.
We waren bij de eerste in Brussel zuid en kregen te zien dat de EXT treinen, de speciaal ingelegde treinen, die grotendeels door de concertorganisator betaald waren, een vertraging had van meer dan een half uur. Er was nu een trein richting Oostende met stop te Aalter om 00:39 en één om 00:42. De treinen stonden evenwel afwisselend ‘aan perron’ en ‘a quai’..
We hadden dus nog een uur de tijd. Maar Brussel zuid en omgeving was doods. Enkel een koek en een drankje uit een automaat was mogelijk. We stapten dus rond 00.10u, een goed half uur voor vertrekkenstijd naar perron 9 alwaar we opgewacht werden door 3 werknemers van de NMBS geflankeerd door een aantal politiemensen en een aantal personen van securail.
Ticket tonen om de terugreis aan te vatten doch we konden de stilstaande roltrap niet op. Toegang geweigerd door een blonde deerne. Nu ja deerne… Maar een mens maakte zichzelf niet natuurlijk dus ik zal niet snel overgaan tot enig verwijt in de richting van een ander persoon. Zeker niet als het op uiterlijk aankomt.
Sorry, dat stond niet in haar woordenboek. Wat er wel in stond was. Ge hebt een verkeerd ticket. Het is een van gisteren en ik wil één van vandaag.
Euh ja, dat is één van gisteren, maar het is vandaag al vandaag hé, dus een dag later dan gisteren… We zijn na middernacht..
Neen, dat ticket dat ge hebt dat was gisteren geldig. Vandaag gaat ge niet mee.
Ik was nog steeds niet mee en zei: Ik heb maar 2 tickets gehad, diende ik er dan 4 te hebben, voor elke reis één, Heen/terug ticket ofzo?
En toen zag ik het, haar vinger wees naar de datum en daar stond 21/06/17 op. Dit had dus 22/06 moeten zijn.
‘Oei, verdorie, ik heb dat online besteld, betaald en dan afgeprint en ben dus een dag verkeerd geweest.. Kunnen we mee – we zijn gisteren niet naar Coldplay geweest – ticket staat op naam – kijk hier de tickets van het concert: ook 22-06.. Ik ga dagelijks naar Brussel, zie hier mijn abonnement.. En ik heb toch ook maar betaald voor dat ticket ondanks dit abonnement.’ Dom van mij, ik weet het.
Neen! Ge gaat hier moeten blijven; Of 20 euro betalen voor een nieuw ticket. 20 Euro? Terug een H/T met inbegrip van de metro aan 4.20 euro per persoon? Ja.
De vriendin, wie ze kent weet het, wie ze niet kent: ‘Als da hier zo zit!’ En hop weg was ze. Gelukkig kan ik behoorlijk kalm blijven en probeerde enkele minuten nog eens bij een andere treinbegeleider. De madam stond naast hem dus ik sprak hem als volgt aan: ‘Meneer, ik weet dat ik verkeerd geweest ben bij het bestellen van mijn ticket en we mogen van jouw collega die naast jou staat niet mee. Maar kan jij misschien een beetje redelijk zijn en begrip hebben voor onze situatie?’. Meneer kijkt mij aan en zegt Nee, je moet een nieuw ticket kopen of neem de trein naar Oostende van 00.26 dat is nog een IC dus je kan je abonnement gebruiken. – Hij had het gesprek met madam dus gehoord want wist van mijn abonnement. Daarop repliceerde ik dat die niet in Aalter stopt. ‘Dan is dat pech en dien je een nieuw ticket te kopen’. Ik blijf kalm en steek mijn betaalkaart in zijn automaat.
Uiteindelijk stapten we op de trein, die dan ook – zonder communicatie hieromtrent – nog eens 15 minuten later vertrok bovenop de vertraging van een half uur die er reeds was. Thuis om 02.15. *slaapwel* Zaterdag kunnen we uitslapen, tot 8 uur! 🙂
We waren zonder zorgen naar Coldplay geraakt, maar er stond inderdaad niet bij dat we ook zonder zorgen terug zouden geraken. Volgende keer lees ik beter de kleine lettertjes.
Volgende keer ga ik dan toch maar met de auto. Ik vernam ondertussen van personen die met de auto gingen dat er geen vuiltje aan de lucht was om er te geraken en om terug thuis te geraken.
Dit weekend werden er bij ons ten huize nog eens enkele speelgoeddozen uitgekuist. Opeens wouden beide kinderen terug met het keukentje spelen. Dat keukentje stond zeker al een drietal jaar in een verloren hoekje op de kamer van Rune, maar eens het terug beneden stond moest er naar hartelust gekookt worden.
En ook de houten trein, op de houten treinbaan die genoot weer veel aandacht.
De baan werd aan de hand van foto’s van toen terug door de kinderen in elkaar gestoken.
Ongeveer 5 jaar zat die trein in een speelgoeddoos.
5 jaar eerder
